Profilaktyka tężca i wskazania do niego

W przeciwieństwie do znanych chorób zakaźnych,Bramka do dróg oddechowych, które są na drogi oddechowe danej osoby, tężec zwany beztlenowe pręt Clostridium tetani, korzystnie mieszka w glebie w postaci zarodników i infekcyjnego organizmu poprzez zanieczyszczone rany, oparzenia i odmrożenia powierzchni. Enzymy i kwaśny GIT średnie działa niszcząco na to jednak, po doustnym bakteriemii jego penetracja nie występuje.

Głównym problemem jest zapobieganie tężcowiśrodek zwalczania tej szybko rozwijającej się choroby, ponieważ nie reaguje na leczenie etiologiczne. Głównym narządem docelowym tego mikroorganizmu jest centralny układ nerwowy, a ciężki stan pacjenta rozwija się w wyniku działania dwóch toksyn Clostridium. Tetanolizina powoduje hemolizę czerwonych krwinek, aw konsekwencji niedokrwistość i niedokrwienie tkanek. Widoczny zespół konwulsyjny tłumaczy się działaniem tetanospasmin. To od nich zależy zapobieganie tężcowi w postaci pozajelitowego podawania toksoidu tężca i surowicy.

Metody awaryjne

Według rodzaju metabolizmu energetycznego C.tetani odnosi się do obligatoryjnych beztlenowców, które nie przeżywają w środowisku atmosferycznym. W związku z tym lokalną (chirurgiczną) metodą jej neutralizacji w ranie jest wycięcie blizn i brzegów bramy wejściowej infekcji - zapewniając w ten sposób maksymalny dostęp tlenu. Ponadto profilaktyka przeciw tężcowi w nagłych wypadkach obejmuje również pierwotne chirurgiczne leczenie rany. Przeprowadza się go, aby zapobiec zanieczyszczeniu przez inne mikroorganizmy. Zabieg należy przeprowadzić natychmiast po wszelkich przypadkowych urazach, ciężkich oparzeniach i odmrożeniach, ukąszeniach zwierząt, a także zmianach tkanki łącznej.

Specyficzny sposób zapobiegania jest aktywna immunizacja w którym lekarz wkłada tężca szczepienia dzieci jako część DPT od wieku 3 miesięcy.

Szczepienia

Dla dzieci w wieku 7 lat, a także dla dorosłychistnieje kolejna szczepionka - ADA, która jest podawana w trzech etapach w odstępach między dawkami 4-8 tygodni i 6-12 tygodni. Kolejna aktywna immunizacja powinna być powtarzana co 10 lat, ale dla niej istnieją inne wskazania.

Jeśli przypadkowa rana jest czysta, ma gładkie brzegi imałe rozmiary, zapobieganie tężcowi przeprowadza się w przypadku niekompletności podawania wszystkich dawek lub po upływie 10 lat od ostatniej immunizacji. Jeśli jednak rana jest skażona, szczepienia podaje się po 5 latach od ostatniego dnia.

Bierna immunizacja ma inne wskazania. Wprowadzenie ludzkiej immunoglobuliny odbywa się tylko przy zanieczyszczeniu ran. Następnie, w ciągu 4-6 tygodni, miano przeciwciał we krwi pacjenta zwiększa ochronę organizmu w ciągu najbliższych 10 lat.

Zapobieganie tężcowi u noworodkówjest zapewniana przez szczepienie matki przed ciążą (w skrajnych przypadkach w czasie ciąży). Dlatego lekarze rejonowi są szczególnie zobowiązani do monitorowania szczepień kobiet w wieku płodnym (reprodukcyjnym).

</ p>