Sztuka klasyczna to tzw.że wartość każdej pracy zawartej w jej funduszu jest testowana na czas. Szekspirowskie tragedie, obrazy Da Vinci, muzyka Schnittkego, rzeźby Rodina mogą być wystawione na długi czas, ponieważ lista osiągnięć ludzkości powstałych w czasie jej istnienia i rozwoju jest naprawdę długa i nasycona. A przedstawiciele kultury rosyjskiej mogą być dumni z faktu, że ich wielki rodak, Iwan Siergiejewicz Turgieniew, zajmuje jedno z pierwszych miejsc honorowych wśród uznanych autorów świata i rosyjskiej literatury klasycznej.
Twórca rosyjskiej powieści
Tak, zgadza się. Oczywiście, jeszcze przed Turgieniewem w literaturze rosyjskiej było wielu utalentowanych powieściopisarzy. „Encyclopedia of Life Rosyjskiej” wierszem napisany przez Puszkina, psychologicznego portretu całej generacji, stworzony przez Lermontowa w jego „Bohatera ...”, i wiele innych wspaniałych dzieł dać pokarm dla umysłu i serca narodu rosyjskiego, wykształconego, opracowany, wyjaśnił, pomogły ukształtować duchowo dojrzałych osobników patrioci ich ojczyzny. Ale to był Turgieniew popełnił powieść rosyjskiego do rozległego świata literatury, wprowadził czytelników zagranicznych z oryginalność naszej kultury, życia, historii. Zwięzłość, niezwykła wyrazistość języka, napięcie działki, wyświetlając najważniejsze problemy społeczne i polityczne w społeczeństwie, walkę ideologiczną, charakterystyczny rosyjskiej rzeczywistości, głębokiej intuicji psychologicznej i niesamowite umiejętności prawdziwego artysty - oto cechy wyróżniające Turgieniewa powieściopisarz i jego najlepsze kreacje. Dzięki Iwanowi Siergiejewiczowi zagraniczni publiczność i krytycy dowiedzieli się o tym niezwykłym zjawisku - "literaturze rosyjskiej", "powieści rosyjskiej". Najważniejszym i najmilszym dzieckiem autora były Ojcowie i Synowie. Znaczenie pracy odzwierciedlało nie tylko złożoność stosunków rodzinnych, publicznych, cywilnych i ogólnych, ale także punkt widzenia Turgieniewa na te kwestie.
Dlaczego ojcowie i dzieci
Pozycja autora w powieści nie jest bezpośrednio wskazana. Ale jest to dość łatwe do ustalenia, jeśli uważnie przyjrzeć składu produktu, analiza języka znaków, system obrazów, aby określić rolę poszczególnych elementów, takich jak na krajobraz, w powieści. To, nawiasem mówiąc, jest bardzo interesujące "Ojcowie i dzieci". Znaczenie dzieła jest już zawarte w tytule, a główna metoda artystyczna przeciwstawiania się lub antytezy jest śledzona w całej powieści.
Dlaczego więc ojcowie i dlaczego dzieci? Ponieważ rodziny - to niewielki wycinek całego społeczeństwa, aw niej, jak w lustrze, odbija kompleksu, czasami dramatyczne konflikty, które drżą i gorączkowe świadomości publicznej. W momencie poczęcia i narodzin piśmie o nowych życia, zgodnie z krytykiem Bieliński „rozproszone w głębi i szerokości” w ogromnej różnorodności jej elementów. Ta różnorodność form i pozwalają nam zobaczyć i zrozumieć „Fathers and Sons”. Znaczenie pracy objawia się w konflikt między pokoleniami, w swoich poglądów na temat polityki, religii, nauki, sztuki, światowego porządku społecznego i porządku świata. Nie mniej jasny konflikt klasowy, zaostrzony sztywną opozycją sił społecznych i problemów. Uważny czytelnik, począwszy od rozdziału do rozdziału, jaśniej zrozumieć metaforyczny tytuł „Ojcowie i synowie”. Znaczenie pracy jest nie tylko, aby pokazać ciągłość pokoleń i rozłączania (ogólnym aspekcie ludzkiego), ale także, aby odsłonić konfrontacji ustalonych poglądów i opinii oraz nowy, nadchodzący zastąpić stary.
Myśl rodziny
Przeanalizujmy najpierw "pomysł rodzinny" wpowieść. Warto zauważyć, że temat rodziny w ogóle jest charakterystyczny dla Turgieniewa. Całe swoje niezależne życie pisarz żył "na skraju cudzego gniazda", a jego matka miała dość skomplikowany związek. Bo, być może, cenionych Iwan Siergiejewicz ciepło domu, harmonia relacji między starszym i młodszym pokoleniom. Produktem „Ojcowie i synowie” potwierdza te odwieczne wartości, bez których w rzeczywistości nie może się poruszać do przodu postępu. Ilustruje to przykład rodziny Kirsanow. Arkady, przedstawiciel młodego pokolenia, a najlepiej, choć i jest pod wpływem Bazarowa, nadal ściśle związane z ich bliskich. Nawet po przybyciu do ojczyzny wykrzykuje, że tu i powietrze jest słodsze, droższe i bliższe niż w stolicy. Dokonywanie wycieczkę w przeszłość bohaterów, Turgieniew, że Kirsanow ojciec stale próbował zbliżyć się do syna, aby dzielić swoje zainteresowania, żyć tym, co mieszka Arkady zapoznał się z kumplami, próbując zrozumieć nowej generacji, który przychodzi w zastępstwie swoich rówieśników. Praca "Ojcowie i synowie", jak już wspomniano, jest romantycznym antytezą. Ale podczas Bazarov i jest zagorzałym przeciwnikiem wszelkiej przeszłości, „ojcowie”, w tym, choć na zewnątrz niegrzeczny z ojcem i matką i otwarcie kpi i gardzi „stary Kirsanovs” poczucie pokrewieństwa nie jest mu obcy. Tak więc rodzinne tradycje i więzi są święte dla Turgieniewa. Witając nową erę, pisarz uważa, że nie można w pełni osiągnąć krzyż epoki przeszłości, w tym ciągłości pokoleń.
Nowe i stare
Znaczenie powieści "Ojcowie i synowie" jest szersze i głębszewspomniano powyżej. Tak, rzeczywiście, młode pokolenie, z charakterystycznym maksymalizmem, często uważa się za mądrzejsze, bardziej postępowe, bardziej utalentowane, zdolne do znaczących czynów i bardziej przydatne dla kraju niż te, których wiek zbliża się do zachodu słońca. Niestety, ale na ogół tak jest. A Nikołaj Pietrowicz i Piotr Pietrowicz Kirsanow, wykształceni i myślący ludzie w czasach współczesnych, wciąż pozostają w tyle za niekontrolowanym ruchem. Nowe pomysły naukowe, osiągnięcia techniczne, idee polityczne są trudne do zrozumienia i trudne do zaakceptowania w codziennym życiu. Ale czy to oznacza, że przeszłość powinna zostać zniszczona bez śladu, porzucona, porzucona, "oczyszczona", jak wyraził Bazarow? A co potem zbudować na nowym miejscu, na pustym? Nihilista Eugeniusz nie może narysować szczegółowego obrazu - najwyraźniej sam nie wie, nie przedstawia go dla siebie. Sam autor słusznie dostrzegł znaczenie powieści "Ojcowie i synowie" nie tylko w krytykowaniu brzydoty rosyjskiej rzeczywistości, zepsutego systemu stosunków społecznych, a często ludzkich, ale także udowadniając, że niemożliwe jest całkowite odrzucenie przeszłości. Ludzkie cywilizacje zastępowały się nawzajem, a każda opierała się na osiągnięciach poprzedniego.
Ideologiczny i estetyczny projekt powieści
Czym jeszcze jest powieść "Ojcowie i synowie"? Praca Turgieniewa została napisana w 3 etapach. Pierwsza pochodzi z lat 1860-1861, kiedy powstał tekst główny, powstał system fabularny i figuratywny. Drugi odnosi się do jesieni 1861 r. - początku zimy 1862 r. W tej chwili pisarz aktywnie przetwarza tekst, dzięki czemu działkę i poprawek złożonych, rozszerza zakres oświetlone przez problemy w związku ze zmianami politycznymi w kraju. I wreszcie, w okresie od lutego do września 1862 i ostatecznych zmian do pierwszej edycji „Russian Journal” pracuje „ojców i synów”. Problemem powieści jest żywy obraz powstania ruchu raznochintsy, rewolucyjnych demokratów; pokazanie nowego, świeżo upieczonego działacza społecznego nihilisty, kwestionującego wszystkie fundamenty rosyjskiego państwa. 238 stron drobnym drukiem pisma Turgieniewa poszedł w historii życia buntownika Bazarowa, krytyka amoralny nihilizmu, konflikt między konserwatystami, liberałami i rewolucyjnych poglądach postępowych ujawnienie filozoficznych, duchowych, religijnych, etycznych i estetycznych, konfliktów moralnych.
Co chciał powiedzieć autor i co miał do powiedzenia?
Rozumiem, co oznacza powieść "Ojcowie i synowie",nie ujawniając obrazu głównego bohatera - nihilisty Jewgienija Bazarowa. Autor stwierdził, że widział postać silne, okrutny, dziki i niekontrolowany, rzetelny, pochodzących od ludzi, ale jest skazany na niepowodzenie, ponieważ czas jeszcze nie nadszedł Bazarovs. Przyznał, że nie wie, czy kocha, czy nienawidzi stworzonego przez siebie wizerunku. Po tym wszystkim, pisarz starał się przede wszystkim krytykuje szlachtę jak kiedyś dobry, ale teraz konających, konserwatywny klasę, hamowanie rozwoju gospodarczego i politycznego kraju. Ale Bazarov wysunął się na pierwszy plan, i chodziło o tego bohatera, że polemika rozwinęła się w krajowej krytyce. Niektórzy uważali główną postać za złą karykaturę, broszurę dotyczącą młodszego pokolenia. Inni, zbierając słowo Turgieniewa "nihilist", zaczęli nazywać je wszystkimi ekscesami, politycznymi niepokojami, produkowanymi przez uczniów. A imię Bazarowa stało się synonimem jednego z imion diabła - Asmodeusza. Jeszcze inni, przejęci rewolucyjne idee, wznieśli Jewgienij Wasiliewicza do rangi swego duchowego przywódcy. Turgieniew nie podzielał idei ani drugiego, ani trzeciego. Był to jeden z powodów ideologicznego podziału na pisarza i pracowników Sowriemiennika.
Zwycięstwo życia nad ideologią
Tak, Iwan Siergiejewicz, z całym szczerym współczuciemszlachetność i współczucie dla Bazarowa, potępione i inne. W powieści udowodnił, że życie jest bardziej złożone i różnorodne niż wszystkie ideologie, polityczne spory i nie można go umieścić w żadnym prokrustowym łożu. Natura, miłość, szczere uczucie, ożywiająca i nobilitująca siła sztuki, patriotyzm zwycięży nad każdym "namiętnym, grzesznym, zbuntowanym sercem". Do dnia dzisiejszego losy bohaterów dzieła budzą zainteresowanie i dotyczą nas, rodzą argumenty, nakłaniają nas, abyśmy starali się zrozumieć tak głęboko, jak to możliwe, i nauczać wszystkich, aby byli Człowiekiem. I to jest główny znak wielkich dzieł klasycznych.</ p>
