Co oznacza smak jodu w ustach?

Niezastąpiony mikroelement - jod - ma ogromne znaczeniewartość dla ludzkiego ciała. Hormony zawierają jod i wytwarzany przez gruczoł tarczowy, odpowiedzialny za funkcje życiowe o aktywności mózgu, metabolizm, rozwoju i wzrostu ludzkiego. Wiadomo, że jod smak, mający charakter metaliczny może być spowodowane przez nadmiar tego składnika w organizmie człowieka. Nierównowaga następuje w wyniku środków zewnętrznych (do żywności lub leku), nieprawidłowego działania tarczycy (produkowany nadmiaru hormonów tarczycy, który składnik jest jod), jod zatrucie (szkodliwe czynniki w produkcji lub zaburzenie ekologiczne), i nieprawidłowości zheludochno układy jelitowe i wydalnicze organizmu (wątroba, nerki, gruczoły potowe).

Naturalny jod jest dobry dla zdrowia (wgdzienne zapotrzebowanie na WHO wynosi 150-300 μg), jeśli przyjmowane jest w małych ilościach. Niedobór lub nadmiar jodu może prowadzić do problemów, a konsekwencje są szczególnie dotkliwe dla dzieci. Dlatego konieczne jest podjęcie środków w celu utrzymania zrównoważonego poziomu jodu w organizmie. Znakiem nadmiaru jest smak jodu w jamie ustnej. Włączenie do diety świeżych owoców morza i alg prawdopodobnie nie doprowadzi do braku równowagi i zatrucia pokarmowego, ale istnieje ryzyko poważnej reakcji alergicznej. Wynika to z przeniesienia histaminy ze stanu związanego do wolnego po otrzymaniu nadmiernej ilości jodu. Podobną reakcję wywołuje jedzenie zepsutej ryby (szczególnie ciemnego mięsa ryb, takiego jak tuńczyk, makrela, makrela, mahi-mahi), co powoduje tymczasowy metaliczny smak w ustach. Ten rodzaj zatrucia pokarmowego nazywa się zatruciem scombroid lub histaminą.

Przy niektórych chorobach są mianowaniśrodki jodowane: amiodaron, płynem Lugola, jodek potasu, jod promieniotwórczy jod nalewki i inne. Są one wykonane z arytmii komorowych, infekcje gardła i krtani, z niedoborem jodu, infekcje grzybicze, aby stopić śluzu w oskrzelach oraz dróg oddechowych w radioiodterapii tarczycy. Stosowanie leków w dużych dawkach może powodować nie tylko jodu smak w ustach, ale także bóle brzucha, kaszel, zawroty głowy, biegunka, gorączka, ból gardła, trudności w wydalanego moczu, wstrząs, duszności, pragnienie, wymioty. W takim przypadku należy niezwłocznie zwrócić się o pomoc lekarską. Przybliżona śmiertelna dawka to 2000 mg jodu.

W nowoczesnej diagnostyce jest powszechnastosowanie substancji zawierających jod jako preparatów nieprzepuszczalnych dla promieni rentgenowskich i ultrasonograficznych środków kontrastowych. Służą do poprawy zdjęć w ciele podczas prześwietlenia rentgenowskiego, rezonansu magnetycznego (MRI) i tomografii komputerowej (CT) oraz ultrasonografii. Kontrastowe materiały, w tym naturalny pierwiastek chemiczny jod, mogą wykrywać anomalie. Są wprowadzane do żył lub tętnic, do dysków lub płynnych przestrzeni kręgosłupa i innych jam ciała, w których kontrasty blokują lub ograniczają zdolność przenikania promieni rentgenowskich lub fal ultradźwiękowych. W rezultacie naczynia krwionośne, narządy i inne tkanki ciała, które tymczasowo zawierają kontrast oparty na jodzie, zmieniają swój wygląd. Nadmiar jodu w organizmie powoduje jednak negatywne konsekwencje różnej intensywności.

Zastosowanie środków kontrastowych na bazie jodumoże powodować łagodne reakcje, takie jak nudności i wymioty, ból głowy, swędzenie, łagodną wysypkę na skórze. Występują również umiarkowane reakcje: ciężka wysypka skórna lub pokrzywka, rzężenia, zaburzenia rytmu serca, wysokie lub niskie ciśnienie krwi, duszność lub duszność. Ciężkie reakcje obejmują: duszność, niewydolność serca, obrzęk gardła lub innych części ciała, drgawki, niskie ciśnienie krwi. Gdy środek kontrastowy na bazie jodu wstrzykuje się do krwi, osoba odczuwa (przez kilka minut) przypływ ciepła i smak jodu w jamie ustnej. Bardzo mały odsetek pacjentów rozwija reakcję typu opóźnionego (z wysypką), która po badaniu trwa do kilku dni. Większość ma niewielkie konsekwencje, ale ciężka postać wysypki może wymagać leczenia pod nadzorem lekarza.

Nadmierne przybycie, gdy jest klapsjod w jamie ustnej obserwuje się rzadziej niż jego niedobór. Sejf to dzienna dawka, nie przekraczająca 500 mcg. Zgodnie z GN 2.2.5.1313-03 maksymalne dopuszczalne stężenie jodu w powietrzu w obszarze roboczym nie powinno przekraczać 1 mg / m3. Największą ilość jodu uzyskują ludzie żyjący na wybrzeżu i konsumujący owoce morza w dużych ilościach. Przy nakładaniu niekorzystnych czynników środowiskowych lub produkcyjnych na warunki naturalne zwiększa się ryzyko toksycznego działania jodu na ludzi przejawiających się ostrym lub chronicznym zatruciem (ten ostatni gromadzi się przez lata). W rezultacie mogą wystąpić zarówno ucisk, jak i zwiększone funkcje tarczycy.