Podzielone lub oddzielnie "niepraktyczne" - poprawna pisownia

W naszych czasach ludzie coraz częściej się komunikująkorespondencja w Internecie. Umiejętność czytania i pisania stopniowo staje się wskaźnikiem poziomu kultury i rozwoju człowieka. Z tego powodu użytkownicy sieci coraz częściej pytają: "Jak przeliterujesz to lub to słowo?".

Oczywiście takie informacje są nie tylko interesującestali bywalcy portali społecznościowych, forów i czatów. Problem pisowni jest istotny dla studentów, pracowników pióra i tych, którzy po prostu chcą poprawić swój poziom umiejętności czytania i pisania.

W tym artykule poruszymy temat, który przeszkadzaKażdy, kto kocha swój ojczysty język i stara się go zrozumieć: pisanie "nie" słowami w różnych przypadkach. Aby trochę zrozumieć, znajdziemy odpowiedź na bardzo konkretne pytanie: "Jak przeliterować słowo" nieprzydatne "?".

"Nie" z napisem: jak nie popełnić błędu na piśmie?

Aby ustalić, w jaki sposób pisać "nieadekwatne", przejdźmy do kursu języka rosyjskiego.

W klasie nauczyciel wielokrotnie mówił: "Jeśli chcesz dowiedzieć się, jak piszesz słowo, które Cię interesuje, zacznij od zdefiniowania jego części mowy". Z tej porady będziemy korzystać.

Aby określić część mowy, konieczne jest poznanie znaczenia gramatycznego każdego z nich. Pomocne będzie również właściwe sformułowanie pytania przez słowo.

Określ część mowy

Przypomnijmy wszystkie części mowy i ich znaki. Pomoże nam to odpowiedzieć na pytanie: "Czy to daremne czy oddzielne" niepraktyczne "?".

W języku rosyjskim jest tylko 9 znaczących części mowy. Oprócz nich istnieje grupa oficjalnych słów, które zawierają przyimki, związki, cząstki. Samodzielne są modalne słowa i wykrzykniki.

Notacyjne części mowy

Połączona i osobna pisownia słowa "nie" ze słowem bezpośrednio zależy od części mowy. Dlatego rozważ główne cechy każdego z nich.

1. Rzeczownik odpowiada na pytania: "Kto?", "Co?", Przekazuje znaczenie obiektywności. Przykład: małpa, gzyms, sieć, kasyno, laminat.
2. Jeśli możesz zadać pytanie: "Co robi?", To jest czasownik. Wyraża on cechę podmiotu, zmieniając się z czasem, czyli proceduralnie. Przykłady: klaskać, mrugać, ziewać, kolorować, tańczyć, śpiewać.
3. Słowo odpowiada na pytanie: "Który?", "Co?"," Co? ". Stąd jest to przymiotnik: fioletowy, podstępny, okrutny, drażliwy, odważny. Najwyraźniej charakteryzuje cechę obiektu. Przymiotniki mogą stać w krótkiej i pełnej formie. Pierwsze uczymy się na pytania: "Co?", "Co?", "Co?".
4. Część mowy wyraża liczbę lub porządeknumer? To zdecydowanie numer. Potwierdzić swoje przypuszczenia co możliwe, zadając mu pytanie: „Ile” albo „Jaki jest konto” Przykład: osiem, czterdzieści pięć lat pięćdziesiąt trzecie, setny.
5. Zaimki wykonują w zdaniu funkcje innych niezależnych części mowy: ten, każdy, drugi, każdy, dowolny.
6. Przysłówek to słowo, którego nie można zmienić. Skonkretyzuje akcję (śpiewając melancholię) lub wyjaśnia wszelkie wskazania (zbyt głośno). Odpowiada na pytania: "Jak?", "Jak?"
7. Kategoria stanu według cech zewnętrznych przypomina przysłówek. Pojawiają się jednak tylko w zdaniach bezosobowych jako orzeczniku. Na przykład: na zewnątrz jest ciemno.
8. Werbalne imiesłowy uzupełniają akcję, konkretyzują ją (biegną wzdłuż ulicy, śpiewając ulubioną piosenkę). Możesz się ich nauczyć, pytając: "Co robisz?", "Co zrobiłeś?".
9. Komunia wyraża znak podmiotu przez działanie(kto wie wszystko na świecie). Często mylony jest z przymiotnikiem werbalnym. Wynika to z faktu, że na zewnątrz obie części mowy wyglądają podobnie i możesz zadać to samo pytanie: "Który?".

W definicji części mowy obowiązuje wiele reguł pisowni. Z czasem nauczysz się odróżniać czasownik od rzeczownika automatycznie, po prostu patrząc na słowo.

Która część wypowiedzi jest "nieodpowiednia"?

Na pierwszy rzut oka słowo wygląda jak przysłówek. Ale spróbujemy to zmienić przez urodzenie: jest to niewłaściwe (męskie), nieprzyjemne (żeńskie). Słowo odmawia, co oznacza, że ​​wariant z przysłówkiem znika.

Oprócz "Jak?" Przy okazji, możesz zadać pytanie: "Co to jest?". Stąd ten przymiotnik jest w krótkiej formie.

Dowiedzieliśmy się części mowy, teraz jest napisane razem lub osobno "nieadekwatnie", uczymy się, pamiętając lekcje w szkole z języka rosyjskiego.

"Nie" z krótkim przymiotnikiem

"Nie" z krótkim przymiotnikiem jest używane w taki sam sposób, jak w pełnej formie - mówi nam podręcznik szkolny. A jednak, jak jest napisane "niewłaściwe"? Zapamiętajmy zasady, aby zrozumieć:

• "Nie" jest napisane razem, jeśli słowo nie może być użyte bez niego (ignorant, niezdarność);
• jeśli możesz wybrać synonim lub wyjaśnić znaczenie tego wyrażenia, "nie" jest również napisane wraz z przymiotnikiem (pechowy - ten, kto nie ma dość szczęścia);
• jeśli obserwowane w kontekście wyraźnej lub dorozumianej opozycji „a nie” jest stosowany oddzielnie ze słowem (nie głośno i cicho, to nie był zwykły dzień - to jest niesamowite);
• gdy wyrażenie ma odcień negacji dowolnej jakości „a nie” stoi (nie złoty kolor);
• słowa są pisane osobno, jeśli w kontekście są: "daleko od", "wcale nie", "wcale nie", lub zaimki ujemne (całkowicie, żadne);
• połączone "nie" jest napisane przymiotnikiem, jeśli są: "bardzo", "bardzo", "bardzo", "prawie".

Czy jest nieodpowiedni czy osobno "nieadekwatny"?

Jak już wyjaśniliśmy, aby ustalić, jak poprawnie napisać krótki przymiotnik, należy umieścić go w pełnej formie i spojrzeć na kontekst.

Jeśli w zdaniu występuje sprzeciw,sygnały słów "wcale nie", "wcale nie", zaimki ujemne, piszemy "niewłaściwe". Jeśli możesz wybrać synonim dla kombinacji i nie pasuje do poprzednich punktów, drukujemy ją razem.

Rozważmy konkretny przykład. Jeśli, umieszczając przymiotnik w pełnej formie, otrzymamy zdanie: "uważam twoje zachowanie za niewłaściwe", czy zwięzły czy osobny będzie krótki formularz?

Widzimy, że nie ma znaków w zdaniuzaprzeczenie lub sprzeciw. Nie ma słów-sygnałów. Do pełnej formy przymiotnika łatwo można znaleźć synonim "bez znaczenia". Dlatego piszemy razem.

Odpowiedź na pytanie: "Czy to daremne czy oddzielne" jest niepraktyczna? "Okazało się, że jest dość prosta do znalezienia. Wystarczyło pamiętać, czego nauczono w szkole.

Teraz, na podstawie zasad i algorytmów, które określają, jak „nie” jest napisany z przymiotnikiem, zawsze można łatwo poradzić sobie z twardym etui. W razie potrzeby świeć swoją wiedzą.