Witebski zamek i inne zamki w obwodzie witebskim

Witebski zamek to słynny komplekshistoryczne budynki. Pomimo tego, że do dnia dzisiejszego dotarło do tego, co przetrwało po licznych zniszczeniach budynków, mają one wielką wartość naukową i kulturową. Najbardziej znane zamki są uważane za Dolne i Górne, które pojawiły się za panowania Olgerda.

Zamki w Witebsku: znalezisko

Przez długi czas naukowcy nie mogliznaleźć dowody, że zamek istniał, dopóki nie zdarzył się zwykły wypadek, by im pomóc. W latach 80. wykopaliska archeologiczne przeprowadzono w Witebsku. Naukowcy przez długi czas dyskutowali o tym, gdzie należy kłaść pomosty: niektórzy oferowali jedną akcję, a inni - inną. W końcu wszystko zostało zrobione w różnych miejscach, ale bezskutecznie. Shurf niczego nie pokazał. W frustracji naukowcy zasnęli i już rano byli mile zaskoczeni. Z powodu ulewnego deszczu ziemia uderzyła w miejsce wykopu i stało się jasne, co pozostało z zamkowych murów.

Należy zauważyć, że w starożytności miasto było nazywane "kluczami Księstwa Litewskiego". Wynikało to z faktu, że Olgerd nie zbudował ani jednego zamku w Witebsku, który chroniłby drogę do stolicy państwa.

Zamki w Olgerd

Tak więc w ubiegłym stuleciu, po ostrożnymbadania zabytkowego centrum miasta, odkryto kilka obiektów obronnych zwanych Zamkiem Witebskim. Witebsk to stare miasto, jego fundamenty pochodzą z czasów Jarosława Mądrego, kiedy na ziemiach księstwa Połocku budowano obronne fortece, między którymi znajdowała się osada, która później przekształciła się w duże centrum handlowe. Największy rozkwit otrzymał za czasów księcia Olgerda w czasach Wielkiego Księstwa Litewskiego. Nic dziwnego, że zbudował pomnik na głównym placu miasta, ponieważ ten świetny władca nie tylko przekształcił Witebsk w centrum handlu, na którym wyrównano całą Europę Wschodnią, ale także zorganizował godną obronę miasta. Pod koniec pierwszej ćwierci XIV wieku zakończyły się budowy dwóch głównych fortyfikacji, Górnego i Dolnego Zamku.

Górny zamek

Główna struktura w całym systemie średniowiecznymfortyfikacje miasta - Zamek Górnego Witebska. Witebsk w dawnych czasach znajdował się na jednym z brzegów zachodniej Dźwiny, ale ważne było utrzymanie obrony po obu stronach rzeki. Do tego, w rzeczywistości, i został zbudowany Zamek Górny - znajdował się na lewym brzegu. Aby uzyskać korzystniejszą przewagę strategiczną, zbudowano ją przy ujściu rzeki Vitba, która wpłynęła do zachodniej Dźwiny. Początkowo sam zamek był chroniony przed wrogami jedynie przez ziemne mury obronne, zbudowane, według archeologów, w połowie XII wieku. W tym samym czasie jego wysokość osiągnęła dziesięć metrów, a szerokość czterdzieści. Te roboty ziemne wzmocniły warstwy gliny i palisady z drewna iglastego, tak że te ściany wyglądały jak pełnoprawne mury twierdzy. Z biegiem czasu drzewa zastąpiły pełnoprawne drewniane ściany, aw XVI wieku pojawiły się czworokątne wieże. Lokalizacja trzech wież jest znana - Vestovoy, Tankova i Khrapovitskaya. Pomiędzy nimi znajdowały się również bramy o dużych rozmiarach, przeznaczone do wejścia do miasta. Struktury te zostały również wzmocnione murami z cegły. W tym samym szesnastym wieku zbudowano dwie ośmioboczne wieże. Tutaj, zgodnie z rysunkami współczesnych i pozostałości archeologicznych, istniały platformy kopułowe i pełnowartościowe arsenały.

Dolny zamek w Witebsku

Linia obrony Dolnego Zamku była prawie podwójnadłuższy niż górny. Mimo to niemal do niego przylegał, zamykając krąg fortyfikacji. W sumie, na linii obrony tego zamku, i osiągnął 1250 metrów, było osiem dużych wież wybudowanych w XVII wieku. Trzech z nich przylegało do bramy.

Pamięć fortyfikacji

Wraz ze zniszczeniem Rzeczpospolitej zniknął z wygląduwidoki miast i wiele starych zamków. Witebsk stracił własne po tym, jak Piotr Pierwszy dotarł do miasta. Niszczenie twierdz była kara dla relacji między mieszkańcami i Karl XII, które miejscowa ludność, aby zapłacić okup. W ten sposób zamek w Witebsku przestał istnieć. adres muzeum, gdzie można dowiedzieć się więcej szczegółów na temat dawnych zamków i ich cech, to na Frunze Avenue, 13.