W dobie rozwoju broni jądrowej i atomowejenergia nie jest łatwa, aby trzymać się z dala od tego, co się dzieje, dlatego też normy bezpieczeństwa radiologicznego nabrały szczególnego znaczenia. Ich wiedza może pomóc w odpowiedniej ocenie sytuacji, która może powstać w przypadku katastrofy nuklearnej. Pomimo faktu, że zimna wojna już dawno się skończyła, najniebezpieczniejsza broń masowego rażenia nie przestała istnieć, a pokojowy atom niejednokrotnie doprowadził do koszmarnych konsekwencji. Najbardziej tragicznym przykładem jest wypadek w elektrowni jądrowej w Czarnobylu, kiedy dopuszczalne normy promieniowania zostały przeszacowane dziesiątki razy, a nawet nie zostały w ogóle wzięte pod uwagę. Wielu likwidatorów i ofiar praktycznie nic o tym nie wiedziało.
Przejście od ogólnej wiedzy o tych normach,należy je scharakteryzować i określić bezpośrednio. Większość katalogów traktuje standardy bezpieczeństwa promieniowania jako maksymalne dawki promieniowania dla osoby z promieniowaniem, które są uważane za stosunkowo nieszkodliwe dla zdrowia. W sensie naukowym mają charakter zalecający. Głównie, takie normy ustala się w stosunku do całkowitej dawki promieniowania ze wszystkich źródeł promieniowania, które dotyka człowieka w ciągu roku.
Bardziej obiektywna ocena wpływu promieniowania naokreślony żywy organizm jest prowadzony z uwzględnieniem tak zwanej równoważnej (skutecznej) dawki. Określa się ją, mnożąc pochłoniętą dawkę (w radach) przez współczynnik jakości promieniowania (QC), jej niesystemową jednostkę uważa się za biologiczną. equiv. jest zadowolony. Zgodnie z systemem SI równoważna dawka wyrażana jest przez siwery (Sv). 1 Sv = 1 J / kg = 1 Gy, 1 Sv = 100 ber. Dopuszczalna norma promieniowania zgodnie z ustalonymi standardami dla danej osoby wynosi nie więcej niż 0,1 bire (z wyjątkiem naturalnych źródeł promieniowania). Profesjonaliści pracujący ze sztucznymi źródłami promieniowania (np. Pracownicy elektrowni jądrowych) nie powinni otrzymywać promieniowania ponad 5 rachunków rocznie.