Planetarny model atomu: teoretyczne uzasadnienie i praktyczne dowody

Odkrycie elektronu, w którym już został umieszczonyprzed naukowcami z całego świata pytanie: jaka jest wewnętrzna struktura atomu? Oczywiście nie można zobaczyć nawet najpotężniejszego mikroskopu, jak wszystko tam jest ustawione. Dlatego też różni naukowcy proponowali własne wersje wewnętrznej struktury atomu.

Na przykład Thompson zaproponował model, zgodnie z którym atom składał się w całości z substancji naładowanej dodatnio, wewnątrz której stale poruszały się ujemnie naładowane elektrony. Równolegle z Thompsonem F. Lenard na początku XX wieku sugerował, że wewnątrz atomu znajduje się próżnia, przez którą przemieszczają się neutralne cząstki, składające się z tej samej liczby elektronów i niektórych dodatnio naładowanych pierwiastków. W twórczości Lenarda cząstki te nazywane są dynamidami.

Jednak najbardziej szczegółowe byłonazywany planetarnym modelem atomu Rutherforda. Prawdziwy naukowiec przeprowadził serię eksperymentów na uranie, w wyniku czego sformułowano i teoretycznie wyjaśniono zjawisko takie jak radioaktywność.

Wciąż tylko myślę o tym, co dokładnieplanetarny model atomu jest prawdziwym wyrazem strukturze tego elementu w swojej pierwszej poważnej badań Rutherford stwierdził, że energia ukryta wewnątrz atomu, w dziesiątki tysięcy razy większa niż energia molekularnej. Od tego wniosku, udał się do wyjaśnienia niektórych zjawisk kosmicznych, twierdząc między innymi, że energia słoneczna jest tylko wynikiem stałych reakcji, w tym rozszczepienia atomu.

Najważniejszy krok w kierunku zrozumienia struktury atomustał się słynnym eksperymentem w ruchu cząsteczek alfa przez złotą folię: przeważająca większość tych cząstek przechodziła przez nie bez żadnych zmian, ale niektóre elementy gwałtownie odeszły od swojej drogi. Rutherford zasugerował, że w tym przypadku cząstki te przechodzą obok naładowanych cząstek o tej samej nazwie, których wymiary są znacznie mniejsze niż rozmiar atomu. Tak narodził się słynny model planetarny struktury atomowej. To było wielkie osiągnięcie naukowca.

Zaproponowano planetarny model atomu wpoczątek XX wieku, George. Stoney, ale nosił to tylko teoretyczne, a Rutherford przyszedł do niej poprzez eksperymenty, których wyniki zostały opublikowane w 1911 roku w „Journal of Philosophy”.

Kontynuując swoje eksperymenty, Rutherford podsumował:że liczba cząstek alfa całkowicie odpowiada porządkowej element opublikowanym ostatnio okresowego. Równolegle do tego, duński naukowiec Niels Bohra tworząc teorię metali, wykonane ważnego odkrycia dotyczące orbit ruchu elektronów, której jednym z najważniejszych dowodów, że planetarny model atomu najbliżej faktycznej struktury cząstek elementarnych. Opinie naukowców zbiegły się w czasie.

Tak więc, planetarny model atomustanowią podstawy teoretyczne struktury cząstek elementarnych, przy czym rdzeń centrum oznacza atom protonami, ładunku, która jest dodatnia, i obojętnego neutronów i wokół rdzenia na znacznej odległości od niej, ujemnie naładowane elektrony poruszają się po orbicie.