Konstytucyjna Partia Demokratyczna: lekcje z historii

Konstytucyjno-Demokratyczna Partia Rosjiurodził się w październiku 1905 roku. Nieco ponad dziewięć miesięcy minęło od "Krwawej Niedzieli", niewiele ponad półtora pozostał do powstania w Moskwie. Kraj się gotował, dyskutując nad manifestem Mikołaja II 17 października, w którym autokrata najbardziej łaskawie przedstawiła pierwsze przedstawicielstwo - Dumę Państwową - w nowej historii.

Konstytucyjna Partia Demokratyczna,zjednoczyć europejskich zorientowanych intelektualistów, drobnej i średniej burżuazji i niektórych ziemian, został ustawiony na rozwój imperium wolności obywatelskich, wygrał w pierwszej sympatii, a nawet głos proletariatu. W pierwszych Dumie Demokratów Konstytucyjnych, stosując wiele populacji sympatii, udało nam się wygrać sto siedemdziesiąt sześć miejsc z czterech dziewięćdziesiąt dziewięć - to trzydziestu pięciu procent! Sukces był oszałamiający. To była największa frakcja.

Aby uprościć trudne do wymówienia"Konstytucyjna Partia Demokratyczna", zdecydowano się nazywać po prostu partią kadetów. Ale "optymalizacja nazwy" nie pomogła partii utrzymać sympatii wyborców. Po klęsce rewolucji kadeci ustawili się jako partia konstruktywnej opozycji, dążąc do realizacji swoich planów metodami prawnymi.

Naprawdę, są strasznie daleko od ludzi. Ludzie chcieli wszystkiego naraz i nie było możliwe, aby wszystko było legalne, wtedy partia kadetów zaczęła tracić zwolenników, przede wszystkim - spośród robotników. A bolszewicy i rewolucjoniści socjalistyczni, którzy głosili wyłącznie nielegalną, podziemną robotę, otrzymali napływ nowych członków do swoich szeregów.

Z każdym nowym wyborem do Dumy PaństwowejPartia konstytucyjno-demokratyczna straciła sympatię ludności iw związku z tym zajmuje miejsce w organie władzy ustawodawczej. W 1917 r. W Zgromadzeniu Konstytucyjnym siedmiuset sześćdziesięciu siedmiu członków Kadetów było tylko piętnaście - tylko dwa procent! Możesz umieścić krzyż na przyjęciu. To prawda, że ​​później, na wygnaniu, kadeci wciąż próbowali naśladować burzliwą działalność, ale bezskutecznie.

Szef partii, Pavel Milyukov, nawet podczas jego"Siedzibom Dumy" przedstawiono roszczenia - oskarżenia o powiązania z europejską masonerią, które nie przyczyniły się do popularności kadetów. Nie wiadomo, czy naprawdę był członkiem "wielkiej loży Francji". Dokumenty, potwierdzające lub odrzucające jego masonerię, z oczywistych powodów, nie. Ale według jego czynów można było sądzić, że naprawdę próbował realizować politykę "ponadnarodowej władzy" w Rosji.

Współcześni rosyjscy politycy,z pewnością badają doświadczenia swoich poprzedników. Dzięki niskim zasobom finansowym, administracyjnym i organizacyjnym serca "elektoratu" można zdobyć jedynie dzięki populizmowi. Co liberalno-demokratyczna partia Rosji znakomicie potwierdziła w swojej praktyce. Krótkie, tnące slogany, radykalne stwierdzenia - a tu kolejny walczący o szczęście ludzi. Niemożliwe jest, aby niemożliwe było uzyskanie obietnicy lub jej brak. Nie wyszło - to znaczy, mimo, że się okazało - znaczy, dzięki. Obecność charyzmatycznego lidera w tym przypadku jest niezbędnym warunkiem sukcesu. To prawda, że ​​jeśli chodzi o sympatie ludzi, partia liberalno-demokratyczna podąża śladami Kadetów. Zainteresowanie oczywiście nieznacznie się zmienia, ale ogólną tendencją jest początkowy sukces i późniejszy spadek liczby kibiców. Są strasznie daleko od ludzi ...

</ p>