Książęta i księstwa Starożytnej Rusi w okresie rozdrobnienia

Po śmierci księcia Jarosława Mądrego w Kijowie,W 1054 r. Rozpoczął się proces dezintegracji wcześniej zunifikowanego państwa w Rosji. Podobne wydarzenia miały miejsce w Europie Zachodniej. Taka była ogólna tendencja feudalnego średniowiecza. Stopniowo Rus dzieli się na kilka de facto niezależnych księstw o ​​wspólnej tradycji, kulturze i dynastii Ruryka. Najważniejsze dla kraju było 1132, kiedy umarł Mścisław Wielki. Właśnie w tym dniu historycy rozważają początek ostatecznego braku jedności politycznej. W tym stanie Rus istniał do połowy XIII wieku, kiedy przeżył inwazję wojsk mongolsko-tatarskich.

Kijowska ziemia

Przez wiele lat księstwa starożytnej Rosjiwspólne, połączone, zmienić zasady gałęzi dynastii Rurykowiczów i tak dalej. d. Jednak pomimo zamieszania tych wydarzeń, istnieje kilka kluczowych porcje, które odegrały najważniejszą rolę w życiu kraju. Nawet po de facto rozpadzie, Kijowski książę był uważany za najstarszego.

Kontrolowano kontrolę nad "matką rosyjskich miast"ustanowienie różnych konkretnych władców. Dlatego, jeśli księstwa starożytnej Rosji miały swoje własne dziedziczne dynastie, Kijów najczęściej przechodził z rąk do rąk. Po śmierci Mścisława Włodzimierza w 1132 r. Miasto stało się na krótko własnością Czernigowa Rurikovicza. To nie pasowało do innych przedstawicieli dynastii. Z powodu wojen wynikających Kijów przestał pierwszy kontrolny Pereyaslav, Turov i Vladimir-Volyn księstwo, a następnie (w 1169) i w ogóle zostało splądrowane wojska Bogolyubsky i ostatecznie utraciła znaczenie polityczne.

Czernigow

Specyficzne księstwa starożytnej Rusi na Czernigowziemia należała do potomków Światosława Jarosławowicza. Przez długi czas byli w konflikcie z Kijowem. Dynastia Czernigow od kilku dziesięcioleci została podzielona na dwie gałęzie: Olgovichi i Davydoviches. Z każdym pokoleniem było coraz więcej nowych księstw, które rozdzieliły się z Czernigowa (Nowogród-Siewierskiego, Briańska, Kurska itd.).

Najjaśniejszym władcą tego regionu są historycyuwierzcie Svyatoslav Olgovich. Był sprzymierzeńcem Jurija Dolgoriuka. Wraz z ich sojuszem w Moskwie w 1147 r. Rozpoczyna się historia stolicy Rosji, potwierdzona przez annały. Kiedy księstwa starożytnej Rusi zjednoczyły się w walce przeciwko Mongołom, które pojawiły się na wschodzie, konkretni władcy ziemi Czernigowskiej wyruszyli razem z resztą ludu Rurykow i zostali pokonani na rzece Kalka. Inwazja mieszkańców stepu wpłynęła nie na całe księstwo, ale tylko na jego wschodnią część. Niemniej jednak, uznał się za wasal Złotej Hordy (po bolesnej śmierci Michaiła Wsiewołodowicza). W XIV wieku Czernigow wraz z wieloma sąsiednimi miastami został przyłączony do Litwy.

Polotsk Region

W Połocku rządzili Izyasławicze (potomkowie IzyasławWładimirowicz). Ta gałąź Rurikovicha wyróżniała się przed innymi. Ponadto Połock był pierwszym, który rozpoczął walkę zbrojną o niepodległość z Kijowem. Najwcześniejsza taka wojna miała miejsce na początku XI wieku.

Podobnie jak inne księstwa starożytnej Rosji w tym okresierozdrobnienie, Połock w końcu podzielone na kilka małych obszarów (Witebsk, Mińsk, Drutsky, itp.). Część tych miast, w wyniku wojen i małżeństw dynastycznych, udała się do Smoleńska Rurikovich. Ale bez wątpienia najgroźniejszymi przeciwnikami Połocka byli Litwini. Początkowo te bałtyckie plemiona dokonywały drapieżnych nalotów na rosyjskie ziemie. Następnie przeszli do podboju. W 1307 r. Połock w końcu stał się częścią potęgi państwa litewskiego.

Wołyń

Na Wołyniu (południowy zachód od współczesnej Ukrainy)Istniały dwa główne ośrodki polityczne - Władimir-Wołyński i Galicz. Po usamodzielnieniu się od Kijowa, Księstwo zaczęły konkurować ze sobą o przywództwo w regionie. Pod koniec XII wieku Roman Mścisławowicz połączył dwa miasta. Jego księstwo nazywało się Galicja-Wołyński. Wpływ monarchy była tak wielka, że ​​osłoniętych wydalony Krzyżowców z Konstantynopola z bizantyjskiego cesarza Aleksego III.

Syn Romana Daniela, jego chwała, przyćmiła sukces jego ojca. Z powodzeniem walczył z Polakami, Węgrami i Mongołami, okresowo zawarł sojusze z kimś z sąsiadów. W roku 1254 Daniel otrzymał nawet od papieża tytuł króla Rosji, mając nadzieję na pomoc Europy Zachodniej w walce z ludem stepowym. Po jego śmierci księstwo Galicja-Wołyń popadło w ruinę. Najpierw rozbił się na wiele losów, a następnie został zdobyty przez Polskę. Fragmentacja starożytnej Rusi, której księstwa nieustannie ze sobą współżyły, uniemożliwiła jej walkę z zagrożeniami zewnętrznymi.

Region Smoleńsk

Księstwo smoleńskie znajdowało się na obszarze geograficznymcentrum Rosji. Stał się niezależny od syna Mścisława Wielkiego Rostisława. Pod koniec XII wieku księstwa starożytnej Rusi ponownie rozpoczęły zażartą walkę o Kijów. Głównymi pretendentami do władzy w starożytnej stolicy byli władcy Smoleńska i Czernigowa.

Wysokości władzy sięgały potomkowie Rostislavaw ramach Mstislav Romanovich. W 1214-1223 roku. rządził nie tylko Smoleńskiem, ale także Kijowem. To właśnie ten książę zainicjował pierwszą koalicję anty-mongolską, która została pokonana w Kalce. W następstwie inwazji Smoleńsk ucierpiał mniej niż inni. Niemniej jednak jego władcy złożyli hołd Złotej Hordzie. Stopniowo księstwo zostało zaciśnięte między zyskiem wpływów Litwy i Moskwy. Niezależność w takich warunkach nie mogła trwać długo. W konsekwencji, w 1404 r. Litewski książę Witowt naturalnie dodał Smoleńsk do swoich posiadłości.

Placówka na rzece Oka

Księstwo riazańskie zajmowało ziemie w Centralnej Oka. Wyróżniał się z posiadłości władców Czernigowa. W latach sześćdziesiątych ubiegłego wieku Moore oderwał się od Riazania. Inwazja Mongołów boleśnie uderzyła w tę granicę. Mieszkańcy, książęta, księstwa starożytnej Rosji nie rozumieli zagrożenia emanującego ze wschodnich zdobywców. W 1237 r. Ryazan był pierwszym rosyjskim miastem zniszczonym przez ludzi stepowych. W przyszłości walka księstwa z Moskwą nabierała siły. Na przykład rządzący Ryazanem Oleg Iwanowicz przez długi czas był przeciwnikiem Dmitrija Donskoya. Stopniowo Ryazan porzucił pozycje. Został przyłączony do Moskwy w 1521 roku.

Republika Nowogrodzka

Charakterystyka historyczna księstw starożytnej Rusinie może być kompletna bez wspominania o republice nowogrodzkiej. Państwo to żyło zgodnie ze swoim szczególnym porządkiem politycznym i społecznym. Tutaj powstała republika arystokratyczna z silnym wpływem rady ludowej. Książęta zostali wybrani dowódcami wojskowymi (zostali zaproszeni z innych ziem rosyjskich).

Podobny system polityczny rozwinął się w Pskowie,który był nazywany "młodszym bratem Nowogrodu". Te dwa miasta były centrami handlu międzynarodowego. W porównaniu z innymi rosyjskimi ośrodkami politycznymi miały najwięcej kontaktów z Europą Zachodnią. Po zdobyciu bałtyckiego rozkazu wojskowego przez katolickie rozkazy wojskowe rozpoczęły się poważne tarcia między rycerzami a Nowogrodem. Ta walka osiągnęła apogeum w 1240 roku. To wtedy Szwedzi i Niemcy zostali kolejno pokonani przez księcia Aleksandra Newskiego. Kiedy historyczna ścieżka od starożytnej Rusi do Wielkiego Księstwa Moskiewskiego prawie się skończyła, republika pozostała jedna na jednej z Iwanem III. Podbił Nowogród w 1478 roku.

Północno-wschodnia Rosja

Pierwsze ośrodki polityczne Północnego WschoduRosja w XI-XII wieku. byli Rostow, Suzdal i Vladimir. Tutaj rządzili potomkowie Monomacha i jego najmłodszego syna Jurija Dolgoriuka. Następcy ojca Andrieja Bogolyubskiego i Wsiewołoda Wielkiego Gniazda wzmocnili autorytet księstwa Włodzimierza, czyniąc go największym i najsilniejszym w rozdrobnionej Rosji.

Wraz z dziećmi Wsiewołoda zaczęło się Wielkie Gniazdowielka wojna w wojnie. Zaczęły pojawiać się pierwsze księstwa. Jednak prawdziwe klęski pojawiły się w północno-wschodniej Rosji wraz z Mongołami. Nomadzi spustoszyli ten region, spalili wiele jego miast. Podczas panowania Hordy khanie rozpoznawali książęta Włodzimierza jako najstarszych w całej Rosji. Edytuj tam umieść tych, którzy otrzymali specjalną etykietę.

W walce o Władimira dwie nowewróg: Tver i Moskwa. Szczyt ich konfrontacji nastąpił na początku XIV wieku. W tej rywalizacji była Moskwa. Stopniowo jej książęta dołączył do północno-wschodniej Rosji, obalił jarzmo Mongol-tatarski i ostatecznie stworzony jednolity stan rosyjski (pierwszy tego króla w 1547 roku stał się Iwan Groźny).