Alexander Golovanov: biografia i zdjęcia

Aleksander Golowanow - słynny domownikdowódca, który służył w armii radzieckiej. Podczas II wojny światowej kierował sowieckim lotnictwem dalekiego zasięgu, a także 18. Armią Lotniczą. Po wojnie został powołany do kierowania lotnictwem dalekiego zasięgu ZSRR. W 1944 r. Otrzymał tytuł Naczelnego Marszałka lotnictwa. W historii Armii Czerwonej robotników i chłopów został najmłodszym marszałkiem.

Dzieciństwo i młodość przyszłego pilota

Alexander Golovanov urodził się w 1904 roku. Urodził się na terytorium Imperium Rosyjskiego w dużym mieście - Niżnym Nowogrodzie. Jego rodzice byli słynnymi mieszkańcami miasta. Matka jest piosenkarką operową, a jej ojciec jest kapitanem holownika. 8-letni Alexander Golovanov został wysłany na studia w Alexander Cadet Corps. Tak więc, jako dziecko, zdecydowano, że w przyszłości stanie się wojskowym.

Bohater naszego artykułu dołączył do Czerwonej Gwardii,kiedy był jeszcze nastolatkiem. W październiku 1917 roku ukończył 13 lat. Jednak dzięki zewnętrznym oznakom dał mu znacznie więcej. Spojrzał na wszystkich 16, a wysokość była poniżej dwóch metrów.

Po sukcesie rewolucji październikowej opowiedział się zawładza Sowietów. Już w 1918 r. Zaczął zarabiać na życie. Alexander Golovanov w Mołdawii pracował jako kurier w biurze "Profsohleb", zorganizowanym pod komisariatem żywności.

Udział w wojnie domowej

Aleksander Golowanow wziął udział w wojnie domowej. Został zidentyfikowany jako zwiadowca w 59. pułku piechoty, który przeprowadził misje bojowe na froncie południowym. W jednej z bitew doznał wstrząsu mózgu.

Demobilizowany tylko w 1920 roku. Już wtedy Golovanov Alexander zdecydował, że służba cywilna nie jest dla niego. Dlatego wszedłem do tak zwanego CHONU. Są to jednostki specjalnego przeznaczenia. Tak więc o świcie Związku Radzieckiego nazwano komunistyczne oddziały, które istniały z różnymi partyjnymi komórkami. Ich obowiązki obejmowały dozorowanie w szczególnie ważnych obiektach, pod każdym względem pomagając rządowi sowieckim w walce z kontrrewolucją.

Oryginalnie seria ChON powstała tylko zczłonkowie partii i kandydaci na partię. Jednak w 1920 roku, kiedy Aleksander Golowanow dołączył do Chon, aktywne komsomole, a nawet członkowie spoza partii, zaczęli w nim uczestniczyć.

W tym samym czasie, co wiadomo o bohaterze naszego artykułuoficjalne dokumenty, nieco sprzeczne z jego własną autobiografią. W tym ostatnim nie ma wzmianki o służbie w CHON. Alexander Golovanov, którego zdjęcie jest w tym artykule, stwierdza się, że w tych latach pracował w zarządzaniu zaopatrzenia Armii Czerwonej i marynarki w kuriera post.

Kolejnym etapem jego kariery jest agentCentropechat, a następnie złota rączka w spływie lasu w przedsiębiorstwie Volgosudstroy. Później był agentem i elektrykiem w piątym pułku Wołgi GPU, który miał swoją siedzibę w rodzinnym mieście - Niżnym Nowogrodzie.

Usługa w OGPU

W 1924 wstąpił do OGPU Golovanov Alexander Evgenievich. Biografia bohatera naszego artykułu związana była z tym ciałem przez następne 9 lat.

Odszyfrowane przez OGPU jako "ujednolicona państwowa administracja polityczna", która działała pod Radą Ludowych Komisarzy ZSRR. Powstał w 1923 roku na bazie NKWD.

W pierwszych latach OGPU kierował Feliks Dzierżyński,a od 1926 do 1934 - Wiaczesław Mączyński. Golovanov był zaangażowany w pracę operacyjną i pracował w specjalnych departamentach. Poszedł od upoważnionego do szefa departamentu.

Dwukrotnie wziął udział w odległych wyjazdach służbowych do Chin. W szczególności w prowincji Xinjiang. Na początku lat 30-tych. Krótko przedtem stał się członkiem Wszechzwiązkowej Komunistycznej Partii Bolszewików.

Aresztowanie Savinkova

Najjaśniejszą stroną jego pracy w OGPU był udział w aresztowaniu Borisa Sawinkowa. To jeden z przywódców krajowych socjalistów-rewolucjonistów, Białej Gwardii. Terrorysta i rewolucjonista.

Po burżuazyjnej rewolucji lutowej 1917 rotrzymał stanowisko Komisarza Rządu Tymczasowego. W sierpniu, kiedy Korniłow zaatakował Piotrogród, został wojskowym gubernatorem miasta. Zaproponował generałowi poddanie się Rządowi Tymczasowemu, ale w rezultacie przyznał się do porażki.

Rewolucja październikowa nie poparła. Uczestniczył w konfrontacji z bolszewikami, utworzył armię ochotników na Don, wspierał Denikina. W rezultacie wyemigrował z kraju, próbował nawiązać kontakt z nacjonalistami, ale ostatecznie popadł w całkowitą izolację polityczną.

Mimo to, za likwidację Savinkovskyanty-radziecki podziemny OGPU opracował operację Syndicate-2. W tym i wziął udział Golovanov. W sierpniu 1924 r. Savinkov potajemnie przybył do Związku Radzieckiego, zwabiony przez personel operacyjny.

W Mińsku nastąpiło jego aresztowanie. Podczas procesu Savinkov potwierdził swoją klęskę w walce z sowiecką potęgą i upadkiem własnych ideałów. Został skazany na śmierć, wkrótce kara została złagodzona, zastępując go na 10 lat więzienia.

Według oficjalnej wersji, w 1925 roku skończyłprzez wyrzucenie się z okna piątego piętra. W pokoju, w którym przywieziono go na przesłuchanie, w oknach nie było barów. Istnieje alternatywna wersja, według której został zabity przez oficerów OGPU. W szczególności jest on przedstawiony przez Aleksandra Sołżenicyna w jego powieści Archipelag Gułag.

Golovanov jest cywilnym pilotem

W 1931 Golovanov Alexander Evgenievichoddelegowany przez komisarza ludowego przemysłu ciężkiego, gdzie był sekretarzem wykonawczym. W następnym roku zaczął aktywnie rozwijać zawód pilota lotnictwa cywilnego. Ukończył szkołę OSOAVIAHIM (odpowiednik nowoczesnego DOSAAF).

W 1933 roku został zatrudniony przez Aeroflot. Tak rozpoczęła się jego kariera lotnicza. Aż do samego początku konfrontacji z nazistowskimi najeźdźcami latał na lotach cywilnych. Przeszedł drogę od zwykłego pilota do szefa wydziału, a na końcu do głównego pilota.

Ważnym krokiem w jego karierze był rok 1935, kiedyGolovanov został powołany na szefa Departamentu Lotnictwa Cywilnego Lotnictwa na Wschodnim Syberii. Z siedzibą w Irkucku. Alexander Golovanov zbudował karierę w lotnictwie cywilnym.

W 1937 r. Podczas czystek wśród komunistówGolovanov został wydalony z partii. Udało mu się jednak uniknąć aresztowania. Co więcej, pojechał do Moskwy, jak sam powiedział, "szukać prawdy". I udało mu się. Metropolitan Party Control Commission orzekł, że jego wykluczenie było błędne. To prawda, że ​​nie wrócił do Irkucka. Został w Moskwie jako pilot. Pokazał się dobrze w stolicy. Po krótkim czasie Golovanov został uznany za jednego z najlepszych pilotów lotnictwa cywilnego w kraju, został pilotem eskadry specjalnej.

W 1938 roku bohater naszego artykułu ustalił, że jest godny pozazdroszczeniarekord. Jego całkowite doświadczenie w locie było miliona kilometrów. W sowieckich gazetach zaczęto pisać o nim jako o "pilota milionera". W tym celu otrzymał odznakę "Excellent Aeroflot". A wszystkie jego loty były bezwypadkowe, że w tych czasach, kiedy człowiek dopiero zaczynał podbijać przestrzeń powietrzną, było to wielkie osiągnięcie. Staje się naprawdę popularny w kraju przez człowieka. Jego zdjęcie jest nawet opublikowane na okładce magazynu Ogonyok.

Podczas Wielkiej Wojny Ojczyźnianej

Golovanov otrzymał doświadczenie w uczestnictwie w operacjach bojowychjeszcze zanim niemieccy faszyści najeźdźcy zaatakowali Związek Radziecki. W 1939 r. Brał udział w bitwach Chalkin-Gol. Był to niezadeklarowany lokalny konflikt zbrojny, który trwał kilka miesięcy w Mongolii. Z jednej strony uczestniczyły w nim wojska radzieckie i Mongołowie, az drugiej strony Cesarstwo Japońskie.

Konflikt zakończył się całkowitą klęską Japończykówpodział. A ZSRR i Japonia na różne sposoby oceniają te zmiany. Jeśli w historiografii domowej nazywa się je lokalnym konfliktem zbrojnym, to Japończycy mówią o nich jako o drugiej wojnie rosyjsko-japońskiej.

Nieco później Golovanov wyszedł na frontWojna radziecko-fińska. Ta wojna trwała nieco mniej niż sześć miesięcy. Wszystko zaczęło się od tego, że Związek Radziecki oskarżył Finlandię o ostrzał artyleryjski. Tak więc Sowieci ponoszą całkowitą odpowiedzialność za walkę na skandynawskim kraju. Rezultatem było zawarcie traktatu pokojowego, zgodnie z którym ZSRR wycofał 11% terytorium Finlandii. A tak przy okazji, Związek Radziecki został uznany za agresora i wydalony z Ligi Narodów.

Biorąc udział w obu tych konfliktach, Golovanovspotkał Wielką Wojnę Ojczyźnianą już doświadczonego pilota wojskowego. Już na początku 1941 r., Przed atakiem Hitlera, napisał list do Stalina, w którym uzasadnił potrzebę specjalnie przeszkolić pilotów do wykonywania lotów bombowych dalekiego zasięgu. Zwłaszcza w niesprzyjającej pogodzie, a także na zaporowej wysokości.

W lutym jego osobiste spotkanie zGeneralissimo, na podstawie którego został mianowany dowódcą odrębnego pułku lotnictwa dalekiego zasięgu. W sierpniu otrzymał już stanowisko dowódcy oddziału lotniczego dalekiego zasięgu. W październiku przyznano kolejną rangę. Główny generał lotnictwa przyjął Aleksandra Golovanova. Wielka Wojna Ojczyźniana pozwoliła mu sprawdzić się na frontach powietrznych. W przeddzień nowego roku 1942 zaczął kierować działem lotnictwa dalekiego zasięgu w siedzibie Naczelnego Wodza.

Marszałek lotnictwa

W 1942 roku bohater naszego artykułu zaczął prowadzićsamolot o działaniu dalekiego zasięgu. W maju otrzymał stopień generała-porucznika. Odtąd i do samego końca wojny był głównym we wszystkich sowieckich lotnictwie dalekiego zasięgu. W tym samym czasie cieszył się on sympatią, szacunkiem i zaufaniem ze strony głównodowodzącego Stalina. Zdobycie regularnych stopni wojskowych nie trwało długo.

Od marca 1943 r. - pułkownik generalny. A 3 sierpnia Aleksander Golowanow jest marszałkiem lotnictwa. W czasie wojny został mianowany dowódcą 18. Armii Powietrznej, w całych swoich bombowców dalekiego zasięgu w kraju bezpośrednio koncentruje się na chwilę. Pomimo wysokich rang, Golovanov osobiście regularnie brał udział w walkach bojowych. W szczególności poszedł na dalekie naloty bombowe na samym początku wojny. Gdy latem 1941 r., W ciągu miesiąca, sowieccy piloci przeprowadzili serię bombardowań powietrznych w Berlinie.

Było to poprzedzone masowymi bombardowaniamiMoskwa, która rozpoczęła się niemal natychmiast po wybuchu wojny. W tym czasie Goebbels miał nawet czas powiedzieć, że sowieckie lotnictwo zostało całkowicie zniszczone, a żadna bomba nigdy nie spadnie na Berlin. Golovanov znakomicie obalił to odważne stwierdzenie.

Pierwszy lot do Berlina odbył się 7 sierpnia. Radzieckie samoloty leciały na wysokości 7 tysięcy metrów. Piloci nie musieli usuwać masek tlenowych, a transmisja radiowa była zabroniona. Podczas latania nad terytorium Niemiec sowieckie bombowce były wielokrotnie odkrywane, ale Niemcy nie mogli sobie wyobrazić możliwości ataku tak bardzo, że byli pewni, że są ich samolotami. Nad Szczecinem nawet zapalili reflektory, zabierając zagubione samoloty Luftwaffe. W rezultacie aż pięć samolotów zrzucało bomby na dobrze oświetlony Berlin i wracało do bazy bez żadnych strat.

Golovanov został mianowany dowódcą tych lotówpo drugiej próbie, która miała miejsce 10 sierpnia. To już nie było tak udane. Z 10 maszyn tylko 6 zrzuciło bomby na Berlin, a tylko dwie wróciły. Po tym bohaterem Związku Radzieckiego Wodopyanov został usunięty ze stanowiska dowódcy dywizji, a jego miejsce zajął Golovanov.

Bohater naszego artykułu wielokrotnie przelatywał nad nimkapitał wroga. Niemiecki wywiad w tym czasie zauważył, że wśród nielicznych ma wyjątkowe prawo do osobistego dostępu do Stalina. Ten ostatni odnosi się do niego wyłącznie z nazwy jako znak szczególnego zaufania.

Wydarzenia z tamtych lat łączyły również ucieczkę Stalina doKonferencja w Teheranie, która osobiście zorganizowała Golovanov. Po drodze odbyły się dwa samoloty. Za kierownicą drugiego, okrywającego, leżał Golovanov. Stalinowi, Woroszyłowowi i Mołotowowi powierzono zadanie porucznika generalnego lotnictwa Wiktora Graczowa.

W 1944 r. Dobro Golovanova było poważniezostał wstrząśnięty. Zostały zakłócone przez skurcze, przerwy w pracy serca, zatrzymanie oddychania. Według lekarzy powodem tego był regularny brak snu, który w rzeczywistości doprowadził do zniszczenia centralnego układu nerwowego. Warto zauważyć, że w latach wojny z faszystowskimi Niemcami Golovanov ustanowił rekord dla sowieckich sił zbrojnych, służąc jako pułkownik porucznik do głównego marszałka lotnictwa.

Losy po wojnie

Po wojnie, w 1946 r., Został mianowany Golovanovdowódca lotnictwa dalekiego zasięgu Związku Radzieckiego. Jednak dwa lata później został usunięty ze swojego stanowiska. Zdaniem większości przyczyną była sytuacja zdrowotna, która po wojnie była bardzo wstrząśnięta.

Golovanov ukończył Akademię Sztabu Generalnego. Ale nawet potem nie mógł wrócić do wojska. Nie było nominacji. Nic nieśmiałego Aleksander Jewgiejewicz ponownie nie skierował listu do Stalina. W 1952 roku dowodził jednym z korpusów powietrznych. To była bardzo dziwna decyzja. Nigdy wcześniej w historii lotnictwa korpus nie był dowodzony przez marszałka klanu. To było dla niego za małe. Golovanov został nawet poproszony w tej sprawie o napisanie petycji o obniżenie rangi generała pułkownika, ale odmówił.

W 1953 roku, po śmierci Józefa Stalina, bohateranasz artykuł został ostatecznie wysłany do rezerwy. Po 5 latach osiadł na stanowisku zastępcy szefa Instytutu Lotnictwa Cywilnego ds. Operacji lotniczych. Przeszedł na emeryturę w 1966 roku.

Księga wspomnień

Po przejściu na emeryturę bohater naszego artykułu pokazał sięjako pisarz wspomnień. Golovanov Alexander napisał całą księgę wspomnień. "Bombowiec dalekiego zasięgu" - tak się nazywa. Pod wieloma względami biografia ta jest poświęcona osobistym spotkaniom i komunikacji ze Stalinem. Z tego powodu w życiu autora pojawiły się znaczące rachunki. Publikacja bez czytelników cenzury można było zobaczyć dopiero pod koniec lat 80-tych.

W 2007 roku odbyła się ostatnia edycja wspomnień Aleksandra Golovanova. Nawiasem mówiąc, bibliografia autora obejmuje tylko jedną książkę. Ale z tego powodu nie staje się mniej wartościowa.

Sam Golovanov zmarł w 1974 roku. Miał 71 lat. Pogrzeb odbył się na cmentarzu Nowodewicze.

Życie osobiste

Alexander Golovanov, którego rodzina jest zawszewspierany, w młodości ożeniony z córką kupca z pierwszej gildii. Nazywała się Tamara Vasilyevna. Pochodziła z prowincji Wołogda. Przeżył męża przez ponad 20 lat. To było nie tylko w 1996 roku.

Mieli pięcioro dzieci. Cztery córki - Swietłana, Tamara, Weronika i Olga oraz jeden syn - Światosław. Był najmłodszy.