Leonid Soloviev - autor książki "The Tale of Khoja Nasreddin"

Dla czytającego Leonida Sołowjowa - wcześniejautor dwóch powieści o Khoja Nasreddin. Bohater ten wywodził się z ustnego folkloru ludów Wschodu i Azji Środkowej i uczył czynić dobro, traktować życie z mądrością i optymizmem.

Tylko pisarza miał szansę żyć w kraju, który nie tsenivshey niepowtarzalność jednostki, w czasie, gdy ślepa wiara potrzebna bardziej niż inteligencji i talentu.

Urodzony w Syrii, dorastał w Azji Środkowej

Urodził się w 1906 r. W rodzinie rosyjskiejintelektualiści, ale w odległej i gorącej Syrii, w mieście Trypolis (dziś Liban). Rodzice pracowali na Bliskim Wschodzie przez misyjne Towarzystwo Prawosławnej Palestyny, a po powrocie do Rosji zaczęli nauczać w szkołach regionu Wołga. Po rewolucji Leonid Soloviev, którego biografia i praca były ściśle związane z kulturą Wschodu, wraz z rodziną znalazł się w Azji Środkowej, w Kokandzie.

Czułość dzieciństwa pozwoliła na przyszłośćpisarz, by wchłonąć autentyczne wartości oralnej sztuki ludowej ludów środkowoazjatyckich, nasycony jej pięknem i kolorem. Po ukończeniu szkoły średniej w 1922 wrażeń z podróży w Turkiestanie, z badania folkloru zażądał wyjścia i Leonid Sołowjow stara się w dziennikarstwie - w gazecie „Turkiestan jest prawdą.”

Pierwsze doświadczenie literackie

W 1927 uczestniczył w konkursie literackim,ogłoszone przez magazyn "World of Adventures" i otrzymuje drugą nagrodę. Wiara w poprawność wybranej ścieżki rośnie - w 1930 r. Leonid Solovyov wstąpił do Instytutu Kinematografii na wydziale scenariuszowym, a dwa lata później ukończył go.

Łatwość pisania talent i wrodzoneoptymizm Solovyov można zauważyć w przypadku zabawnego mistyfikacji. Zaprezentował on zbiór pieśni ludowych i legend o V. I Lenin napisanych samymi tekstami, przekazując je za zebrane w trakcie studiów folklorystycznych. Na szczęście nie pociągnęło to za sobą poważnych konsekwencji, a specjalnie wysłane na turkiestańską wyprawę udało się odkryć "oryginały" tych dzieł.

Pierwsza opowieść o Khoja Nasreddin

Według scenariusza Sołowiow umieścił film, jego dziełozauważa, że ​​krytyka i czcigodnego pana, wśród których był żywą legendą - Maxim Gorki, a publikacja w 1940 roku książki „wichrzycieli” sprawia, że ​​jest bardzo popularny wśród czytelników. To niesamowite studio w kształcie i zawartości fascynującą opowieść o legendarnym joker i szałwii, ochraniacz publiczny stał się żywy wyraz doświadczenia i wspomnienia, które Leonid Solovyev narosło przez lata mieszkali na Wschodzie.

Początek wojny nie pozwalał na pracę"Khoja Nasreddin", pisarz idzie służyć jako korespondent wojskowy dla gazety "Red Fleet". Publikowane są zbiory jego opowiadań wojskowych, kręcony jest film "Ivan Nikulin - Russian Sailor". Się filmowej adaptacji jego księgi, ale kiedy film o przygodach wesołej szałwia-derwiszów przędzenia w całym kraju, autorem scenariusza był już w obozie pod zarzutem spiskowania zabójstwo liderów w kraju.

Zaczarowany Książę

Mówią, że Leonid Sołowjow, pisarz, który stworzyłjeden z najbardziej optymistycznych obrazów literackich, w życiu trochę przypominał jego bohatera. Niepokój, podatność na pewną słabość towarzyszącej Rosjanom zarówno w smutku, jak iw chwale, przyniosły wiele cierpienia sobie i bliskim.

Przeciwko przeciwnościom wiedział jeden sposób -kreatywność, a druga część dylematu o Khoja Nasreddin napisał w obozie. Wśród administracji gułagu znajdowali się fani jego opowieści o wesołym hodowaniu. Nie został wysłany na daleką scenę i pozwolił sobie na pisanie w wolnym czasie. Ale sytuacja nie mogła nie powiedzieć: w drugiej części przygód Nasreddina pojawia się nieco inna intonacja - zamyślona i nieuchwytnie smutna.

"Enchanted Prince" został przyjęty bardzo dobrze,"Historia Khoja Nasreddin" została ostatecznie przetłumaczona na wiele języków i często była przedrukowywana w kraju. Ale czas spędzony w areszcie, niepowodzenia w życiu osobistym nie minęły bez śladu. Stan psychiczny i zdrowie fizyczne zostały bezpowrotnie podważone. Po wyzwoleniu i rehabilitacji w 1954 r. Pisarz żył zaledwie 8 lat. W 1962 zmarł w Leningradzie.

W historii literatury radzieckiejJest wielu ludzi, którzy żyli w pokoju i dobrobycie, otrzymywali oficjalne nagrody i uznanie, publikowali teksty sprawdzone ideologicznie i uważali się za pisarzy. Ale niewiele zostało takich jak Leonid Sołowjow - tych, którzy wyjechali książki, które są interesujące tylko talent i wyobraźnia autora, który będzie czytać po bardzo długim czasie.

Sołowjow Leonid Wasiliewicz. Bibliografia

Peru Solovyov posiada takie utwory:

• 1932 - "Koczownik";
• 1934 - "Tour of the Winner";
• 1935 - "Koniec pół-stacji" (scenariusz);
• 1938 - "Smutne i wesołe wydarzenia z życia Michaiła Ozera" ("Wysokie ciśnienie");
• 1940 - "Niepokój spokoju";

• 1943 - "Wielki egzamin", "Nasreddin in Bukhara" (scenariusz);
• 1943 - "Ivan Nikulin - Russian Sailor" (powieść i scenariusz);
• 1944 - "Kamień Sevastopol", "Jestem Czernomorec" (scenariusz), "Przygody Nasreddina" (scenariusz);
• 1954 - "Zaczarowany książę";
• 1959 - "Płaszcz" (scenariusz oparty na historii N. Gogola);
• 1960 - "Anathema" (scenariusz oparty na historii o tej samej nazwie A. Kuprin);
• 1963 - z Księgi młodzieży.