Krótka biografia Schumanna
Biografia Schumann - wielki niemiecki kompozytor - jak życiejakakolwiek sławna osoba, była wypełniona ciekawskimi, anegdotycznymi przypadkami i tragicznym spleceniem losu. Dlaczego Schumann nie stał się wirtuozowskim pianistą, tak jak śnił w młodości, i dlaczego musiał wybrać ścieżkę kompozytora? Jak wpłynęło to na jego zdrowie psychiczne i gdzie słynny autor zakończył swoje życie?
Kompozytor Schumann (biografia): dzieciństwo i młodzież
Schumann urodził się 8 czerwca 1810 r. WNiemcy. Jego rodzinnym miastem było Zwickau. Ojciec przyszłego kompozytora był wydawcą książek, nie-biedakiem, więc starał się zapewnić synowi przyzwoitą edukację.
Chłopiec był literacki od dzieciństwazdolność - gdy Robert studiował w gimnazjum, a następnie komponował wiersze, dramaty i komedie, sam też zorganizował krąg literacki. Pod wpływem niemieckiego pisarza-sentymentalisty Jeana Paula młody człowiek skomponował nawet powieść literacką. Biorąc pod uwagę wszystkie te fakty, biografia Shumana mogła się rozwinąć zupełnie inaczej - chłopiec mógł równie dobrze podążać śladami swojego ojca. Ale świat muzyki podniecił Roberta bardziej niż działalność literacka.
Schumann, którego biografia i kreatywność w czasiecałe jego życie było ściśle powiązane ze sztuką muzyczną, napisał swoją pierwszą muzyczną pracę za dziesięć lat. Być może był to pierwszy znak, że narodził się inny wielki kompozytor.
Robert Schumann (krótka biografia): kariera pianisty
Po pierwsze, przyszły kompozytor wziął lekcje od organistyKunsht. Pod ścisłym nadzorem jego pierwszego nauczyciela chłopiec zaczął tworzyć swoją muzykę - głównie szkice. Po zapoznaniu się z dziełem Schuberta Robert napisał kilka piosenek.
Jednak rodzice nalegali, aby ich synbył poważnym wykształceniem, więc Robert jedzie do Lipska, aby studiować dla prawnika. Jednak Schumann, którego biografia wydawała się nie być w stanie rozwinąć się inaczej, wciąż sięga po muzykę, więc kontynuuje grę na fortepianie pod kierunkiem nowego nauczyciela, Friedricha Wicka. Ten ostatni szczerze wierzył, że jego uczeń może stać się najbardziej wirtuozowskim pianistą w Niemczech.
Ale Robert jest zbyt fanatycznie wykonywał swój cel, więc przesadzone z zatrudnienia - zdobył ścięgien rozciągnąć i pożegnaliśmy karierze pianisty.
Edukacja:
Jak wspomniano powyżej, Schumann studiował prawo na Uniwersytecie w Lipsku, a następnie w Heidelbergu. Ale Robert nigdy nie został prawnikiem, dając pierwszeństwo muzyce.
Początek działalności kompozytora
Robert Schumann, którego biografia po otrzymaniukontuzja była całkowicie poświęcona komponowaniu, najprawdopodobniej bardzo martwiła się faktem, że nigdy nie zrealizuje swojego marzenia i nie zostanie sławnym pianistą. Zmienił się charakter młodego mężczyzny - stał się niekomunikatywny, zbyt zraniony, przestał żartować i grał swoich przyjaciół, gdy tylko wiedział, jak to zrobić. Pewnego razu, gdy był jeszcze młody, Schumann poszedł do sklepu z instrumentami muzycznymi i żartobliwie przedstawił się jako marszałek angielskiego pana, który polecił mu wybrać fortepian do muzyki. Robert przegrywał wszystkie drogie instrumenty w salonie, bawiąc się gaperami i klientami. W rezultacie, Schumann powiedział, że za dwa dni da właścicielowi salonu odpowiedź na temat zakupu i, jakby nic się nie stało, wyjechał do innego miasta w interesach.
Ale w latach 30-tych. z karierą pianisty musiał się pożegnać, a młody człowiek całkowicie poświęcił się tworzeniu dzieł muzycznych. W tym okresie rozkwitła twórczość kompozytora.
Funkcje muzyki
Robert Schumann, którego biografia była w niektórychsens jest pełen osobistych doświadczeń, napisał muzykę psychologiczną, która była daleka od motywów folklorystycznych. Prace Schumanna są czymś "osobistym". Jego muzyka jest bardzo zmienna, co odzwierciedla rozszczepioną osobowość, która stopniowo zaczęła chorować na kompozytora. Sam Schumann nie ukrywał, że jego natura charakteryzuje się dualizmem.
Harmonijny język jego dzieł jest bardziej złożony niż współczesnych. Rytm twórczości Schumanna jest dość kapryśny i kapryśny. Ale to nie powstrzymało kompozytora przed zdobyciem popularnej sławy za jego życia.
Raz podczas spaceru w parku kompozytorapogwizdując pod nosem motyw "Karnawału". Jeden z przechodniów uczynił go uwagą: oni mówią, jeśli nie macie przesłuchania, to lepiej nie "psuć" dzieł szanowanego kompozytora.
Do najbardziej znanych dzieł kompozytora należą:
- cykle romantyczne "Miłość Poety", "Krąg pieśni";
- cykle fortepianowe "Motyle", "Karnawał", "Kreisleriana" itp.
Gazeta muzyczna
Często w swoich artykułach jest bohaterem naszej opowieścimusiał odpierać wielu krytyków muzycznych, którzy nie mieli nic wspólnego z jego pracą. Schumann też "pracował" nie jest w duchu czasów, więc musiał bronić swoich poglądów na temat sztuki muzycznej.
Życie osobiste
W 1840 roku, bliżej 30 lat, Robert Schumann poślubił. Jego wybranką była córka jego nauczyciela, Friedrich Wick.
Clara Vic była znaną i wirtuozowską pianistką. Miała także związek ze sztuką kompozytora i wspierała męża we wszystkich przedsięwzięciach.
Schumanna, którego krótka biografia miała 30 latpełen aktywności muzycznej, nigdy nie był żonaty, i wydawało się własnym życiu osobistym trochę się o niego martwię. Ale przed ślubem on otwarcie ostrzegł swoją przyszłą żonę, że jego postać jest bardzo trudne: często przychodzi na przekór ludzi bliskich i, z jakiegoś powodu, więc wydaje się, że to boli tych, których kocha.
Ale oblubienica te wady kompozytor nie są bardzoprzestraszony. Małżeństwo miało miejsce, a Clara Vic i Robert Schumann przez resztę życia żyli w małżeństwie, zostawili ośmioro dzieci i zostali pochowani na jednym cmentarzu.
Problemy zdrowotne i śmierć
Biografia Schumann był nasycony różnorodnościąwydarzeń, kompozytor pozostawił po sobie bogate dziedzictwo muzyczne i literackie. Taka obsesja na punkcie własnego biznesu i życia nie mogła przejść bez śladu. W wieku około 35 lat kompozytor zaczął wykazywać pierwsze oznaki poważnego załamania nerwowego. Przez dwa lata nic nie pisał.
Chociaż kompozytor otrzymał różne wyróżnienia, zapraszany na poważne stanowiska, nie mógł już powrócić do dawnego życia. Jego nerwy wreszcie się zatrzęsły.
W wieku 44 lat kompozytor po raz pierwszy po atakudługa depresja próbowała popełnić samobójstwo, pędząc z mostu do Renu. Został uratowany, ale nie było specjalnych zmian w jego stanie zdrowia. Dwa lata Shuman spędził w szpitalu psychiatrycznym i zmarł w wieku 46 lat. Przez cały ten czas kompozytor nie stworzył ani jednej pracy.
Interesujące fakty z biografii
Kto wie, jakie będzie życie kompozytora,gdyby nie uszkodził palców dłoni i nadal był pianistą ... Być może Schumann, którego biografia została odcięta w wieku 46 lat, przeżyłby dłuższe życie i nie zostałby zakłócony przez umysł.
Nawiasem mówiąc, istnieje wersja, którą kompozytorzniszczył palce, tworząc dla nich domowy przybornik za pomocą narzędzi Henry'ego Hertza i Tiziano Poly. Istotą symulatorów jest to, że środkowy palec dłoni został przymocowany do sznurka przymocowanego do sufitu. To narzędzie zostało zaprojektowane do trenowania wytrzymałości i amplitudy otwierania palców. Ale przy złym zarządzaniu możliwe jest rozerwanie ścięgien w ten sposób.
Istnieje inna wersja, według której SchumanW tym czasie musiało być leczone na kiłę - wdychać opary rtęci, które wywoływały efekt uboczny w postaci paraliżu palców. Ale żona Shumana nie potwierdziła żadnej z tych wersji.
Międzynarodowy Konkurs imienia kompozytora
Biografia Schumann i jego praca takpopularny w świecie muzyki, często organizowany przez konkursy nazwisk i nagrody na cześć słynnego kompozytora. Już w 1956 r. W Berlinie odbył się pierwszy konkurs dla muzyków akademickich pod nazwą Internationaler Robert-Schumann-Wettbewerb.
Pierwsze wydarzenie było zaplanowane na 100. rocznicęPierwszym zwycięzcą konkursu był przedstawiciel NRD Annerose Schmidt w nominacji "Piano", a także przedstawiciele ZSRR: Alexander Vedernikov, Kira Izotova w nominacji "Wokal". Następnie zawodnicy z ZSRR prawie co roku brali nagrody do 1985 roku. Po upadku Związku Radzieckiego, dopiero w 1996 r. Konkurs wygrał przedstawiciel Rosji - Michaił Mordvinov w nominacji "Piano".
Nagroda Roberta Schumanna
R. Schumann, którego biografia i twórcze dziedzictwo stało się chlubą światowej sztuki, przedstawił swoje imię i nagrodę, która jest przyznawana wykonawcom muzyki akademickiej od 1964 roku. Nagroda została stworzona przez administrację rodzinnego miasta kompozytora - Zwickau. Jest przyznawany tylko tym postaciom, które promują muzykę kompozytora i przenoszą ją do szerokich mas. W 2003 r. Materialny składnik nagrody był równy sumie 10.000 euro.
Do 1989 r. Nazwiska przywódców radzieckichSztuka była często umieszczana na liście laureatów nagrody. Przedstawiciel z Rosji pojawił się na liście laureatów dopiero w 2000 roku. Zwycięzcą nagrody w tym roku była Olga Loseva, od tego czasu nagroda nie została przyznana imigrantom z krajów WNP nawet raz.
</ p>
