Reżyser Stanisławski: "Nie wierzę", - zdanie, które go cytowało

Konstantin Sergeevich Stanislavsky: "Nie wierzę!"Tylko wyrażenie Majakowskiego na temat Lenina i partii można porównać z tą kombinacją. Jeśli jest ona nieco sparafrazować, okazuje się, co następuje - konieczne jest, aby usłyszeć dwa słowa bez ufności w coś w mojej głowie od razu usłyszał imię i nazwisko założyciela Moskiewskiego Teatru Artystycznego. Czechow.

Popularność frazy

Jeśli dana osoba nic o tym nie wiereżysera, o jego światowej sławy Systemie, nadal będzie łatwo uzupełnić pierwsze zdanie drugiego. Ponieważ "Stanisławski" i "Nie wierzę" - bracia bliźniacy. To przygnębiające wyrażenie Constantine Alekseev (to prawdziwe nazwisko) używane w lekcjach dla umiejętności i prób spektakli. Ta fraza nie uczyniła go sławnym, jego uznanie przyniosło talent, sprawiła, że ​​stał się sławny i cytowany na całym świecie, poza sztuką teatralną.

Wspomnienie reżysera

Alekseevs - nazwisko znane w carskiej Rosji. Ojciec - wielki przemysłowiec, kuzyn - burmistrz Moskwy, rodzina związana była z Trietiakowem i Mamontowem - znanymi patronami. To był naprawdę "kolor Rosji", w którym, jak wiadomo, nie było proroków. Pozostaje tylko dziwić się, jak przedstawicielowi szlachty i elity przemysłowej udało się uniknąć prześladowań. Mimo to otrzymał wszystkie nagrody państwowe, tytuł akademika i artystę ludowego. Jego nazwisko jest nadawane ulicom w dziesiątkach miast, wydawane są pamiątkowe medale, są nagrody jego imienia - nagroda Moskiewskiego Międzynarodowego Festiwalu Filmowego "Wierzę. Konstantin Stanislavsky ». Od kilku lat są sezony jego imienia. Są to festiwale teatralne, do których przynoszą najlepsze światowe spektakle. Niezapomniana fraza ludzi, którzy kwestionują coś: "Nie wierzę, jak powiedział Stanisławski", stał się skrzydlatym. Jej pierwsza część, powiedział oddzielnie, brzmi nieuprzejmie, a nawet obraża. Ale w pakiecie z imieniem pieści słuchanie z tolerancją i wskazuje na erudycję rozmówcy.

Założenie Moskiewskiego Teatru Artystycznego

W 1898 roku, w wieku trzydziestu lat,Konstantin Sergeevich wraz z Nemirovich-Danchenko założył nowy Moskiewski Teatr Sztuki. Przed nimi pojawia się kwestia zreformowania sztuki teatralnej. A Stanisławski zaczyna tworzyć swój słynny system, którego celem jest doprowadzenie aktorów do "prawdy życia". Supertask, główna idea tej teorii, nie musi odgrywać roli, ale w pełni się do niej przyzwyczaić. Ocena pracy aktorów na próbach była frazą, którą Stanisławski rzucił: "Nie wierzę". Udokumentowane ujęcia takiego włamania do roli zostały zachowane. Jest próba spektaklu "Tartuffe", ostatnia produkcja Konstantina Sergeyevicha, i udziela on porady aktorce teatru V. Bendinie, która gra Dorina, by położyć się na scenie tak, jak ona sama kłamałaby w jej życiu. Unikalne ramki. Na dziedzińcu 1938 r., Roku śmierci genialnego reżysera. Nawet Nemirowicz-Danczenko, z którym stosunki zostały całkowicie rozerwane na wiele lat (ich przyjaźń-wrogość jest bardzo dobrze opisana w powieści teatralnej M. Bułhakowa), powiedział słynny zwrot: "Osiroteli". Stanisławski zmarł. "Nie wierzę" aktorom, którzy już nikogo nie powiedzieli.

Sekrety doskonałości

Ale szkoła została, system Konstantinów pozostałSiergiejewicz, który stał się podstawą rosyjskich umiejętności teatralnych. Całkowicie jej postulaty opisane są w książkach "Moje życie w sztuce" i "Praca aktora ponad sobą". Próby dwóch słynnych sztuk Mkhatova zostały szczegółowo opisane przez utalentowanego aktora teatru Toporkowa i stanowią żywy dokumentalny dowód na pracę reżysera z wykonawcami.

Gra żadnego amerykańskiego aktora nie możeporównujcie w żarze pasji i prawdomówności z umiejętnościami rosyjskich artystów, martwych i żywych, takich jak Plyatt, Popov, Makovetsky, Efremov. Mają po prostu inne super misje. W większości seriali, zarówno zagranicznych, jak i krajowych, wcale nie chodzi. W tym przypadku nawet lenistwo wymawia zdanie: "Jak powiedział Stanisławski," nie wierzę ", ponieważ wciąż odnosi się do" sztuki wysokiej ", grają dobrzy lub źli aktorzy.

Nadzwyczajny dar Stanisławskiego

Jako utalentowany człowiek był Konstantin Sergeevichutalentowany we wszystkim. W młodości przez długi czas pracował w fabryce ojca i osiągnął rangę dyrektora. Produkty wytwarzane przez przedsiębiorstwo nie były dalekie od świata piękna - wyprodukowano najdoskonalszy złoty i srebrny drut - podstawę do produkcji brokatów. Wszystkie wieczory zostały wręczone amatorskiej grze w Teatrze Alekseeva. Miłość do aktorstwa, jak również talent Stanisławskiego dostał od mojej babci - francuskiej artystki Marie Varley. Później Konstantin Sergeyevich uczył się plastiku i śpiewu, dobrze śpiewał. Jeden z najlepszych teatrów muzycznych kraju nosi jego imię i nazwisko Nemirovich-Danchenko. Słynny utalentowany teoretyk i reformator sztuk teatralnych, Stanisławski był bardzo utalentowanym aktorem. Wiele jego słynnych ról weszło do świata pracy charytatywnej (na przykład Stary człowiek). Zauważono go od pierwszych profesjonalnych produkcji. Jednak w 1916 r. Całkowicie zaprzestał działalności artystycznej. Wyjątkiem był tylko jeden raz - wymuszony, na trasie teatru za granicą. Dla wszystkich, ostre zakończenie występów na scenie i po świetnych próbach, w tym ogólnej próbie, pozostaje tajemnicą. Była to rola Rostanewa z "Wioski Stepanchikowa" Dostojewskiego, nad którą pracował przez rok. Musimy założyć, że Konstantin Sergeyevich wypowiedział najpierw takie zdanie, które później było znane, odnosząc się do samego siebie: "Stanisławski, nie wierzę". Ale do końca życia nie opuszczał reżyserskiej i naukowej pracy. Po śmierci, jeden z najlepszych teatrów świata, jego słynny System, jego szkoła umiejętności teatralnych, utalentowanych studentów i genialne książki pozostały. I na zawsze było zdanie, symbol wątpliwości lub czegoś nieufnego - "Nie wierzę".

</ p>