Aleksiej Lebiediew: życie i praca

Szczerze zakochany w zawodzie marynarza,któremu udało się przekazać życie floty i romansu morskiego precyzyjnymi poetyckimi słowami ... Aleksiej Lebiediew żyje w czasach współczesnych w dziełach, które brzmią nie tylko w partiach poetyckich, ale także w morzu, w marszach dalekich, na statkach. Wiersze poezji fascynują swoim rytmem i są pełne metaforycznych i pojemnych obrazów. Marynarka wojenna i morze były dwiema muzami pisarza. Inspirował się nimi. Nawet najbardziej rutynowe fakty i wydarzenia miały liryczne zabarwienie w jego wierszach. Życie poety jest przykładem służenia swojej ojczyźnie.

Biografia

Alexey Alekseevich Lebiediew urodził się w Suzdal wSierpień 1912 r. Jego ojciec był prawnikiem, matka nauczycielką. Z racji tego, że jego ojciec miał oficjalne zadania, rodzina przeniosła się do Szawle, następnie do Kostromy, aw 1927 do Iwano-Wozniesieńska. Aleksiej Lebiediew pracował przez pewien czas jako asystent hydraulika i hydraulika. Następnie udałem się na północ, gdzie pracowałem jako chłopiec kabinowy, a następnie jako marynarz na statkach Sevrybtrust. Kilka lat później poeta przyjechał do Iwanowa, gdzie wstąpił do przemysłowej szkoły technicznej na wydział budownictwa.

W 1933 roku Aleksiej Lebiediew poszedł do wojska, gdzie został wysłany do Floty Bałtyckiej. Służył w Kronsztadzie, został przyjęty do szkoły operatorów radiowych, a następnie został wysłany do Oranienbaum do dywizjonu radiowego. W 1935 r. Został pozostawiony w trybie pilnym. W 36 roku wstąpiłem do szkoły marynarki wojennej w Leningradzie. Podczas wojny (fińsko-sowiecki) Aleksiej Lebiediew jako kadet dobrowolnie brał udział w bitwach z Finami o niszczycielu "Lenin"; był stażystą. Ukończył Wyższą Szkołę Marynarki Wojennej. Frunze w 1940 r

Aleksiej Lebiediew, poeta

Wiersze Aleksiej Lebiediew zaczął tworzyć w szkole. Jego pierwsze prace zostały opublikowane w gazecie floty "Flota Czerwonego Bałtyku". W 1939 r. Ukazała się pierwsza książka pisarza Kronsztadu. W tym roku kontynuował pisanie wierszy. Aleksiej Lebiediew został przyjęty do Związku Pisarzy Związku Radzieckiego. W roku 40 ukazała się druga książka pisarza - "Moje teksty".

Po tym jak Lebiediew ukończył szkołę, zostałnawigator nurkowania i został przyjęty do czternastego oddziału brygady szkolących okrętów podwodnych Floty Bałtyckiej. Służył na łodzi podwodnej "L-2".

Pamięć poety

Lebiediew zginął z okrętem podwodnym 11/15/1941. Ci, którzy przeżyli, zeznali, że w ostatniej chwili, gdy ktoś wezwał pomoc za rufą, poeta zarzucił swoją tonącą kamizelkę na zbawienie. Ze swojego zespołu tylko 3 pozostały przy życiu.

Został wzniesiony pomnik w Suzdal, w Iwanow jego imię nadano ulicy, a popiersie granit został zainstalowany.

Wojna dowiodła, że ​​poezja się nie skończyła. Urodzona w bitwach, była niepokonana i stała się godnym pomocnikiem w walce. Wielu poetów zginęło podczas wojny. Umarli, a ich wiersze wciąż brzmią, uderzając ich szczerą czystością. Wśród nich jest ulubiony morski poeta Lebiediew.

Śmierć poety

Według zeznań tych, którzy zaczęli ichdziałalność literacka wspólnie z Aleksiejem Lebiediewem wywoływał miłe uczucia, uczucie miłości. Wszystko w nim było jasne i radosne: dar i życzliwość, łatwość komunikacji. Bardzo odpowiedzialnie i świadomie poeta przygotowywał się do służby morskiej i celowo podjął się swoich zadań jako torpeda. Studiował dobrze, doskonale znał angielski. Był także dobrym bokserem. Jego głównym tematem w pracach był sens jego życia. Przed kampanią śmierci poeta czuł się tak, jakby umierał, stworzył wiersz poświęcony żonie - "Pożegnanie".

Nigdy nie dożył trzydziestki, zimna nocw listopadzie 41 morze stało się jego grobem. Okręt podwodny, na którym poeta pracował jako nawigator, został wysadzony w powietrze przez kopalnie. Zmarł w szczytowym okresie sił literackich, ale nawet te dzieła, które napisał za życia, pozostawiają go niezastąpionym przywódcą poezji marynarki wojennej.