Wiercenie kolumnowe odwiertów w badaniach inżyniersko-geologicznych

Wiercenie kolumnowe to wiercenie studni,w którym wierci się kolumnę (rdzeń) nieprzerwanej skały, ponieważ zniszczenie skał zachodzi tylko wzdłuż pierścienia czołowego. Wiertło technologiczne składa się z korony, rury rdzeniowej, łączników rur, żerdzi wiertniczych, rury prowadzącej i dławika. Wiercenia kolumnowe zaproponował w 1862 r. Szwajcarski J. Leschot.

Zaletą metody kolumnowej jest to, żeże mogą wywiercić prawie wszystkie skały z wyborem rdzenia. Rdzeń ma możliwość uzyskania najbardziej wiarygodnych informacji o przekroju geologicznym. Wiercenia kolumnowe wykorzystywane są w wierceniach ropy i gazu, badaniach geologicznych i mapowaniu. Jest niezbędny do poszukiwania i rozpoznawania złóż mineralnych, a także jest często wykorzystywany do odwiertów hydrogeologicznych, do badań geochemicznych oraz do badań inżynieryjnych i geologicznych.

Ten typ wiercenia jest klasyfikowany, w zależności odusunięcie z powierzchni zniszczonych cząstek skalnych, do takich metod wiercenia otworów: suche, z wydmuchiwaniem sprężonym powietrzem, przy użyciu płynu myjącego (woda lub glina).

Wiercenie kolumnowe stosuje się w wierceniu na suchogęste gliniaste i szeleszczące skały. Przy intensywnej stymulacji narzędzia wiertniczego szybkość penetracji będzie najbardziej skuteczna, ale kolumna rdzenia jest znacznie zdeformowana, co prowadzi do zniekształcenia informacji i jest nie do przyjęcia, jeśli wiercenia inżynieryjne są wiercone. Podczas pokonywania skał gliniastych ich naturalna struktura i wilgotność są zakłócane przez ogrzewanie rdzenia i jego deformację (skręcanie lub rozciąganie). Wiercenie na suchych zwietrzałych skałach da również zniekształconą informację o stopniu wietrzenia tych skał, a także duży błąd (do 0,5 m) w wyznaczaniu warstw jest również możliwy, dlatego poszczególne warstwy skalne o grubości 0,25 i więcej (do 0,5 m ) można pominąć (nie ustalono) podczas dokumentacji, co jest również niedopuszczalne w przypadku badań inżynieryjnych i geologicznych.

Wiercenie kolumnowe za pomocą dmuchania powietrzemsą wykorzystywane do penetracji zwietrzałych skalistych, stabilnych piaskowo-gliniastych i zamarzniętych skał. Racjonalne wykorzystanie będzie polegało na myciu wodą w mocnych kamienistych i stabilnych pół-kamienistych skałach. Ta metoda zapewnia dobrą jakość informacji inżynieryjno-geologicznych.

Wiercenie kolumnowe zwietrzałych skał dlaNajlepszą ochronę rdzenia wykonuje się za pomocą podwójnych rdzenia lub pocisków rdzenia wyrzutnika. Rasy miękkie (do kategorii III), średnia twardość (kategorie IV-V) i twarda (V-VIII) wersja z twardymi stopami. W przypadku twardych skał (IX - XII) i częściowo litych użyć koron diamentowych i śrutowych. W wierceniu rdzeniowym należy przestrzegać trybu wiercenia - obciążenie osiowe narzędzia łamiącego, prędkość pocisku (rpm), a metoda płukania uwzględnia objętość (l / min) zasilania cieczą.

</ p>