Modlitwa jako gatunek w tekstach Lermontowa. Kreatywność Lermontow. Osobliwość słów Lermontowa

Już w wyjeździe, w 2014 roku, świat literackiobchodził 200. rocznicę wielkiego rosyjskiego poety i prozaika - Michaiła Jurija Lermontowa. Jest on z pewnością znaczącą postacią w literaturze rosyjskiej. Jego bogate dzieło, stworzone w krótkim życiu, wywarło znaczny wpływ na innych sławnych rosyjskich poetów i pisarzy zarówno w XIX, jak i XX wieku. Tutaj rozważymy główne motywy pracy Lermontowa, a także opowiemy o osobliwościach poezji poety.

O pochodzeniu rodziny Lermontowów i wychowaniu poety

Zanim zaczniemy rozważać kreatywnośćMichaił Jurewicz, trzeba napisać kilka zdań o tym, gdzie miało miejsce w Rosji na początku XIX wieku poeta z takim niezwykłym następnie do rosyjskiej nazwy ucha. Tak więc, według wszelkiego prawdopodobieństwa, przodkowie Lermontow pochodziła ze Szkocji i były początkiem od Tomasza Rhymer, legendarny celtycki bard, który żył w Szkocji w XIII wieku. Patrząc w przyszłość, możemy wskazać jeden interesujący szczegół: wielki angielski poeta George Byron, tak droga Lermontow, uważany również sobie potomków Tomasza Rhymer, ze względu na fakt, że jeden z przodków Byron był żonaty z kobietą rodziny Lermontowa. Tak, jeden z przedstawicieli tej rodziny w początku 17 wieku, został wzięty do niewoli rosyjskiej, wstąpił do służby wojskowej, w przeliczeniu na prawosławie i stał się założycielem rosyjski nazwisku Lermontowa. Należy jednak zauważyć, że Michaił Juriewicz osobiście skojarzył swoje nazwisko z Francisco Gómezem Lermą, hiszpańskim mężem stanu z XVI wieku. Znajduje to odzwierciedlenie w dramacie napisanym przez Lermontowa "Hiszpanów". Ale poeta poświęcił swoje szkockie korzenie wierszom z wiersza "Pragnienie". Dzieciństwo Lermontowa odbyło się w dworku Tarkhany w prowincji Penza. Poeta wychowywany był głównie przez swoją babcię Elizaveta Arsenyeva, która kochała swojego wnuka do granic obłędu. Mały Misha nie był zbyt silny i cierpiał na skrofuły. Ze względu na jego zły stan zdrowia i choroby Misha nie mógł spędzić swoje dzieciństwo jako pełnił wielu jego rówieśników, a więc główny „zabawka” była jego własna wyobraźnia do niego. Ale żaden z okolicznych i rdzennych mieszkańców nawet nie zauważył wewnętrznego stanu poety, ani jego marzeń i wędrówek przez "jego, inne światy". To było wtedy, że Mike i czułem w sobie bardzo samotny, ponury, oraz - ze strony innych ludzi - nieporozumienie, które będą mu towarzyszyć przez resztę swojego życia.

Dziedzictwo literackie Lermontowa

Twórcza ścieżka Lermontowa, podobnie jak jego życie, byłabardzo krótki, ale bardzo wydajne. Cała jego świadoma działalność literacką - od pierwszych prób studenta piórko na szczycie jego prozy, powieść „Hero of Our Time” - trwała trochę ponad dwunastu lat. W tym czasie poeta Lermontow udało się napisać czterystu wiersze, wiersze o trzydziestu sześciu dramatów i pisarz Lermontowa - a nawet trzy powieści. Czy naukowcy pisarza można podzielić na dwa okresy: wczesnym i dojrzałym. Granica pomiędzy tymi okresami znajduje się zwykle w drugiej połowie 1835 i pierwszej połowie 1836 roku. Ale niech pamiętać, że podczas całej swojej kariery Lermontow pozostał wierny do jego idei, literatura i życie zasad rozwiniętych on nawet na wstępnym etapie o nim jako o poecie, jako osoby. Kluczową rolę w twórczym rozwoju Michaił Jurewicz grał dwa wielkiego poety Puszkina i Byrona. Charakterystyczne Byrona wiersze przyciągania do romantycznego indywidualizmu, aby obraz najgłębsze namiętności duszy, do lirycznej ekspresji do rodzaju charakter, który jest w konflikcie z innymi ludźmi, a czasem całe społeczeństwo, przejawia się najwyraźniej na początku poeta liryczny. Ale wpływ Byrona w jego dziele poety Lermontowa jeszcze pokonane, co napisał w swoim wierszu: „Nie, nie jestem Byron, mam inny ...”, podczas gdy Puszkin był i pozostał dla niego taka sama w całej przewodnik literacki życie. A jeśli ktoś jest bezpośrednio naśladowane Lermontow Puszkin, potem w dojrzałym okresie swojej pracy, zaczął rozwijać szereg idei i tradycji Puszkina, czasami chciałbym przyłączyć się do niego w rodzaju twórczej dyskusji. Pod koniec Lermontowa jego praca, widzimy całkowicie rozczarowany życiem, że nie ma już reprezentować swój wewnętrzny świat jako coś ekskluzywnego, lecz wręcz przeciwnie, zaczyna przesuwać się do zwykłych zmysłów. Jednak, aby rozwiązać swoje odwieczne pytanie, dręczą jego duszę od młodości, nigdy nie był w stanie. Lub nie mają czasu.

Lirycz Lermontow

Twórczości Lermontowa niemożliwe do wyobrażenia bezjego teksty. Wszyscy czytaliśmy jego wiersze. Lyric M.Yu. Lermontow jest w dużej mierze autobiograficzny: opiera się na szczerych duchowych uczuciach poety, uwarunkowanych osobistymi wydarzeniami i mękami. Należy jednak zauważyć, że ta autobiografia nie pochodzi wyłącznie z prawdziwego życia poety, ale najbardziej literacka, czyli twórczo przekształcona i interpretowana przez samego Lermontowa przez pryzmat jego postrzegania świata i samego siebie. Przedmioty wierszy Michaiła Jurija są niezwykle szerokie. Główne motywy tekstów Lermontowa są filozoficzne, patriotyczne, miłosne, religijne. Pisał o przyjaźni, o naturze, o poszukiwaniu sensu życia. A kiedy czytasz te wiersze, mimowolnie pojawia się niesamowite uczucie - jasne uczucie głębokiego smutku i smutku ... Ale jakie to jasne - to uczucie! A teraz rozwiążemy te motywy bardziej szczegółowo i pokażemy, na czym polega specyfika tekstów Lermontowa.

Samotność i poszukiwanie sensu życia

Lirycz Lermontow, jego wiersze, zwłaszcza te wczesne,prawie wszyscy są przesiąknięci doświadczeniem smutnej samotności. Już pierwsze wiersze pokazują nastrój zaprzeczenia i przygnębienia. Chociaż już dość szybko tymi uczuciami, które w obliczu liryczny poeta sam widoczna, zmieniają otwartą monolog, aw nim mówimy już o ludziach, którzy nie dbają o talent i wewnętrznego świata ludzkiej duszy. W „Monolog” Lermontow mówi nie od człowieka, ale od ludzi, czyli w rzeczywistości, osobiste „ja” daje szersze „my”. Tak powstaje obraz pustego pokolenia, zepsute przez ten świat. Obraz "kielicha życia" jest bardzo popularny dla "wczesnych" Lermontowa; osiąga on swoją kulminację w wierszu "The Cup of Life" o tej samej nazwie. I nie bez przyczyny sam poeta mówił o sobie jako o wiecznie cierpiącym człowieku. Obraz wiecznego wędrowca i daje wskazówkę do odpowiedzi na całych wiersz „Chmury”, jak opisał losy poety staje się zbliżenie z chmurami, a los poety. Podobnie jak Lermontow, chmury muszą opuścić swoją ojczyznę. Ale sztuczka polega na tym, że nikt nie jeździ tymi chmurami, stają się wędrowcami z własnej woli. Ta sprzeczność między dwoma światopoglądami, czyli wolność, która uwalnia człowieka od jego przywiązań, od miłości, od innych ludzi, jest odrzucana. Tak, jestem wolny od cierpień i prześladowań, a mój wybór, ale nie jestem wolny, bo cierpią, ponieważ nie zapomniał swoje ideały, zasady i Ojczyznę.

Motywy polityczne w twórczości Lermontowa

Lirycz Lermontow, wiersze - taka jest wola poetypotomkowie. A on przekazał służyć najlepsze ludzkie ideały, w celu dostosowania ich do wiecznych dzieł sztuki. Wiele z poematu Lermontow weszła w sercach rodaków w dniach żałoby narodowej w Rosji, na przykład, w dniach śmierci geniusza Puszkina, jako kraj opłakiwał, pozbawiona najlepszego poety. Autor wiersza, „Śmierć Poety” potrząsnął Puszkina przyjaciół i przyniósł do zamieszania swoich wrogów, powodując tym ostatnim nienawiść. Wrogowie poetyckiego geniuszu Puszkina, Lermontowa i stał wrogów. I ta walka poezji rosyjskiej ze swych wrogów, tłumiki i ciemiężców ukochana ojczyzna kontynuowała wysiłki Lermontowa. I nie ważne jak trudne może być walka, zwycięstwo pozostało w literaturze rosyjskiej - jeden z największych na świecie literatury. Przed Lermontow było praktycznie żadnej okazji, aby tak łatwo „rzut” poety w obliczu poezją rządowych tak potężny i frank, natychmiast spowodował pewien oddźwięk w społeczności: podniecenie i niepokój. Taki był poemat na Lermontowa „Po śmierci poety” i kilka innych. Wiersz jest nie tylko zabrzmiał głos wściekłości i żalu, ale przede wszystkim - odwet. W nim odzwierciedlenie tragedii dobrej osoby myślącej w Rosji w pierwszej połowie XIX wieku.

Motyw miłosny w tekstach Lermontowa

Specyfika tekstów Lermontowa jest podkreślona wjego wiersze o miłości. W miłosnych tekstach Lermontowa smutek prawie zawsze brzmi, przenikając cały werset. We wczesnym okresie twórczości poety w jego miłosnych tekstach trudno jest znaleźć jasne, radosne emocje. I to odróżnia go od Puszkina. W wierszach Lermontowa z wczesnego okresu, chodzi przede wszystkim o nieodwzajemnioną miłość, o kobiecą zdradę, gdy kobieta nie może docenić wzniosłych uczuć poety, jej przyjaciela. Jednak w wersecie Lermontow często znajduje siłę, opierając się na własnych zasadach moralnych, by porzucić osobiste szczęście i domagać się ukochanej kobiety. Obrazy kobiece, przedstawione w wierszach Lermontowa, są poważne i urocze. Nawet w najmniejszym wierszu miłosnym poeta wkładał całe swoje serce, wszystkie swoje uczucia do ukochanej. Są to wiersze, które bez wątpienia powstały i były spowodowane wyłącznie miłością. Miłość jest obiektywna, chrześcijańska, "poprawna", nie samolubna, pomimo najsilniejszej irytacji wyrażonej w sztywnych rymowanych liniach. Lermontow nie był jednak melancholią, był poetą tragicznym ... Chociaż był niezwykle wymagający wobec ludzi i życia, patrząc na wszystko z wysokości niekwestionowanego genialnego talentu. Ale co roku wiara poety w przyjaźń i miłość wzrastała. Szukał, a nawet znalazł to, co mógł nazwać "rodzimą duszą". W późnej poezji poety coraz rzadziej spotyka się temat nieodwzajemnionej, samotnej miłości. Michaił Yurievich coraz częściej zaczyna pisać o możliwości i potrzebie wzajemnego zrozumienia między bliskimi duchem; coraz częściej pisze o lojalności i lojalności. Tekst piosenki Love M.Yu. Lermontow w ostatnich latach, prawie wolny od desperackiego napięcia emocjonalnego, który tak często dręczył poetę. Stał się inny. Kochać się i być przyjaciółmi, jak myślał "spóźniony" Lermontow, znaczy życzyć dobremu bliźniemu, wybaczać wszystkie drobne wykroczenia.

Filozoficzne wiersze poety

Filozoficzne motywy w tekstach Lermontowa, a takżea cała jego praca, pod względem percepcji i emocji, jest przeważnie tragiczna. Ale to nie jest w żadnym wypadku poety wina, tak jak widział świat, jego życie, pełen niesprawiedliwości i cierpienia. Ciągle szuka, ale prawie zawsze nie znajduje harmonii w Ŝyciu i ujście dla swoich namiętności. Zbuntowane i gorące serce poety nieustannie dąży do uwolnienia się od tego istotnego "więzienia". W naszym niesprawiedliwym świecie, według tekstów filozoficznych Lermontow, mogą współistnieć tylko zło, obojętność, bezczynność, oportunizm. Wszystkie te motywy Lermontowa budzą szczególny niepokój w już wspomnianym wierszu "Monolog". Nie widzimy jego ciężkie, gorzkie myśli o swoim własnym losem, jego przeznaczenie, sens życia, o duszy. Filozoficzne motywy w tekstach Lermontow podporządkowane idei, że poeta w tym świecie nie jest tak niezbędne do jego duszy prawdziwej wolności, szczerości uczuć, prawdziwych burz i niepokojów w umysłach i sercach innych, i stwierdza, zamiast tych burz obojętności. Lermontow, rozmowy o życiu, które jest zdominowane niezatarty wieczną tęsknotę, stara się naśladować blue wave, walcówka głośno swe wody, białe żagle, oddalają się w poszukiwaniu burze i namiętności. Ale nie znajduje tego ani w swojej ojczyźnie, ani w obcych krajach. Michaił Yurijewicz ironicznie uznaje całą tragiczną przemijanie ziemskiego życia. Człowiek żyje i szuka szczęścia, ale umiera, nie znajdując go na ziemi. Ale w niektórych wersetach widzimy, że Lermontow nie wierzy w szczęście po śmierci, w zaświatach, w której, jak prawosławnych, z pewnością wierzył. Dlatego w wielu jego filozoficznych wersetach łatwo możemy znaleźć sceptyczne linie. Lermontow życie - to ciągła walka, ciągła konfrontacja między dwoma zasadami, dążenie do dobra i światła Bożego. Kwintesencją jego literackiego świata i koncepcja człowieka stając się jednym z najbardziej znanych wierszy - „Sail”.

Modlitwa jako szczególny gatunek w poezji Lermontowa

Rozważ kolejną warstwę prac poety. Temat modlitwy w tekstach Lermontowa odgrywa znaczącą, jeśli nie dodawać, rolę. Rozważmy bardziej szczegółowo Modlitwa w tekstach Lermontowa może wskazywać na specjalny rodzaj "gatunku". Prawosławny Michaił Juriewicz ma kilka wierszy zwanych "Modlitwą". Na tematach z nimi, wiersz "Wdzięczność" jest podobny. Jednak stosunek poety do Boga jest sprzeczny. Modlitwa jako gatunek w tekstach Lermontowa nieustannie ewoluuje. Od 1829 do 1832 „modlitwa” Lermontowa zbudowane są, można powiedzieć, na pewien, znany wszystkim z zasad i liryczny „I” naprawdę woła do Boga i prosić go o opiekę i pomoc, sięga do wiary nadziei i współczucia. Ale jeśli zajmiemy się późniejszym okresem, to w wierszach modlitwy poety możemy już zauważyć pewien opór woli Wszechmogącego, wzmocniony ironią, zuchwałością, a czasami prośbą o śmierć. Nawiasem mówiąc, można to zauważyć częściowo we wczesnych wersetach, nawet w "Nie obwiniaj mnie, Boże Wszechmogący ...". Ten zwrot w tekstach mogą być związane z użyciem przemocy i buntowniczego charakteru Lermontowa, różnice w jego zachowaniu i nastroju, co mówią i znajomości poety i biografowie. Może nikt - ani przed, ani po Lermontowa - jeśli studiować poezję rosyjską znaleźć takiego „modlitwę” poezji, jak Michaił Jurewicz, ale, co bardzo ważne, modlitwa jako gatunek w Piosenkę Lermontowa niemal na pewno ma charakter pewien sakrament. Najbardziej żywy wiersz "Nie obwiniaj mnie, Wszechmocny ...", w którym poeta najdokładniej i najdokładniej przedstawia swoją osobowość, która zrodziła się z kreatywności. Ale napisał to w wieku 15 lat. Uczucie i świadomość poety swego daru tak precyzyjny i jasny w tym wersecie i żywe słowa Boga są tak szczere i oryginalne, że nawet naiwny czytelnik czuje się dobrze. Lermontow ujawnia sprzeczność swojej duszy i natury ludzkiej w ogóle. Z jednej strony jest mocno przywiązana do tego ziemskiego ponurego cierpienia, az drugiej strony szuka Boga i rozumie najwyższe wartości. Modlitwa jako gatunek w tekstach Lermontowa często rozpoczyna się pokutującym apelem do Najwyższego, który może obwiniać i karać. Ale jednocześnie z tą pokutą w zwrotkach powyższego wersetu, czytelnik również odczuwa, jak wymówki dla siebie wymykają się i są zakazane dla każdej modlitwy. Szybka zmiana stanu jest obecny wewnątrz „ja” człowieka, sprzeciwia się woli Boga, i od tej konfrontacji, pokuty i szemrania, rosnącego niepokoju, zaburzenia relacji między człowiekiem a Bogiem. Modlitwa jako gatunek w tekstach Lermontowa jest wersją, w której prośba o przebaczenie jest z reguły tłumiona przez usprawiedliwienie jego nieokiełznanych namiętności i czynów.

Lyric Lermontow w szkolnym programie nauczania

W naszych czasach teksty Lermontowa są aktywneObowiązkowy program na zajęciach z literatury, od klas juniorskich do starszych. Przede wszystkim studiuje się poezję, w której wyraźnie wyodrębnia się główne motywy tekstów Lermontowa. Uczniowie w szkole podstawowej zapoznają się z pracą Michaiła Juriewicza, a tylko w klasach starszych studiuje się "dorosły" tekst Lermontowa (klasa 10). Dziesięcioklasistki nie tylko studiują niektóre z jego wierszy, ale określają główne motywy poezji Lermontowa jako całości, uczą się rozumieć teksty poetyckie.

Proza M.Yu. Lermontow

A w prozie Lermontowa introspekcjaznalazła owocną ucieleśnienie, w której przekształciła się w doświadczenie tworzenia uogólnionego portretu psychologicznego "bohatera swojego czasu", wcielając w cechy całego pokolenia, a jednocześnie zachowując zarówno jej indywidualną osobowość, jak i niezwykłą naturę własnej natury. Proza Lermontowa rozwija się romantycznie, ale romantyczne zasady są funkcjonalnie zmienione i przypisane do zadań realistycznego pisania.

Twórczość Lermontowa jest wielką wartością dlakażda osoba. Dzięki niemu każdy z nas myśli o problemach filozoficznych prezentowanych w powieściach i dramatach. A wiersz Lermontowa, przynajmniej jeden lub dwa, zna się na pamięć, prawdopodobnie na każdej osobie.