Udana replika to sztuka

Narodziny teatru rozpoczęły się wiele wieków temudaleko starożytne czasy. Wśród pierwszych aktorów byli kultowi kapłani, sługi bogów. Prowadzili swoje działania (odgrywali role) z ich wyuczonymi rytuałami, o których wiedzieli nienagannie. Maski, specjalne stroje ceremonialne to także rodzaj strojów scenicznych.

Inni przodkowie aktorów również byli błazenamiubrani w kostiumy, czasem w maski i, podobnie jak kapłani, wykonywali swoje role przez całe życie. Tak jak teraz istnieją dynastie aktorskie, był też klan kapłanów i gildia błaznów. Prawdopodobnie to "pokrewieństwo" stworzyło różne postawy wobec aktorów starożytności. Dla widza niektórzy aktorzy, podobnie jak wcielenie kapłanów, stali się sługami sztuki, inni - frywolnymi, czasami niegrzecznymi żartownisiami.

Gra bez słów

Początkowo gra aktorska była bez słów, a później nazywano ich aktorami, początkowo byli mimami, naśladowcami. Jeśli o tym pomyślisz - aktorstwo i umiejętności to gra, naśladowanie, działanie.

I dopiero po długim czasie pojawił siępierwsza replika aktora. W starożytnej Grecji rozgrywane były nie tylko krótkie sceny z mimów z życia mieszkańców. Zaczęły pojawiać się całe przedstawienia teatralne z punktacją małych scen, dzięki czemu widzowie mogli doświadczyć z aktorami całej akcji.

Grecy docenili swoich aktorów na równi z bohaterami olimpijskimi, najlepiej nagrodzonymi, dali im prezenty. Nie mieli zawodowych aktorów, przedstawienia teatralne były częścią ich życia.

Wygląd zawodu

Po raz pierwszy wspomniano o wykonywaniu zawodugłębokie średniowiecze we Włoszech. I stało się jasne dla wielu, że uwaga ta jest nie tylko umiejętnością słowa, ale także rodzajem oratorium. W końcu nie bez powodu relacje teatru z kościołem pogorszyły się w tamtych czasach. Słudzy kościoła zaczęli nazywać aktorów "zwiastunami diabła".

Replika - jest w teatralnym rozumieniu dialogupomiędzy aktorami, w powieściach jest to między innymi stwierdzenie bohaterów literackich. We Francji w XVII wieku najważniejszą rzeczą w teatrze było słowo. Pisali spektakle o tematyce filozoficznej, aktorzy spędzali dużo czasu na zapamiętywaniu tekstów, aby w spektaklach zabrzmiała piękna harmonijna mowa, a ta tendencja, gdy słowo przeważyło nad akcją, można prześledzić do XIX wieku.

Aktorzy w każdym wieku byli świadomymi ludźmi, a niezawsze przewidywalne, często zadowolić publiczność, że „zapomniał”, aby rządzić, a ze sceny brzmiały wtedy między zapamiętanego tekstu, poproszony przez serce, dialog z publicznością. Replika - reprise dialog z publicznością, jest to nowy trend w XIX wieku.

XX wiek stał się najbardziej wspierającym teatru,który dał Rosji wspaniałych dramaturgów, aktorów, reżyserów. W spektaklach z początków stulecia w wielu teatrach publiczność oglądała tylko główną postać, najlepsze repliki pisano tylko dla nich, nie było śladu ogólnego zespołu z innymi aktorami.

Produkcja wolumetryczna

Dzięki Konstantin Sergeyevich Stanislavsky iVsevolod Emilevich Meyerhold te stereotypy gry jednego aktora zostały rozdarte, osiągnęły wspólny zespół w grze, kiedy wszyscy aktorzy zaangażowani w spektakl powinni pokazać widzowi obraz życia bohaterów. Stanisławski powiedział, że dobrze dobrana replika to zawsze połowa sukcesu gry. Niektórzy aktorzy grający w plan drugiej roli są najczęściej zapamiętywani przez replikę, która dobrze pasuje do kontekstu. Dzięki zdjęciom niektórzy aktorzy, którzy nigdy nie odgrywali głównych ról w filmach, stali się sławni i rozpoznawalni tylko dzięki pomyślnie wybranym i odtworzonym replikom.

</ p>