Gdzie są Wyspy Owcze? Wyspy Owcze: gdzie to jest?

Ambasada Danii w Rosjispecjalny wniosek o wizę Schengen ze specjalną uwagą: "ważny przy wjeździe na Wyspy Owcze". "Gdzie to jest?" - jesteśmy zakłopotani. Okazuje się, że małe Królestwo Danii ma również kolonie. To prawda, że ​​nie tropikalne i niedaleko od metropolii. Cóż, powiedzmy, niezupełnie kolonia: wyspy mają własny parlament, który rozwiązuje praktycznie wszystkie kwestie państwowe, z wyjątkiem polityki zagranicznej i obrony. O tym, gdzie są Wyspy Owcze, czym jest ten archipelag, z kim zamieszkuje, i tak dalej - przeczytaj w tym artykule. Postaramy się opowiedzieć o naturalnych atrakcjach regionu i o tym, jak się tam dostać. Dowiesz się również ciekawych faktów na temat historii i natury archipelagu.

Gdzie są Wyspy Owcze?

Lokalni mieszkańcy nazywają swój archipelag Fyor. W tłumaczeniu oznacza to "wyspy owiec". Hodowanie tego małego bydła wraz z rybołówstwem od dawna stanowi trzon lokalnej gospodarki. Teraz liczba owiec wynosi około osiemdziesiąt tysięcy osobników. Osiemnaście wysp tworzy archipelag w północnej części Oceanu Atlantyckiego, zwany Wyspami Owczymi. Gdzie jest to bardziej szczegółowo? Między Szkocją a Islandią. Do Reykjaviku z Wysp Owczych około 450 kilometrów, do wybrzeża Norwegii - 650, a do stolicy Danii - Kopenhagi - aż 1117. W tym północnym regionie populacja nie jest liczna i jednolita w skali kraju. Nawet w stolicy, mieście Torshavn (wyspa Strima), jest tylko dziewiętnaście tysięcy ludzi. Drugie co do wielkości miasto, Klaksvik, ma pięć tysięcy mieszkańców. I jest wyspa, na której tylko jedna osoba mieszka na stałe. To jest Coltur. Z drugiej - dla 6-11 mieszkańców. Faroanie stanowią 91,0% ogółu populacji. Kolejne 6 procent uważa się za Duńczyków. Z tego powodu, z całkiem zrozumiałych powodów, sporo imigrantów.

Charakterystyka klimatyczna

Gdzie są Wyspy Owcze, pogoda nie jestpodoba się mieszkańcom bezchmurnego nieba i ciepłego słońca. Klimat tutaj, z uwagi na duże szerokości geograficzne, jest dość poważny. Przez cały rok silne wiatry wieją, sprawiając, że krajobrazy na archipelagu są bezdrzewne. Istnieją tylko sztuczne nasadzenia drzew iglastych, jarzębina i klon. W zimie szczerze zimna i wilgotna. Jednak Prąd Zatokowy nie zamraża wody u wybrzeży, a nawet utrzymuje jej temperaturę w granicach + 10 stopni. Latem powietrze ogrzewa się tylko do piętnastu, a deszcze idą 280 dni w roku. Większość opadów przypada na okres od początku jesieni do stycznia. Tutaj mgły nie są niczym niezwykłym, ale normą życia.

Natura i ulga

Wszystkie osiemnaście wysp ma surowąWybrzeże Fiordy. Ponieważ archipelag jest częścią nadbrzeżnego grzbietu nad wodą, ich relief jest bardzo górzysty. Najwyższy punkt - szczyt Slattaratindur, który znajduje się na wyspie Estura, od dziesięcioleci próbuje bezskutecznie podbijać wspinaczy, choć jego wysokość wynosi zaledwie 882 metry nad poziomem morza. Skały Farera składają się z bazaltowych skał z okresu kenozoicznego. Najbardziej górzysta wyspa - Kalsoy - wszystko składa się ze stromych klifów. Dlatego w ruchu między czterema małymi osadami wykopano tunele. Do tego, jak również do ogromnej liczby jaskiń i morskich grot, był nazywany "fletem" (flet). A najmniej górzysta jest Sanda. Gdziekolwiek znajdują się Wyspy Owcze, nie spodziewajcie się zobaczyć wydm, ale one istnieją. Na Sandoy można również podziwiać piękne jeziora i cieszyć się doskonałym łowiskiem.

Historia

Ludzkość nauczyła się dokąd dokładnie Wyspy Owczema około 700 lat. Pierwsi osadnicy na tym skąpym archipelagu roślinnym byli tubylcami Szkocji. Ale już na początku IX wieku zostali wyparci przez wojowniczych Wikingów. Przez długi czas Wyspy Owcze stanowiły punkt przesiadkowy między Skandynawią a Islandią. Do końca XIV wieku archipelag był własnością Norwegii. Później podzieliła się swoim panowaniem nad wyspami z Danią. W 1814 r. Ta ostatnia stała się jedyną kochanką archipelagu. Kiedy oddziały nazistowskie zaczęły okupować Danię, Wielka Brytania, w osobie premiera Winstona Churchilla, odważyła się zemścić. W kwietniu 1940 r. Brytyjski krążownik wziął udział w rajdzie w porcie Torshavn. Wyspy nigdy nie zostały schwytane przez Niemców. W 1945 roku Brytyjczycy opuścili archipelag. W 1946 r. Odbył się plebiscyt na temat wycofania Wysp Owczych z Danii. Parlamentarzyści zostali zaproszeni na rozmowy w Kopenhadze. W rezultacie osiągnięto porozumienie w sprawie bardzo szerokiej autonomii w Królestwie.

Jak dostać się na Wyspy Owcze

Archipelag ma tylko jednego międzynarodowegolotnisko. Jest na wyspie Voar. Jego powierzchnia wynosi 177 km ², a populacja wynosi trzy tysiące osób. Ze stolicą i największą wyspą archipelagu - Streimoy - Voar jest połączony pięciokilometrowym tunelem, wykopanym pod dnem morskim. Ruch między osadami jest znakomity. Stare drogi na górskich serpentynach są obecnie coraz częściej zastępowane przez podziemne tunele. Przeprawy promowe nie pozwalają poczuć się całkowicie odizolowanym od świata nawet mieszkańcom Michis i Stour-Doymun, których populacja liczy odpowiednio 11 i 6 osób. Ale turyści przyjeżdżają tutaj, by poczuć się na krańcu ziemi, gdzie Wyspy Owcze wydają się wchodzić w bezgraniczną gładkość oceanu. Do archipelagu można dostać się z lotnisk w Kopenhadze (Dania), a także z Bergen i Stavanger (Norwegia). W okresie letnim kursuje prom. Żegluje z Bergen i przybywa do stolicy Torshavn.

Kultura

Istnienie na "krawędzi ziemi" uwarunkowanepojawienie się bardzo oryginalnych tradycji. Aż do XVIII wieku język farerski nie był pisany, ale zachowała się starożytna opowieść ustna. Również na wyspach można podziwiać dużą liczbę średniowiecznych kościołów. Mieszkańcy bardzo ostrożnie podchodzą do swojej wyjątkowej kultury i regularnie organizują festiwale muzyczne. Turyści muszą kupować produkty wykonane z cienkiej wełny miejscowych owiec, a także spróbować zupę z suszonego dorsza i mięta z wielorybów - specjalności, z których słyną Wyspy Owcze. Piłka nożna zajmuje szczególne miejsce w życiu wyspiarzy. Zespół powstał w 1930 roku i natychmiast przegrał z Łotyszami. Ale porażka nie rozczarowała mieszkańców Farer. W 1988 roku FIFA przeniosła drużynę do swojego składu, aw latach 90-tych została uznana przez UEFA.