Jak poprawnie napisać esej? Cechy gatunku

Gatunek narracji literackiej - być może jeden z najczęstszych w naszych czasach. Wszyscy napisaliśmy w szkole pisania i pisania. Dzisiaj

często oferowane są uczniowie i studencinapisz esej. Jaki jest ten gatunek w literaturze, kiedy po raz pierwszy pojawił się, jakie są jego cechy charakterystyczne? Wreszcie, jak poprawnie napisać esej? Oto, co zostanie omówione w tym artykule.

Aby lepiej zrozumieć temat, musiszśledzić rozwój gatunku. Zanim napiszesz esej, musisz nie tylko opanować zasady jego pisania, ale także wiedzieć, co odróżnia go od innych dzieł. A także, aby zrozumieć, jak i kiedy pojawił się w literaturze.

Charakterystyka

Samo słowo "esej" jest tłumaczone jako "doświadczenie" lub"Szkic". Takie utwory literackie różnią się z reguły niewielkim nakładem (od 10 do 20 stron), choć przykłady są znane, gdy wielkość kompozycji osiągnęła 50 stron. W treści autor ujawnia swoją własną, ściśle indywidualną postawę wobec tematu poruszonego w narracji.

Eseje - literacki gatunek prozy. Charakteryzuje się maksymalnym zbliżeniem do języka mówionego, podkreślając stanowisko autora, jego własne doświadczenie i rozumowanie, które może drastycznie różnić się od ogólnie przyjętego rozumienia problemu. Być może w żadnym innym dziele narracja nie różni się tak paradoksalnie. Jednak esej ten wyróżnia niesamowitą rzetelność idei autora, trudną do zachowania w bardziej obszernych tekstach.

Historia wyglądu

"Ojcem" tego kierunku jest Francuz M. Montaigne. W literaturze krajowej utwory odpowiadające definicji "esejów" można znaleźć wśród dzieł Dostojewskiego. Niektórzy eksperci twierdzą, że pierwsze prace tego typu można znaleźć również w dziełach biblijnych i moralnych argumentach Marka Aureliusza, ale gatunek ten został całkowicie ukształtowany i rozkwitł w XVI wieku. Kreatywność Montaigne można nazwać żywym przykładem lub nawet instrukcją, jak poprawnie napisać esej. W swoich dziełach utalentowany Francuz mistrzowsko prowadził własne "eksperymenty", dzięki którym próbował zrozumieć siebie w tym świecie i tym świecie jako całość przez pryzmat własnej postawy i wiedzy. Montaigne pokazuje, jak jasna może być narracja. Z łatwością odchodzi od głównej linii narracji, obficie posługuje się metaforami i skojarzeniami, które przekształcają jego dzieła w wspaniałe i zrozumiałe dzieła zwykłych ludzi.

Pod koniec XVI wieku esej został porwany esejemAnglik F. Bacon. Jego prace nieco różniły się od dzieł Montaigne. Narracja była mniej obszerna, wyróżniała się jasnością, klarownością i skupiała się na jednej głównej myśli. Na początku XVII wieku, Milton w swoich pracach uprzywilejowanych namiętne apele, które miały wywołać u czytelnika chęć zmiany istniejącego porządku, zaczął szybkich działań reformatorskich. Jego eseje były bardziej nośnikiem tego pomysłu niż emocjonalną narracją na dany temat. Bardzo głębokie treści były dziełami Daltona. Poświęcił je konkretnym pomysłom, które stwierdził w poważnym języku. To Dalton jest uważany za "rodzica" krytycznego eseju.

U zarania XVII wieku poprawiła się nieco koncepcja pisania esejów. Te prace

stała się mniej poważna i krótsza. Jest tak, że istnieje taka różnorodność, jak okresowo pojawiający się esej. Jego autor uważa Anglika Addisona, który regularnie zamieszczał w gazecie małe prace. W rzeczywistości były prototypem kolumny z gazet. Rozwój branży poligraficznej i wzrost liczby czasopism przekształcił esej w jeden z najpopularniejszych gatunków.

Współczesne dzieła tego literatakierunki różnią się nastrój i sposób narracji może być filozoficzne, głębokie lub lekki i humorystyczny, naiwny jak napisane „bazgracz-neumehoj”.

Struktura pracy

Dzisiaj istnieje szereg wymagań, jak to zrobićpoprawnie napisz esej. Jedną z głównych jest struktura dzieła. Powinien zawierać takie elementy, jak strona tytułowa, wstęp, główna część i zakończenie. Jak widać, treść podlega regułom, które można przedstawić w dowolnym tekście narracyjnym. W tym przypadku z zadowoleniem przyjmujemy stosowanie różnych argumentów, sądów wartościujących, powszechnego używania metafor i alegorii. Zadaniem eseju jest pomoc czytelnikowi w poznaniu postawy autora, zrozumieniu logiki jego sądów, ocenieniu bogactwa osobistych doświadczeń pisarza.

</ p>