Kościół anglikański

Kościół w Anglii jest państwem. Jest pod opieką i kuratelą władzy królewskiej, a także mianuje biskupów. Kościół anglikański powstał pod wpływem działalności króla Henryka VIII, który skorzystał z opieki papieża. Początkowo kościół był katolicki, potem stopniowo zaczęły w niego płynąć tendencje protestanckie. Kościół anglikański można nazwać katolickim, ponieważ wyraża on przynależność do wczesnego kościoła apostolskiego i zreformował go, w związku z wpływem zasad protestanckich na jego fundamenty.

Kościół anglikański jest ściśle związany zmoc państwa. Wielu biskupów jest członkami Izby Lordów, a wszystkie ważne decyzje Kościoła wymagają zatwierdzenia w Parlamencie. Państwo ponosi lwią część wydatków na utrzymanie kościoła, a jego przywódcy są bezpośrednio związani z finansową oligarchią. Kościół anglikański, będąc pośrodku wiary katolickiej i protestanckiej, wchodzi w kontakt zarówno z jak iz innymi. Trzy kierunki zawierają kościół anglikański - ten niski waży protestantyzm, podczas gdy najwyższy jest bliski katolicyzmowi. Szeroki kierunek godzi wszystko, łącznie z różnymi prądami chrześcijańskimi.

Kościół anglikański w swojej wierze kieruje sięPismo Święte, trzy symbole wiary, przepisy przyjęte na pierwszych czterech soborach ekumenicznych, "39 artykułów" i "Księga kultu publicznego". "39 artykułów" jest nazwanych zgodnie z liczbą zdań doktrynalnych i pokazuje pozycję kościoła między katolikami i protestantami. Nad nimi pracował Cranmer, Arcybiskup, który zmarł śmiercią męczeńską. "Księga wspólnych modlitw" również zawdzięcza wiele pracy temu samemu Cranmerowi i zawiera tradycyjne anglikańskie modlitwy.

Początkowo Anglikanie wyznaczyli sobie celjednocząc wszystkie kościoły chrześcijańskie, Cranmer opracował plan, który nie zadziałał, ponieważ nie wzbudził zainteresowania wielu przedstawicieli kościoła. Ale anglikańscy księża kontynuowali negocjacje, w wyniku czego kościół wszedł w pełną wspólnotę eucharystyczną z kościołami polskimi i starokatolickimi. Kościół anglikański, pierwotnie utworzony w Anglii i Irlandii, stopniowo rozprzestrzenił się po całym świecie, dzięki pracy misjonarskiej oraz zdecydowanym nawykom i preferencjom kolonistów. Tak więc anglikanie pojawili się w Rosji.

W Voznesensky Lane, praktycznie w centrumMoskwa i do dziś zachowała jedyny kościół anglikański. Moskwa dała schronienie swoim wyznawcom jeszcze w XIX wieku. Następnie na miejscu kaplicy w 1884 roku wzniesiono katedrę angielską. W tym czasie liczba brytyjskich kolonistów wzrosła tak bardzo, że nie mogli już pomieścić ścian małej kaplicy. Żelazne bramy zdobią symbole Irlandii, Anglii, Szkocji, a krzyż zdobi krzyż, który najwyraźniej nie jest ortodoksyjny. Katedra przekształca ulicę, powodując poczucie obecności w Anglii czasów wiktoriańskich.

To jest anglikański kościół św. Andrzeja,zbudowany pod kierunkiem angielskiego architekta Freemana. Później pod przewodnictwem Freudenberga, moskiewskiego architekta, wybudowano dwupiętrowy dom dla duchowieństwa. Katedra była nie tylko miejscem kultu, ale także centrum kulturalnym z biblioteką i sklepieniem, w którym miała się gromadzić cała brytyjska kolonia. Podczas rewolucji bolszewicy zajęli budynek kościoła i splądrowali bezpieczne depozyty. Z budynku najpierw zrobili magazyn, potem schronisko, a potem powstało studio nagraniowe Melodiya.

W latach 90. Anglikanie otrzymali swojeKościół i w nim wznowiono służbę Bożą. Początkowo ksiądz pochodził z Helsinek raz w miesiącu, a następnie, w 1993 roku, katedra nabyła własnego kapelana, a służby zaczęły normalnie funkcjonować. Do tej pory tylko część budynku jest w użyciu anglikanów, druga połowa należy do sierocińca.