Prawdopodobnie najstraszniejsza rzecz, która może się przydarzyćczłowiek to utrata rozumu. Starożytne ludzie tak dobrze sobie wyobrazić, co się dzieje z biedaka, co zdarza się nieszczęście, które pojawiły się z bóstwem który karze obłęd z powodu naruszenia praw i zwyczajów.
Starożytni Grecy nie są w tym planiebogini szaleństwa Hellenów nazywała się Manią. Raz na drodze z Arcadia Messenia, na miejscu gdzie Orestes jako kara za zabójstwo swojej matki został pozbawiony rozumu, nie jest świątynią, w której fani tej straszliwej bogini stworzył swoje straszliwe obrzędy.
Kim jest mania
Bogini szaleństwa z Grekami ucieleśnia wszystkomożliwe formy szaleństwa i szaleństwa. Zgodnie z ich tradycją, odnosi się to do tych, którzy przypadkowo lub celowo odważyli się przekroczyć przynajmniej jedno z istniejących praw lub zwyczajów. Greckiej bogini obłęd miłościach daje ludziom wielkie zaufanie z pogardą dla innych bogów i ludzkich tradycji. Czasami Mania wzbudza ostre pragnienie zdobycia czegoś lub pasji. Bardzo łatwo jest jej oślepić, a czasami nawet doprowadzić do choroby psychicznej. Z tego powodu, to bogini szaleństwa jest nieco podobny Eumenides - bezlitosne i niestrudzony boginie zemsty, którzy realizują swoje ofiary nie tylko na lądzie, ale również w podziemiach.
Pochodzenie i analogie innych narodowości
Początkowo Mania była uważana za boginię Etrusków,który żył w I tysiącleciu pne. e. północno-zachodnia część półwyspu Apenin. Teraz na tym terytorium znajduje się obszar Włoch nazywany Toskanią. W tych starożytnych plemionach bogini szaleństwa była jednym z najstraszniejszych władców zła i była także symbolem zemsty. Uważano, że mężem Maniury był bóg Wulkana, a dzieci były złymi duchami Mana, które były uosobieniem męskiej zasady. Ta okoliczność spowodowała wielką popularność kultu, pomimo tego, że był krwawy i zapewnił ludzkie ofiary. Wszystko to sugeruje, że utrata rozsądku dla Etrusków była gorsza niż śmierć. Nawiasem mówiąc, Etruskowie kojarzyli się także z Manią ze wszystkimi narkotycznymi i odurzającymi substancjami, które w tamtych czasach były zwykle używane w różnych praktykach rytualnych. W Hellenach bogini szaleństwa miała również wystarczającą liczbę wielbicieli. Był czczony, mimo że sam kult wielu narodów Morza Śródziemnego wzbudzał przerażenie i odrzucenie.
Rzymianie nie są wyjątkiem. Zidentyfikowali Manię za pomocą Meduzy Gorgona, a także poświęcili ją, oczekując w zamian za ochronę przed mrocznymi podziemnymi duchami. Aby ocalić swój dom, w Rzymie nad drzwiami wisiał jego wizerunek. Analogiem bogini szaleństwa byli także nasi przodkowie - starożytny Rusich. Słowianie nazywali to Mana lub Magnya i uważali coś za złego ducha, ducha. Zgodnie z wierzeniami, pojawił się w postaci brzydkiej zrozpaczonej starej kobiety, która zabiła jej syna i całe życie zmuszała go do szukania. Najprawdopodobniej z tego słowa powstało współczesne psychiatryczne określenie "mania", a także wszystkie oparte na nim słowa pochodne.</ p>
