Dzieląca struktura zarządzania: cechy, wady i zalety

System zarządzania przedsiębiorstwem może być inny. Najczęściej używane i używane jest wydział. Rozważmy bardziej szczegółowo jego główną treść, braki i zalety.

Dywizyjna struktura zarządzania (od Fr. "podział" oznacza istnienie takiego systemu, w którym istnieje wyraźny podział zarządzania według produktów i funkcji. Kluczowymi postaciami w tym przypadku są menedżerowie, którzy prowadzą wiodące jednostki produkcyjne.

Rozpoczyna się struktura zarządzania pionamipowstaje, gdy nastąpi gwałtowny wzrost wielkości przedsiębiorstwa, dywersyfikacja jego działalności (wszechstronność), procesy technologiczne stają się bardziej skomplikowane w sytuacji, gdy środowisko zewnętrzne zmienia się bardzo dynamicznie.

Faktem jest, że dodanie nowych poziomówhierarchia prowadzi do tego, że szef firmy nie może podejmować taktycznych decyzji w tych obszarach działalności. Dywizyjna struktura zarządzania pozwala przekazywać podstawowe uprawnienia menedżerom, którzy kierują tymi kierunkami, zapewniając ograniczoną niezależność. Ale szef firmy zastrzega sobie strategiczny rozwój.

Dlatego dziękuję tylko delegacjiautorytet, zwykła struktura funkcjonalna może zostać przekształcona w wydzieloną. Kluczowymi postaciami są najwyżsi menedżerowie, którzy kierują szeregiem działów produkcyjnych.

Strukturyzacji zgodnie z podziałami należy dokonać według jednego z wybranych kryteriów:

• ze względu na charakter produktów (usług lub produktów) system staje się wielodyscyplinarny;
• poprzez orientację na konkretne grupy konsumentów, staje się konsumentem;
• według cech obsługiwanych terytoriów struktura różni się w zależności od regionu;
• poprzez dostępność kilku punktów sprzedaży lub dużych grup konsumentów, jest to rynek;
• Ze względu na rodzaj produktów i regiony wdrażania wyodrębnia się system globalny.

Struktura zarządzania w pionie oznacza:większość funkcji (księgowość, zarządzanie finansami, planowanie itp.) jest przenoszonych do jednostek produkcyjnych. Umożliwi to pełną lub częściową odpowiedzialność za rozwój, produkcję i marketing produktów. Spowoduje to uwolnienie najwyższego szczebla firmy w celu rozwiązania zadań strategicznych.

Wady struktury wydzielonej są następujące:

Po pierwsze, takie zarządzanie małym biznesem wyróżnia się obecnością dużej liczby "pięter" w pionie przywództwa.

Po drugie, w tym przypadku struktury personelu biur są oddzielone od głównych działów.

Po trzecie, komunikacja w organizacji odbywa się wertykalnie. Dlatego istnieją tradycyjne niedociągnięcia - papierowa biurokracja, zatory niektórych działów, obecność złych interakcji.

Po czwarte możliwe jest powielać organy na różnych "poziomach".

Po piąte, wysokie koszty utrzymania menedżerów.

Zalety struktury podziału są następujące:

Po pierwsze jest w stanie zapewnić zarządzanie multidyscyplinarnym przedsiębiorstwem, w którym całkowita liczba pracowników jest duża i która ma geograficznie odległe jednostki.

Po drugie, struktura może zapewnić elastyczność i szybką reakcję na obecność zmian w bezpośrednim otoczeniu firmy.

Po trzecie, dzięki rozszerzeniu granic oddziałów, mogą stać się "centrum zysków", aktywnie pracując nad poprawą jakości tej produkcji.

Po czwarte, istnieje ścisły związek między konsumentem a produkcją.

Dlatego w dużych przedsiębiorstwach struktura zarządzania oddziałami jest najbardziej optymalną opcją.