Mózg jest centralnym "oddziałem" nerwowegosystem nie tylko ludzi, ale także kręgowców. Powstaje w wyniku gromadzenia się komórek nerwowych i glejowych, a także ich wzrostu. Fizjologia mózgu jest złożonym procesem interakcji składników strukturalnych. Sieć neuronowa wytwarza i przetwarza ogromną liczbę impulsów elektrochemicznych. Mózg znajduje się w jamie czaszki, grzbiet jest w kanale kręgowym. Wyższa aktywność nerwowa jest funkcją wyłącznie mózgu. Tylko on kontroluje zachowanie się organizmu w środowisku. Niższa aktywność nerwowa koordynuje pracę narządów wewnętrznych, ich interakcje.
Każdy ma oczywiście bogategoświat wewnętrzny, reakcje behawioralne, cechy psychiczne. Pavlov zapewniał, że wyższa aktywność nerwowa jest uwarunkowana pracą dużych półkul i struktur podkorowych, które zapewniają interakcję jednostki ze światem zewnętrznym, pomagają mu przystosować się do zmian w otaczającej przestrzeni. Naukowiec ustalił, że na podstawie ludzkich zachowań kryją się odruchy - warunkowe i bezwarunkowe (instynkty). Dzięki nim ciało reaguje specyficznie na zewnętrzne wpływy.
Wyższa aktywność nerwowa była dla naukowcagłówny przedmiot badań. W trakcie badań Pawłow ustalił, że specjalny rodzaj tymczasowych połączeń, odruch warunkowy, powstaje w półkulach mózgowych pod wpływem stałego bodźca, który powstaje w miarę nabywania doświadczenia indywidualnego. Istnieje klasyfikacja, według której SD dzieli się na:
Doktryna odruchów jest główną teoriąModel, dzięki któremu możliwe jest przeprowadzenie analizy DNB. W reakcji organizmu wyróżniane są główne mechanizmy - procesy wzbudzania i hamowania, na których opiera się powstawanie i zanikanie odruchów warunkowych. Procesy nerwowe są ze sobą powiązane i wchodzą ze sobą w interakcje.
Często określa się wyższą aktywność nerwowąjako wyższy układ nerwowy. Jest to zasadniczo błędne, a raczej niepiśmienne. Układ nerwowy u ssaków może być centralny i peryferyjny, jednak jest to inna historia.
</ p>