W czerwcu 2010 r., Po długiej renowacji,dla zwiedzających otworzył swoje podwoje muzeum i park Aleksandria (Peterhof). Ta posiadłość, nazwana na cześć cesarzowej Aleksandry Fiodorowna, żony Mikołaja I, znana była od początku XVIII wieku, to znaczy na długo przed tym, jak stała się "Chałupą własnej wysokości". Do tej pory na terenie kompleksu pałacowo-parkowego można zobaczyć ruiny majątku Aleksandra Mieńszikowa. To właśnie ten faworyt Piotra I, który najpierw wykupił duże terytorium, które kiedyś należało do czterech właścicieli, i zaczął budować na nim swoją rezydencję, którą nazwał "Mon Courage".
Po hańbie Mieńszikowszczyzny ziemia przeszła do rodzinyDolgoruky, który nie był tym zainteresowany. W efekcie posiadłość "Mon Courage" uzyskała inną nazwę - "Puste miejsca Dolgorukov". Następnie terytorium poszło do rodziny cesarskiej. W latach trzydziestych XVIII wieku znajdowała się tu posiadłość łowiecka Anny Ioanovny, ale później uwaga monarchów zwróciła się w stronę Carskiego Sioła, a Peterhof ponownie spustoszył. I tylko w 1825 r. Mikołaj I dał to "miejsce, w którym ruiny Menshikova stoją" pod dachem dla jego żony. W tym samym czasie zamówienie monarchy jest przeznaczone na rozbicie regularnego parku w Aleksandrii wokół daczy. Peterhof ponownie stał się popularnym miejscem dla rosyjskiej szlachty.
Już w 1829 roku architekt A. Menelas wybudowano „cottage” - letni pałac w stylu angielskiego romantyzmu, „gospodarstwo” z przybudówkami gospodarskich (takich jak Wersal, gdzie kochała do reprezentowania siebie pasterka Marie Antoinette). Równolegle do tych prac budowlanych ogród znany mistrz P. Erler złamał Aleksandria Park (Peterhof). Później, rezydencji cesarskiej została wzbogacona o nowe budynki: rodzinnej kaplicy, zbudowany w stylu neogotyckim, zaś dolna Dacha, który dobierał letni pałac Mikołaja II. Był to ostatni budynek cesarz podpisał manifest, w którym Rosja weszła do pierwszej wojny światowej.
Ale ta struktura teraz leży w gruzach. Po rewolucji osiedle zostało uznane za muzeum, ale nie trwało długo dla świątyni nauki. Już w 1933 r. Mieściło się tu centrum rekreacyjne NKWD, a muzeum było zamknięte. Podczas Wielkiej Wojny Ojczyźnianej zarówno pałace, jak i park Aleksandria (Peterhof) bardzo ucierpiały. Szczególnie trafił do Dolnej Dacza, która na początku lat 60. została uznana za awarię i wybuchła. Dopiero w 1978 r. Zakończono prace konserwatorskie pałacu "Chata". Ale teraz administracja dworu-muzeum ma dalekosiężne plany. Trwają plany przywrócenia Lower Cottage. Całkowicie przebudowana gotycka kaplica i zrujnowany most.
Ponadto domostwo to próbuje się zwrócićmiejsce docelowe. Przez długi czas służyła jako miejsce do spędzania czasu wolnego dla dzieci z rodziny królewskiej. To właśnie w strefie odpoczynku małych turystów odradza się Park Aleksandryjski (Peterhof). Jak dostać się do tego pałacu na brzegu Zatoki Fińskiej, poinformuje cię każdy mieszkaniec Petersburga. Ze stacji nadbałtyckiej ciągnie się pociąg elektryczny, a ze stacji metra: Leninsky Prospekt, Baltiyskaya i Avtovo - autobusy i autobus nr 200.
Ale od kosztu utrzymania majątkukolejność wzrosła, a także były atrakcje (w szczególności pociąg dla dzieci), turyści nie mogą już zwiedzać parku Aleksandrii (Peterhof) za darmo. Koszt przyjęcia jest jednak symboliczny: 30 rubli dla dorosłych i 10 dla dzieci w wieku szkolnym, emerytów i studentów. Młodsi goście w wieku poniżej 6 lat nadal są przyjmowani za darmo.
</ p>
