Jesień to prawdziwa przestrzeń dla nieustępujących zbieraczy grzybów. Mierzony szelest liści pod stopami, chłodna bryza i niezapomniany aromat lasu deszczowego są głównymi towarzyszami polowań na grzyby: russula, kurki, pieczarki ...
Do takich rozrywek przynosi tylkoszczęśliwe wspomnienia i przyjemne chwile, trzeba dobrze orientować się w grzybach. Na przykład jadalne i niejadalne rusałki. Jak je rozróżnić, aby podczas użytkowania nie było nieprzyjemnych niespodzianek? Ten artykuł będzie poświęcony naszemu artykułowi.
Znajdziesz odpowiedzi na takie interesujące pytania: gdzie rosną te grzyby? Jakie są ich odmiany? Możesz także zobaczyć zdjęcia i opisy jadalnej i niejadalnej rusuli oraz szczegółowe instrukcje ich identyfikacji.
Spotkajmy się - pyszna piękność, leśna księżniczka, apetyczny składnik każdego dania ... A po prostu - surowa russet!
Rodzina Reticuloidów jest bardzo powszechnarodzaj grzybów rosnących w bezmiarze naszej ojczyzny. Są tak nazwane, ponieważ mogą być spożywane nie tylko po obróbce cieplnej, ale także w surowej postaci. I choć ta rodzina nie jest uważana za delikatną lub rzadką, jej walory smakowe i odżywcze są bardzo atrakcyjne i kuszące nawet dla zepsutych smakoszy.
Grzyb rośnie w rodzinie mieszanych i iglastych lasów, w pobliżu korzeni wysokimi drzewami, angażowanie się z nimi w rodzaju przyjaznej symbiozie (biologicznego nazwa stowarzyszenia - mikoryza).
Typowa jadalna russula składa się z czapki, talerza, nogi, miąższu i sproszkowanego zarodnika. Różne typy rusałków różnią się od siebie kolorem, kształtem i innymi zewnętrznymi cechami i właściwościami.
Aby dowiedzieć się, jak wyglądają jadalne korzenie, zapoznaj się z głównymi rodzajami tego pysznego grzyba.
Najczęściej spotykane w lasach, obsadzonedrzewa liściaste lub iglaste-liściaste. Bardzo lubi okolicę takich kultur jak dąb, buk i brzoza. Rozpoczyna się ona w drugiej dekadzie lipca i cieszy grzybiarzy swoją obecnością aż do początku października.
Jak dane wyglądają na jadalne russula? Zdjęcie i opis tego gatunku znajduje się poniżej.
Czepiec grzybowy zwykle osiąga od pięciu do piętnastucentymetry średnicy, na wczesnym etapie ma kształt półkolisty, a następnie staje się wypukły, lekko pod wrażeniem w środku. Zwykły kolor czapki, jak można się domyślić po nazwie, zmienia się między szarozielonym a ciemnozielonym. Skóra czapki nie jest gładka, ponieważ służy do pękania i usuwania.
Płytki grzybów mają kremowy kolor. W pobliżu dolnej części są ze sobą powiązane i oddziela się od ramienia, które ma kształt cylindryczny i biel (przynajmniej - czerwono-brązowy) kolor. Bliżej korzenia stopa jest pokryta małymi łuskami.
Miąższ rusuli jest zielonkawy, mocny i biały. Ma słodki, lekko orzechowy smak i ledwo rozpoznawalny zapach.
Polowania na ten grzyb powinny być bardzoostrożnie, aby nie pomylić go z jasnym muchomorem. Chociaż podobieństwo w tych dwóch roślinach jest obecne, nadal istnieje główna różnica: trujący owoc ma pierścień na nodze i volva.
Jak gotować zieloną malinę? Przede wszystkim należy go ugotować (nie dłużej niż piętnaście minut), a następnie można go zjeść. Dobrze jest też marynowany grzyb w postaci marynowanej i solonej.
Rośnie na południowych szerokościach geograficznych, głównie od drugiej dekady sierpnia do pierwszej dekady września. Woli osiedlić się w pobliżu jodeł, brzóz i dębów, zagrzebać się w mchu i wilgotnych liściach.
Kapelusz tych jadalnych rusałkow ma żółty i wypukły kształt, w wilgotną pogodę jego skórka jest lekko lepka w dotyku, w gorącej - raczej sucha.
Gęsta noga grzybka o wysokości od czterech do ośmiu centymetrów jest biała lub lekko żółtawa.
Talerze roślin są cienkie i częste, kremowe lub żółte. Miąższ jest biały i gęsty, do smaku trochę cierpki i pikantny. Jest to bardzo smaczna ochra rdzawa w solonej lub marynowanej.
Gatunek ten występuje w prawie wszystkich lasach i na plantacjach leśnych, nie rośnie tylko w górach. Preferuje osiedlenie się w pobliżu brzóz i dębów. Poniżej widać zdjęcie jadalnej surowej Rosji.
Kapelusz tego gatunku, o średnicy od pięciu do jedenastucentymetry, ma płaski, lekko wypukły kształt i różnorodność kolorów: od czystej bieli lub jasnoszarej do liliowo-brązowej lub bogatej czerwieni.
Talerze grzyba, przylegające do łodygi, znajdują się dość często. W pierwszym etapie mają biały kolor, a następnie - lekki krem.
Stopa rdzawy jest mocna i cylindryczna, zazwyczaj biała, z lekką nutą koloru kapelusza.
Miąższ rośliny ma również odpowiednikodcień maski. Ma przyjemny delikatny smak orzechów laskowych i lekko otwarty aromat. Przed spożyciem grzyb powinien zostać poddany 15-minutowemu gotowaniu.
Kolejny rodzaj jadalnego grzyba. Rośnie w lasach mieszanych, tworząc symbiotyczny związek z korzeniami roślin liściastych takich jak brzoza, osika, dąb. Zaczyna rosnąć od początku czerwca do pierwszego września.
Falbania russule jest dość duża, może sięgaćpiętnaście centymetrów średnicy, dwukolorowe (kolor kapelusza jest zwykle zielony lub brązowy, a krawędzie - purpurowy odcień). Powierzchnia pomarszczona i włóknista.
Płyty są szerokie i jedwabiste, jasnobrązowe lub białe.
Stopa grzyba jest również duża, ma około siedmiu do dwunastu centymetrów długości i dwa do trzech centymetrów grubości. Kolor jest biały, z fioletowym odcieniem.
Miąższ jest lekki, mocny, bardzo smaczny po ugotowaniu w postaci marynowanego lub solonego produktu.
Inny rodzaj jadalnej rusuli. Jego druga nazwa zanika. Gatunek ten występuje w lasach iglastych o dużej wilgotności, lubi osiadać w pobliżu sosen, w zaroślach mchu i jagód.
Kapelusz grzybkowy może osiągnąć 11 centymetrów średnicy. Brązowo-pomarańczowa skórka jest trudna do usunięcia.
Płytki zanikającej rusuli urosły silnie w stopę, są często i ukwiecone. Bardzo noga, lekko zwężająca się ku górze, z wiekiem roślina przyjmuje ciemny szary odcień i mocno zmarszczki.
Grzyb jest silny i biały, ale szybko staje się ciemny w powietrzu. Lekko słodki w zapachu i smaku, często używany do gotowania drugiego dania, bardzo smaczny pod postacią pikli.
Tak więc, w szczegółach zdemontowaliśmy kilka rodzajów jadalnych rusałków. Jakie są ich niejadalne krewne? Dowiedzmy się.
Przed uwzględnieniem różnic między jadalnym iniejadalne ruscy, należy zauważyć, że praktycznie nie ma trujących grzybów z tej rodziny. Jeśli roślina jest uważana za niezdatną do spożycia, to tylko dlatego, że drażni błony śluzowe żołądka (wywołując tym samym ból i wymioty). Takiego incydentu nie można nazwać klasycznym przypadkiem zatrucia grzybami.
Jakie są rodzaje niejadalnych russula?
Najczęściej grzyb rośnie na glebach kwaśnych, zwłaszcza w pobliżu buk, dąb i świerk. Wydaje się pod koniec czerwca, i rośnie aż do września.
Roślina ma małą nasadkę (o średnicy od czterech do dziewięciu centymetrów) o słomkowożółtym kolorze i częstych jasnopomarańczowych talerzach.
Wydrążona noga grzyba o kształcie klatki piersiowej mająca od trzech do siedmiu centymetrów długości ma również jasnożółty odcień.
Miąższ rusuli jest biały, nieprzyjemnie gorzki w smaku i zapachu. Mimo to wielu używa go w postaci słonej po dłuższym gotowaniu i moczeniu w kilku wodach.
Ten rodzaj grzyba jest również rozważany warunkowonieodpowiedni do jedzenia. Według niektórych zagranicznych źródeł ma nawet pewną dawkę toksyczności, co wynika z minimalnej zawartości alkaloidu muskaryny w roślinie. Jednak grzybiarze z naszego regionu czasami używają tej rusuli w piklach (po ostrożnym namaczaniu i obróbce cieplnej).
Zhgucheedkaya lub wymioty - dwie nazwy grzyba, co wskazuje na jej gorzki i cierpki smak, co powoduje zakłócenia w pracy narządów przewodu pokarmowego.
Ta kapsułka ma mały czerwonawy kapelusz (średnica do ośmiu do dziewięciu centymetrów) i cylindryczną różowawą stopę (do siedmiu centymetrów wysokości).
Gatunek ten jest uważany za niejadalny lub warunkowo niejadalny ze względu na ostry, lekko gorzki smak. Po zastosowaniu tego grzyba udokumentowano przypadki zatrucia o niskim ryzyku.
Ten russula lubi osiąść w brzozy i świerkowych, bagien i innych wilgotnych powierzchniach. Rośnie od połowy czerwca do listopada.
Grzybka jest niewielka (ma trzy do pięciu centymetrów średnicy), lekko wyciskana w środku, mięsista i łatwo krucha. Kolor powierzchni jest bardzo zróżnicowany: od płonącego czerwonego do niebieskawo-różowego.
Liście russetu są również bardzo delikatne (ze względu na ich drobnoziarnistość i rzadkość występowania).
Słaba, lekka grzybkowata stopa, przemoczona w deszczową pogodę, często rozrzedza się. Czasami jest pomarszczony na zewnątrz i pusty od wewnątrz.
Jest uważany za niejadalny z powodu gorzkiego smaku, w swojej surowej postaci może powodować różne zatrucia i zakłócenia w pracy przewodu pokarmowego.
Ten grzyb ma brązowy lub czerwony kolor z obowiązkowym purpurowym odcieniem. Średnica kapelusza waha się od czterech do dziesięciu centymetrów.
Częste, wyhodowane na łodydze płytki roślinymają cytrynowy, lekko zielonkawy kolor, a noga w kształcie wrzeciona może zmieniać kolor w zależności od wieku poszczególnych próbek. Na samym początku może być biały, a następnie ciemnieje i staje się liliowy lub fioletowy.
Miąższ, o silnym i żółtym wyglądzie, ma bogaty, ostry smak i delikatny owocowy zapach.
Sardonyx (lub gryząca) russula lubi osiedlać się w pobliżu sosen, tworząc symbiotyczne skojarzenie z korzeniami tego drzewa.
Poznaliśmy wiele odmian jadalnych i niejadalnych rusałków. Nauczyli się ich szczegółowego opisu i miejsca wzrostu, smaku i właściwości żywności, metod przygotowania.
A teraz omówmy kilka ogólnych zasad, jak odróżnić jadalną rusulę od niewłaściwej i trującej.
Zanim oderniesz to lub apetyczne piękno grzybów, powinieneś przestać i dokładnie zbadać jego wygląd.
W przypadku odmian niejadalnych charakteryzujących się takimi charakterystycznymi cechami:
Jeśli nadal łamiesz grzyby, nie wiesz ani niewątpię w jego walory smakowe, uważnie przyjrzyj się temu w procesie gotowania. Po obróbce cieplnej miąższ niejadalnych roślin zmienia kolor, co może również wystąpić w przypadku pękniętego kapelusza lub łodygi grzyba.
A jednak powyższe znaki mogą dotyczyć jadalnych rusałków.
Przede wszystkim należy pamiętać, że spożywanie wszelkiego rodzaju russula nie wiąże się z poważnym zagrożeniem dla ludzkiego ciała.
Jednakże, jeśli wystąpiło zatrucie,podjąć pilne i ważne działanie. Na przykład, zaleca się natychmiastowe umycie żołądka sztucznie wywołanymi wymiotami i biegunką. Następnie należy dokładnie przepłukać obszar jamy ustnej i wypić aktywowany węgiel drzewny. Dawka leku jest najprawdopodobniej ci znana: jedna lub dwie tabletki na dziesięć kilogramów wagi.
Jeśli utrzymują się nieprzyjemne objawy i ból, należy pilnie zgłosić się do lekarza.
Jak widzimy, rucule są bardzo popularnymi i smacznymi grzybami, bogatymi w witaminy i minerały, rosnącymi obok korzeni takich potężnych drzew jak dęby, świerk, brzoza, sosna, buk i inne.
Niestety, nie wszystkie są przyjemnei przydatne w smaku. W tym artykule przytoczono wiele zdjęć rusałków jadalnych i niejadalnych. Takie ilustracje będą służyć jako dobre wskazówki informacyjne i wizualne, jeśli zbierzesz się w lesie w poszukiwaniu nieznanych apetycznych grzybów.
Przyjemna i przydatna rozrywka!
</ p>