Współczesne teorie socjologiczne

Socjologia jako nauka zaczęła się rozwijać w XIX wiekudzięki pracom francuskiego naukowca Auguste Comte. Założyciel socjologii, O. Comte, po raz pierwszy stwierdził potrzebę stworzenia nauki o społeczeństwie. Jest założycielem trendu pozytywistycznego.

Etapy rozwoju socjologii

Problemy związane z urządzeniem społecznościowym,uważany Platon i Arystoteles w starożytnej Grecji, T. Moore, Francis Bacon i Machiavelli w renesansie, Thomas Hobbes, John. Locke, Rousseau, Montesquieu w czasach współczesnych.

W XIX wieku socjologia zaczęła się aktywnie rozwijać. Są dzieła G. Spencera, O. Comte, K. Marksa, F. Engelsa. Ten czas można nazwać pierwszym etapem rozwoju nauki socjologicznej (1840-1880 gg.).

Drugi etap (1890-1920 gg.) ewolucja nauki społeczeństwa wiązała się z rozwojem metod analizy socjologicznej i rozwojem aparatu kategorycznego. Pozytywistyczna koncepcja G. Spencera i O. Comte nadal rozwijała się w pracach francuskiego naukowca E. Durkheima, autora teorii opartej na analizie funkcjonalnej instytucji społecznych. Mniej więcej w tym czasie zaczyna się kształtować naukowa szkoła M. Webera, założyciela socjologii "rozumienia", która jego zdaniem powinna zrozumieć działanie społeczne i próbować wyjaśnić jego rozwój i rezultaty.

Trzeci etap (od 1920 do 1960) charakteryzuje siępoczątek aktywnego rozwoju socjologii w Stanach Zjednoczonych i jej komponent empiryczny. Najważniejszym na tym etapie był teoria T. Parsonsa, która umożliwiła reprezentowanie społeczeństwa jako rodzaj dynamicznej struktury funkcjonalnej. C. Mills stworzył tak zwaną "nową socjologię", która dała rozwój socjologii działania i krytyce.

Czwarty etap rozwoju nauki, który się rozpoczął. W 1960 roku, reprezentowana różnorodnych podejść, koncepcji, liczba autorów: Teoria Robert Merton, etnometodologii H. Garfinkel, teoria interakcjonizmu symbolicznego G. Mead i G. Bloomer, teoria konfliktu kodera i innych.

Współczesne teorie socjologiczne

Pierwszy, który się zgłosiłanaliza strukturalna i funkcjonalna do badania społeczeństwa, był A. Radcliffe-Brown. Uważał społeczeństwo za swego rodzaju superorganizm, który ma wszystkie warunki niezbędne do egzystencji, z powodu tego, co w rzeczywistości wyłaniają się instytucje społeczne. B. Malinowski wyjaśnił pojęcie funkcji i zastosował funkcjonalistyczne podejście do badania kultury. T. Parsons jest uważany za twórcę koncepcji systemowo-funkcjonalnej. Został rozwinięty przez R. Mertona, który wprowadził koncepcję teorii średniego poziomu.

Współczesne teorie socjologiczne obejmująa także teoria symbolicznego interakcjonizmu, którą opracowali JG Mead i C. Cooley. Osobowość, jak wierzył C. Cooley, jest wynikiem komunikacji. Osoba staje się osobą poprzez interakcję (interakcję) między jednostkami. JH Mead zaproponował, że jednostki, a także działania społeczne, powinny być tworzone za pomocą symboli nabytych przez jednostki w procesie ich socjalizacji.

Współczesne teorie socjologiczne nie mogądziś bez socjologii fenomenologicznej A. Schütza, który mówi, że zjawiska istnieją bezpośrednio w świadomości i nie są związane z logicznymi wnioskami. P. Berger i T. Lukman stali się znani z pracy nad społeczną konstrukcją rzeczywistości. Według P. Bergera i T. Lukmana społeczeństwo może jednocześnie istnieć jako obiektywna i subiektywna rzeczywistość.

Wiodącymi przedstawicielami neo-marksizmu byli T. Adorno, G. Marcuse, J. Habermas, E. Fromm. Główne zasady metodologiczne neo-marksistów: przywiązanie do humanizmu, negowanie pozytywizmu poprzez podział wartości i faktów, wyzwolenie jednostki od najróżniejszych form wyzysku.

P. Bourdieu, twórca konstruktywnego strukturalizmu, podjął próbę uniknięcia konfrontacji między socjologią teoretyczną i empiryczną.

To są główne współczesne teorie socjologiczne.