Szczegółowe informacje o tym, czym jest baryton

Dziś powiemy wam, co to jest baryton w muzyce. Definicja tego terminu zostanie przedstawiona poniżej. Słowo pochodzi od greckiego barusa, czyli ciężkiego, niskiego, a także tonosowego.

Pomiędzy tenorem a basem

Po pierwsze, odpowiadając na pytanie o to, co jestbaryton, należy powiedzieć, że jest to męski głos. Ma średnią wysokość między basem a tenorem. Łączy majestat i siłę pierwszego z mobilnością i błyskotliwością drugiego. Wyróżnij liryczny (bardziej miękki) i dramatyczny (męski) baryton. Możesz również sklasyfikować to zjawisko w wysokości i barwie. Jest bas i tenorowy baryton. Oba głosy mają swoją własną rolę w chórze. Pierwszy wykonuje partię basową, a drugi jest czasem drugi niższy tenor.

Począwszy od "Don Juana" MozartaKompozytorzy często dają baryton w operach głównych partii. Wśród najbardziej znaczących występów lirycznego głosu: Don Juan Valentin z „Fausta”, Wolfram w „Tannhäuser” Daland projektu „Latający Holender”, Amonasro i Rigoletta z „Aidy”, księcia Andrzeja z „Wojny i pokoju”. Dramatyczny baryton pokazał Kniazia Igora, Eugeniusz Oniegin i demonem.

Impreza na ten głos jest zapisana na skrzypcachlub klawisz basowy. Ten znak jest używany głównie do występów solowych. W chóralnych utworach vintage takie partie nagrywane były przy pomocy klawiszy barytonowych.

Viola

Teraz omówimy, czym jest baryton w muzyce. Chodzi o instrument smyczkowy. Reprezentuje grupę violi. Ma ciągi rezonansowe. Prototypem barytonu jest viola-bastard. Pod względem wielkości instrument zbliża się do wiolonczeli.

W formie przypomina viola da gamba. Dolny płaski pokład w górnej połowie jest lekko odcięty. Otwory rezonatora wykonane są w formie węży. Jest ich 2 lub 4. Łańcuchy instrumentu to 6 lub 7. Są one różnie dostrojone. Najczęściej to samo, co fiołek basowy. Ciągi rezonansowe mogą znajdować się w zakresie od 9 do 28. Najczęściej jest ich od 14 do 18, ich dostosowanie jest zwykle diatoniczne. Znajdują się nad górnym pokładem. Częściowo pod szyją. Ze względu na dużą liczbę strun, głowa i szyja są bardzo szerokie. Wykonawca musi trzymać instrument, jak gumbo, pomiędzy spawnami nóg.

Grali też struny rezonansowe. Byli przywiązani kciukiem po lewej ręce. Dźwięk instrumentu został zdefiniowany jako przyjemny i atrakcyjny. Baryton nie był szeroko rozpowszechniony. Od połowy XVIII wieku zyskał popularność w Austrii i południowych Niemczech. Haydn napisał wiele prac dla barytonu. Wybitni wykonawcy: V. Haushka, A. Lidl, J. Weigl. W XIX wieku belgijski wiolonczelista Jacobs próbował ożywić grę na tym instrumencie.

Wiatry

Kontynuujemy rozmowę o tym, czym jest baryton. Jest to nazwa instrumentu ustnikowego, który odnosi się do instrumentów dętych. Pojawił się w XIX wieku. Zwykle ma owalny kształt. Mensur jest stosunkowo szeroki, a ustnik ma kształt miseczki. Baryton ma trzy zawory. Są one często dodawane do czwartego, co zmniejsza się do czystej kwarty. Dźwięk barytonu jest szlachetny, melodyjny, pełny i odważny, szczególnie w środkowych i górnych rejestrach. W orkiestrze dętej instrumentowi temu często powierzono główną melodię - kontrapunkt.

Słowniki

Omówimy teraz, jak wygląda barytonsłownik Efraima. To źródło twierdzi, że jest to kwestia głosu mężczyzny lub instrumentu muzycznego opartego na wietrze lub strunie. Ponadto można to nazwać piosenkarzem o odpowiedniej charakterystyce głosowej. Zobaczmy teraz, jaki jest baryton według słownika Ożawowa. To źródło uzupełnia, że ​​jest to specjalny miedziany instrument muzyczny.

</ p>