Ortogram w przyrostku. Pisownia przyrostków różnych części mowy

Ortogramy są elementami tokenów, których nie możnasprawdź podstawienie pojedynczych słów kluczowych. Aby nauczyć się dokładnego pisania określonego słowa, możesz użyć słownika. Aby nauczyć się poprawnie pisać bez pomocy książek, książek i automatycznej pisowni na komputerze, musisz nauczyć się zasad.

Należy zauważyć, że najtrudniejsza jest pisownia w sufiksie, ale wiele osób ma również trudności z wyborem poprawnej pisowni konsol, korzeni i zakończeń.

Zasady pisania rzeczowników

W rzeczownikach rzeczowniki są zazwyczaj pojedynczymi przypadkami i liczbami. Możesz popełniać błędy w dowolnej części słowa. Ortogramy znajdują się zarówno w korzeniach, jak iw przyrostkach rzeczowników.

Ortogramy w zdrobnienie sufiksów pieszczotliwych

Najczęściej błędy są popełniane w przyrostkach morfemów.

Malejące sufiksy -ik-, -ek- występują wsłowa, które, poza głównym znaczeniem, mają semantyczny ton demineralizmu: bryła - bryła, kwiat - kwiat, palec - palec, koniec - koniec. Sprawdź, czy musisz pisać w słowie -ik- lub -ek-, nie jest to trudne. Aby to zrobić, musisz odrzucić słowo po rzędzie i jeśli litera samogłoski sufiksu wypada, powinieneś napisać -ek-, a jeśli pozostanie, to piszemy -ik-.

Na przykład:

• Do nich. itp. (co?) "kwiat" - Rod. itp. (co?) "kwiat" - samogłoska-e-zniknęła.
• Do nich. "groszek" - Rod. "peas" - samogłoska-e-wypadła, więc piszemy -e - w mianowniku.
• Do nich. "chłopiec" - Rod. "boy" - samogłoska i pozostała, więc powinieneś napisać przyrostek -ik-.

Dodawane są przyrostki płatkowe -onek, -enkw rzeczownikach, które mają semantyki i jednocześnie redukują uprzejmość, czułość: Pen - ruchenki, moja córka - moja córka, koszulę - koszulę. Aby sprawdzić poprawną pisownię, musisz określić, który dźwięk jest podkreślony w słowie. Jeśli akcent na O-, trzeba napisać -onk- sufiks, a jeśli innego listu, a następnie napisać -enk-.

Na przykład:

• Dziewczyna - dziewczyna - piszemy - jk.
• Rzeka - rEczenka - napisz -enk-.

Ortogramy w innych przyrostkach rzeczownikowych

1. Przyrostki - charakter i -schar - oznaczają zawód lub zawód: tłumacz, pilot, lichwiarz, magazynier. Jeśli po sufiksie następują litery d, t, s, c, f, musisz napisać sufiks -char-, a jeśli inne litery, to wpisujemy -security.

Na przykład:

• Carriage + chic, raznos + chik, stone + box, glass + box.

Ortogramy w przyrostkach po sizzlingu ж, ч, ш, щ są sprawdzane przez akcentowanie. Jeśli pod naprężeniem w słowie znajduje się litera -o, to powinna być przechowywana w sufiksie. A jeśli stres przypada na inną literę, należy napisać -e-.

Na przykład:

• Hop, skrzynia, znchok - napisz -O.
• TUCHI, Warzywo, PLYUSH - napisz -e-.

Podobnie, ortogramy są sprawdzane na końcu rzeczowników i przymiotników: duży, młody, drogi.

Zasady pisania przymiotników

Przymiotniki oznaczają jakość lubfunkcja przedmiotu. Często są tworzone z rzeczowników. Ortogramy sufiksów przymiotników są bardzo różnorodne, ale często kojarzą się ze słowami, z których zostały utworzone. Przymiotniki mają ortogramy w korzeniach i przyrostkach. Niektóre zasady są opisane poniżej.

Ortogramy w oryginalnych przymiotnikach

• Przyrosty -an-, -yann-, -in są prawie zawsze pisane z jednym -n-: piaszczysta, płótno, komar, pszczoła. W tej regule są tylko trzy wyjątki: cyna, szkło, drewno.
• Przyrostki są -nowy, -nowypisz z dwoma -n-. Tutaj też jest jeden wyjątek: wietrznie. Należy jednak pamiętać, że jeśli słowo "wietrznie" jest używane z prefiksem, to powinno napisać dwa pokoje z wentylacją, bezwietrzną pogodę.

Ortogramy przymiotników werbalnych

• Sufiksy, które są używane w przymiotnikach,utworzone z czasowników na -at- lub -yyat-, z reguły zachowują samogłoskę główną. Na przykład: czytaj - czytaj, fotografuj - fotografuj, siej - siej, kochaj - ciesz się. Jeśli czasownik, od którego pochodzi przymiotnik, kończy się na -it- lub -et-, to w przyrostku należy napisać literę -e-. Na przykład: mówić - mówić, obrażać - obrażać, patrzeć - przeglądać.
• Jeden-n-jest zapisany w przyrostkach przymiotników,które są utworzone z czasowników niedokonanych (on odpowiada na pytanie „co robić?”) i nie mają konsole. Na przykład: malarstwo - malowane, pisanie - pisane. ALE: pisać - napisać - napisz dwa -NN- ponieważ oryginalny czasownik ma -na- konsole.

W tej regule są następujące wyjątki: dane, popełnione, pożądane, powolne, bezprecedensowe, niezamierzone, przeklęte, święte i inne.

Dwa są napisane przymiotnikami, które są:

• są utworzone z czasowników doskonałego rodzaju (pytanie "co robić?"): ważone - ważone (rozwiązanie), powiedzmy - mówione (słowo), rysowane - malowane (obraz olejny);
• mieć przedrostek: czytać, czytać, opowiadać, przerysowywać - przerysowywać;
• mieć obiekt zależny od nich: litera jest pisana piórem - listem pisanym piórem; podłoga została pomalowana wczoraj rano - podłoga pomalowana wczoraj rano; zadanie jest wykonywane w pięciu - wykonane w pięciu zadaniach;
• mają dodatkowy przyrostek lub -ova- -eva-: aresztowany - aresztowano odprężyć - oddają się ryzyka - ryzykowne wysyłki - samotnie.

Zasady pisania imiesłowów

Imiesłowy to części mowy, z których powstajeczasowniki, ale nie oznaczają działania ani procesu, lecz znak działania. Twórca pierwszego wyjaśniającego słownika języka rosyjskiego V. I. Dal powiedział, że imiesłowy są obrazem przymiotnika. Imiesłowy mogą być rzeczywiste (aktywne) lub pasywne (pasywne).

Ortogramy w przyrostkach imiesłowów biernych

• Suffixes -usch-, -yush- są zapisane w sakramentach,wyprodukowany z czasowników w formie 3 litrów. wiele. h. Zakończ w -y- lub -yu: uruchom - (oni) run - run (chłopiec); grać - (oni) gra - gra (dziecko).
• Przyrostki -acs-, -also- powinny być użyte wimiesłowy utworzone z czasowników w formie 3 litrów. wiele. h. mieć zakończenie -at- lub -yat-: oddychać - (oni) oddychają - oddychają; buduj - (oni) buduj - buduj. Wyjątki: pomiar, dręczenie, odpoczynek.

Ortogramy w przyrostkach rzeczywistych imiesłowów

• Sufiksy -em-, -om- powinny być używane w tychimiesłowy, które powstają z czasowników mających 1 litr. wiele. koniec -em-: execute - (my) execute - wykonaj; zauważyć - (my) zauważamy - widzimy.
• Przyrostek jest nadrukowany w aktywnych imiesłowach, które pochodzą od czasowników o objętości 1 litra. wiele. the ending -im-: see - (we) see - visible; słyszeć - (my) słyszeć - słyszalne.

Zasady pisania krótkich imiesłowów i przymiotników

Najczęściej krótkie formy przymiotników i imiesłowów są używane w przypadkach, gdy rzeczownik stoi przed nimi:

• W krótkich imiesłowach, niezależnie od rodzaju czasownika,z którego są one formowane, konieczne jest, aby dodać jedno -N-: tie węzeł rzeczownika (czasownik +) - związać węzeł (forma długa participium + rzeczownik) - związany węzeł rzeczownika + participle (krótkie).
• W krótkich przymiotnikach należy napisać jeden lubdwie litery -n- w zależności od liczby liter w pełnej formie: bezcenne doświadczenie (pełny przymiotnik + rzeczownik) - doświadczenie jest bezcenne (rzeczownik + krótki przymiotnik); czerwone gwiazdki - gwiazdy są czerwone.

Zasady pisania przysłówków

Przysłówki oznaczają jakość przedmiotu, kierunekakcja lub jej znak. Jest to niezmienna część słowa, co oznacza, że ​​przysłówka nie można odmówić przez przypadek i liczbę. Mimo to wielu uważa, że ​​ostatnia część tych słów to zakończenia, chociaż w rzeczywistości jest to przyrostek. Przysłówki mogą kończyć się literami -o-, -a-, -y- lub -e-.

• Przyrostek -o powinien być zapisany w tych dialektach, które mają przedrostki w, na, na, lub z tyłu. Na przykład: w prawo, czyste, przez długi czas, na nowo, bez ceremonii.
• Przyrostek -a-jest zapisany w dialektach, które mają przedrostki -, is-, up-, c-, co-, Na przykład: lewy, długi, biały. ALE: dokładnie, znakomicie, rozpieszczany, pobłażliwy, znośny.
• -Y- przyrostek powinien być stosowany w niektórych słowach: ślepo, wcześnie rano, na boku, na raz, w młodości.
• Przyrostek -e- musi być napisany, jeśli przysłówek kończy się na sibilant lub -c. na przykład: więcej, mniej, rzadziej, częściej. ALE: w skrócie, prawo, na równi.

Widzimy więc, że badanie zasadpisanie ortografii w sufiksie jest ważnym etapem na drodze do pisania piśmiennictwa. Nasz język jest różnorodny i bogaty, ale także złożony i często sprzeczny. Ortogram jest tą częścią słowa, której nie można sprawdzić, dlatego trzeba ciężko pracować i pamiętać, aby stać się osobą piśmienną.