Tajemnice starożytnego Egiptu: jaka jest technologia wytwarzania papirusu?

Starożytna technologia wytwarzania materiału,zastępując egipskich kapłanów i urzędników papierem, przez wiele wieków pozostawał w zapomnieniu. Powodem tego jest nie tylko państwowy monopol na produkcję Papyrus i gorliwych obereganie sztuczki z handlu, ale także zmiany klimatyczne w Delcie Nilu i problemów środowiskowych. W rezultacie ostatni papirus w Egipcie prawie wyginął. Dopiero w drugiej połowie 20. wieku entuzjastów Hassan Ragab udział ożywienie badaniu roślin i możliwości jego zastosowania. To dzięki jego badaniom współczesny człowiek zna proces tworzenia papirusu.

Znaczenie papirusu dla starożytnych Egipcjan

Tropikalna roślina z wodą związana zturzyc i pokrewne, kilka tysięcy lat temu tworzyły imponujące zarośla nad brzegiem Nilu w dolnym biegu. Papirus jest wysoko gładkim pędem, zwieńczonym "parasolem" wąskich, lancetowatych liści. Kwiatostan papirusu przypomina wentylator, składający się z mnóstwa kłosków. Trójkątna łodyga papirusu jest twarda, elastyczna i trwała.

Był używany jako materiał do mebli, łodzi,tratwy. Ze skorupy zrobiono liny, kosze i buty. Wysuszone korzenie rośliny stosowano jako paliwo. Miękka część pędu, która była pod wodą, była używana do jedzenia. Ta sama część była idealna do robienia "papieru".

Etapy tworzenia papirusów: rozłupywanie, "montaż", suszenie pod prasą, polerowanie, klejenie

Dolna część łodygi została oczyszczona ze skorupy,uwalniając gęste, włókniste i lepkie mięso. Został podzielony na cienkie płytki o długości 40-50 cm Nowoczesna technologia obejmuje namaczanie pasków przez kilka dni.

Gotowe talerze (filety) zachodziły na siebiepłaska powierzchnia, pokryta tkaniną i skórą: pierwsza warstwa - równoległa do krawędzi stołu, druga - prostopadła. Początkowo szerokość gotowego arkusza wynosiła nie więcej niż 15 cm, ale później Egipcjanie nauczyli się robić dość szerokie płótna. Podczas procesu układania materiał był zwilżany wodą z Nilu.

Następnie arkusze umieszczono pod prasą. Paski musiały się ze sobą skleić, a papirus stał się cienki i jednolity.

Niuanse i mało znane fakty

Jaka jest technologia wytwarzania papirusa,wyjaśniono po prostu. Cała złożoność była dopracowana. Im dłużej papirus był trzymany pod prasą lub wcześniej namoczony, tym ciemniejszy okazał się. Ważne było, aby nie opóźniać procesu: Egipcjanie preferowali lekki materiał. Powierzchnię arkuszy potraktowano specjalną kompozycją, która zapobiegała rozprzestrzenianiu się atramentu. Został zrobiony z octu, mąki i wrzącej wody. Wyrywając arkusze spod prasy, mistrzowie biją je specjalnymi młotami i wyprasowują je polerującymi kamieniami, kawałkami drewna lub kości. Przygotowany papirus był suszony na słońcu. Potem skleili razem, aby zrobić zwój. Egipcjanie zwrócili uwagę na kierunek włókien, więc prawie niemożliwe było wykrycie "szwu". Napisano, z reguły, po jednej stronie (którą Rzymianie nazwali następnie "recto"). Rozpoczęto produkcję papirusu w starożytnym Egipcie. Sprzedawali go z rolkami: "kawałki" i "wagowo".

Papirus w starożytności

"Pa per aa" lub "materiał królów" było imieniemich własny "papier" się Egipcjanie. Zaczęli używać papirusu w trzecim tysiącleciu pne. e. Grecy pożyczyli termin, nieco zmieniając wymowę. Należy zauważyć, że Egipt zapewnił cały świat starożytny papirusem, a więc trwał do około 800 AD. e. Na nim zapisane były dekrety, teksty artystyczne i religijne, barwne ilustracje. W I wieku naszej ery e. historyk Pliniusz Starszy w swojej pracy "Historia naturalna" dotknął kwestii, w jaki sposób tworzy się papirus. Jednak przekazane im informacje były raczej skąpe w celu przywrócenia rzemiosła.

Według Strabo i Pliniu, byłokilka odmian papirusu. Augustianin, Libijczyk i Hieratyk uważani byli za najlepszych w czasach Imperium Rzymskiego. Następnie następował amfiteatr (aleksandryjski), Saitic i Teneot. Wszystkie były przeznaczone do pisania. Również Egipcjanie wymieniali "papier kupiecki" - tani "opakowujący" papirus.

Odrodzenie tajemnic handlowych

"Jaka jest technologia wytwarzania papirusu?"- to pytanie zaczęło niepokoić Hassana Ragaba, egipskiego ambasadora w środkowym królestwie, gdy zapoznał się z chińską rodziną zajmującą się produkcją papieru w tradycyjny sposób. To było w 1956 roku. Wracając do domu, Ragab kupił ziemię na plantację, przywiezioną z lokalnego papirusu Sudanu i zaangażowaną w badania naukowe. Ragabowi i jego uczniom udało się stworzyć papirus, nie gorszy od najstarszych próbek. Na niej utalentowani egipscy artyści wykonali freski: kopie ilustracji znalezionych w grobach i oryginalnych pracach.

Choć trudno powiedzieć, czy współczesny papirusRagaba jest równie trwały jak egipski. Ponadto klimat się zmienił, stał się bardziej wilgotny, a papirus psuje się przed wilgocią. Nie wiadomo też, jak dokładnie Ragab odtwarzał proces tworzenia papirusu. Być może wniósł w niego coś własnego. Ale tak czy inaczej, nowoczesne zwoje i panele dekoracyjne są z powodzeniem sprzedawane, a informacje o tym, co technologia tworzenia papirusa jest dostępna dla każdego ciekawskiego turysty.