Chiński jest najczęstszym językiem na naszej planecie. Obecnie mówi o tym miliard dwieście trzynaście milionów ludzi. Jego historia liczy ponad pięć tysięcy lat.
Jednak jedyny język Niebiańskiego Imperium istnieje tylkoteoretycznie. W rzeczywistości jest on podzielony na wiele dialektów. Różnica między poszczególnymi dialektami jest tak znacząca, że mieszkaniec północnej części kraju najprawdopodobniej nie zrozumie swojego rodaka z południa. A jednak istnieje tak zwany "mandaryński" - wspólny język dla całego Imperium Niebiańskiego. Opiera się na dialekcie pekińskim.
Chińska fonetyka jest wyjątkowa. W języku są cztery klucze, które wpływają na znaczenie słów. To znacząco odróżnia Chińczyków od wszelkich wypowiedzi europejskich. Jeśli zmienisz ton, gdy wypowiesz słowo, jego znaczenie będzie inne.
Porozmawiajmy o tym, co stanowigramatyka języka chińskiego. Wbrew wielu pomysłom jest to dość proste, nie ma w tym nic skomplikowanego. Gramatyka opiera się na wielu pragmatycznych zasadach. Podstawową jednostką "mandaryńskiego" jest hieroglif. Oznacza to nie słowo, ale koncepcję. Ta jednostka języka nie ma cech morfologicznych, chyba że przejawia się w kontekście. Słowa składające się z jednego znaku, po chińsku, nie są rzadkością. Prawie wszystkie pochodzą z odległej starożytności i są podstawą w tym języku. Inne słowa mogą składać się z kilku hieroglifów. Każda z nich, wzięta oddzielnie, może odnosić się do różnych części mowy. Jeśli chodzi o czasowniki, rzeczowniki i przymiotniki, nie kłaniają się, nie zmieniają ani nie dzielą przez urodzenie. W tym celu istnieją specjalne hieroglify kwalifikujące.
Aby wyrazić liczbę i płeć, użyj równieżkontekst. Rzeczowniki są często używane jako dodatek, definicja, przedmiot lub okoliczność. W języku chińskim są specjalne policzalne wyrazy, które są używane do wskazania kwoty. Zwykle stają przed rzeczownikami.
Kolejność słów w języku chińskim jest następująca: Komplement podmiot-predykat. Surowość, dyscyplina i przestrzeganie zasad w każdej sytuacji są znanymi cechami mieszkańców Niebiańskiego Imperium. To samo można powiedzieć o języku chińskim. Jego gramatyka opiera się na jasnych zasadach, w których praktycznie nie ma wyjątków. Kolejność słów jest zawsze niezmieniona. W przeciwieństwie do np. Rosyjskiego, odwrócenie mowy jest niemożliwe.
Pytanie jest bardzo proste. Wystarczy tylko zdanie twierdzące, a na końcu dodać specjalną usługę.
Ogólnie rzecz biorąc, gramatyka języka chińskiego to macecha: nie ma sufiksów, konsol, zakończeń. Ponadto płeć, deklinacja, liczba i forma czasownika są wyrażone specjalnymi słowami usługi. Dlatego gramatyka języka chińskiego ma charakter analityczny. Nie ma zmiany słowa za pomocą morfemów.
Podstawy języka chińskiego nie są tak trudnepercepcja. Złożoność może składać się z dużej liczby słów serwisowych i czterech podstawowych kluczy fonetycznych, a także z zapamiętywania dużej liczby hieroglifów. Gramatyka języka chińskiego nie jest wcale trudna.
</ p>
