Mur Berliński

Mur Berliński był strukturą obronną. Został wzniesiony w 1961 roku 13 sierpnia. Budowa muru berlińskiego była inicjatywą rządu NRD. Do 1989 r. Ten płot dzielił miasto. Berlin Zachodni został oddzielony od Wschodu i terytorium Niemieckiej Republiki Demokratycznej. Według jej rządu, około 125 osób zostało zabitych podczas próby przekroczenia ogrodzenia. Jednak według innych źródeł liczba ofiar wynosiła co najmniej 1245 osób.

Mur Berliński stał się jednym z symboli okresu zimnej wojny.

Przed wzniesieniem konstrukcji był otwartygranica między wschodnią i zachodnią częścią miasta. Linia podziału przechodziła przez domy, drogi wodne, ulice, kanały. Oficjalnie na ulicach było 81 punktów kontrolnych, 13 w metrze i na kolei w mieście. Wraz z tym były nielegalne sposoby. Było ich ponad sto. Codziennie z różnych powodów potrzebowali od 300 do 500 tysięcy osób przekraczających granicę. Ze względu na brak wyraźnej granicy fizycznej między dwiema strefami często zdarzały się konflikty i olbrzymi wyciek w specjalistach FRG. Niemcy mieszkający we wschodniej części woleli studiować w NRD (tam była wolna), ale pracować na terytorium Niemiec.

Przyczynił się do tego powstanie muru berlińskiegopoważne pogorszenie sytuacji politycznej wokół Berlina. Rząd zachodnioniemiecki uruchomił "doktrynę Halsteina" w 1957 roku. Umożliwiło to natychmiastowe zerwanie stosunków dyplomatycznych z każdym państwem, które uznało NRD. Ponadto rząd RFN odrzucił propozycję wschodniej części Niemiec w sprawie utworzenia konfederacji państw niemieckich. Zamiast tego Zachodni Berlin nalegał na przeprowadzenie wyborów. W tym samym czasie, w 1958 roku władze NRD uznał roszczeń do suwerenności nad zachodniej części kraju, w oparciu o „znalezienie go na terytorium NRD.”

W warunkach zaostrzenia się wokół Berlina sytuacji ww okresie od 3 do 5 sierpnia 1961 r. w Moskwie zwołano posiedzenie szefów ATS. Na tym Walter Ulbricht (przywódca NRD) nalegał na zamknięcie granicy. Po otrzymaniu wsparcia od państw alianckich 12 sierpnia, zgodnie z tym decyzją Rada Ministrów przyjęła decyzję w NRD. W Berlinie Wschodnim policja została doprowadzona do pełnej gotowości. 13 sierpnia o pierwszej nad ranem rozpoczęto projekt o nazwie "China Wall 2". Około 25 tysięcy uzbrojonych grup zajęło granicę. Ich działania były pod osłoną armii NRD. A armia radziecka również była w stanie gotowości.

Do 15 sierpnia całkowicie zachodnia część została ograniczona drutem kolczastym. Mur berliński jest w budowie. Jego wznoszenie i ponowne wyposażenie trwały w latach 1962-1975.

Po zbudowaniu muru berlińskiegoMieszkańcy NRD potrzebowali specjalnego zezwolenia na zwiedzanie zachodniej części miasta. Tylko emeryci mogą przejść bez kontroli. Próba ucieczki z NRD była karana więzieniem przez osiem lat. Próba zniszczenia struktur szermierczych wiązała się z uwięzieniem na okres nie krótszy niż pięć lat. Aby uzyskać pomoc w ucieczce z NRD, rząd pozbawił życia wolności.

W 1898 r. Pod wpływem sowieckiej restrukturyzacjiWęgry zniszczyły fortyfikacje graniczne na granicy z Austrią. Jednak NRD (partner Austrii w Układzie Warszawskim) nie zamierzał pójść za jej przykładem. Wkrótce Republika Niemiec utraciła kontrolę nad szybko pojawiającymi się wydarzeniami. Tysiące mieszkańców NRD zaczęło podróżować do innych państw Europy Wschodniej, aby stamtąd dotrzeć do RFN. Na Zachodzie Niemcy uciekli i przez Węgry. Otwarcie granic węgierskich pozbawiło Muru Berlińskiego sensu.

W 1898 roku, 9 listopada na konferencji prasowej zorganizowanej przez przewodniczącego rządu w NRD Szabowskiego ogłoszono nowe zasady odwiedzania kraju. Tego samego wieczoru mieszkańcy rzucili się do ogrodzenia.

Zniszczenie muru berlińskiego stało się świętem państwowym. Tysiące zachodnich berlińczyków wyszło na powitanie wschodnich gości.