Czy były jakieś wiszące ogrody i dlaczego nazwano je na cześć Semiramisa?

Istnieje starożytna legenda, że ​​królNabuchodonozor II, decydując się zadowolić swoją żonę Amittis, nakazał budowę w Babilonie dużej struktury składającej się z tarasów i półek, na których posadzono drzewa w specjalnie posadzonej ziemi. Owoce, kwiaty i warzywa tworzyły atmosferę błogości, przypominając królową ojczyzny, media, w zakurzonym i hałaśliwym stanie. Dokumenty potwierdzające ten fakt nie istnieją, chociaż istnieje wiele informacji o samym mieście. O tym, że wiszące ogrody w Babilonie istnieją, mówi głównie Herodot, który jednak żył znacznie później niż opisane przez niego wydarzenia.

Babilońskie mury były wysokie,struktura była dobrze widoczna za nimi. Sądząc po opisie Herodota, podniesiono go na sto metrów. Technologia budowlana w tamtym czasie nie obejmowała ruchu ogromnych bloków kamiennych na dużą wysokość, ale starożytni architekci najwyraźniej zdołali rozwiązać ten problem i dostarczyli klocki. Aby zaprojektować maksymalną estetykę zastosowano kafelki o reliefowym wzorze w kolorze turkusowym i złotożółtym. Skarbce wspierały kolumny, które w tamtym czasie były rewolucyjną technologią dla tak masywnych budynków. Dzięki nim to arcydzieło starożytnej architektury znane jest jako "wiszące ogrody".

Szczególną uwagę należy zwrócić na nawadnianiesystem i hydroizolacja, bez których cała struktura straciłaby na znaczeniu. Wydobyty szczątki nieznanej fundacji, ale naprawdę gigantyczny rozmiar struktura miał dziury, w których rzekomo umieszczone śruby Archimedesa, czyli śruby, do transportu wody z rzeki Eufrat do wyższych poziomów i uruchamiane siłą mięśni. Wyciek wilgoci uniemożliwił ołowiane płyty, ułożone między cegłami. Takie złożone i niezwykłe kompozycje na siódmy wiek pne wydają się fantastyczne nawet dzisiaj. Wielu sceptyków na ogół wątpi, że wiszące ogrody kiedykolwiek istniały. Inni historycy wątpią w miejsce ich lokalizacji. Na przykład, niektórzy badacze twierdzą, że taka struktura może być zbudowany przez króla asyryjskiego Sanheryba w okresie od 705 do 681 roku pne na brzegu Tygrysu, a plotka przypisuje to osiągnięcie starożytnemu Babilonowi.

Istnieją jednak fakty, które przemawiają na korzyśćprawdomówność pięknej starożytnej legendy. W 1899 roku archeolog Robert Koldewey znalazł pozostałości starożytnej struktury o kolosalnych rozmiarach w miejscu, w którym znajdowało się to starożytne miasto. Niemiecki naukowiec zasugerował, że znalezione przez niego fundamenty są fundamentem Wieży Babel i czymś bardzo dużym. Udowodniwszy istnienie biblijnego Babilonu, wysunął hipotezę, że istnieją także wiszące ogrody.

Nawet jeśli uznamy tę wersję za podstawędalszych badań, pozostaje jednak tajemnicą nazwę przyjętą do oznaczenia jednego z cudów świata. Co mają Wiszące ogrody Semiramidy do Sammu-Ramat, założyciela miasta-państwa, żyjącego w IX wieku pne, czyli dwa wieki przed upływem okresu hipotetycznego budowy złożonych systemów inżynieryjnych obsługujących zadowolić królewską Nabuchodonozora i Amitissy? Być może nawet wtedy istniała tradycja nazywania skonstruowanych obiektów na cześć słynnych ludzi? A jednak, według badań i pomiarów wielkości Koldewey, taras znacznie przesadzone, choć nadal imponujące.