Wytrzymałość elastyczna

W naturze wszystko jest ze sobą powiązane i nieprzerwanie współdziałają ze sobą. Każda jego część, każdy z jej elementów i elementów jest nieustannie narażona na cały zespół sił.

Pomimo faktu, że liczba sił w naturze jest wystarczająco duża, można je podzielić na cztery typy:

1. Siły o charakterze grawitacyjnym.

2. Siły o charakterze elektromagnetycznym.

3. Siły silnego typu.

4. Siły słabego typu.

Siły grawitacyjne stają się wyraźnie widocznetylko w skalach przestrzeni. Siły o charakterze elektromagnetycznym to siły, które manifestują się w interakcji cząstek o określonych ładunkach elektrycznych.

Wytrzymałość elastyczna jest jedną z najważniejszych sił wnatura. Kiedy ciało przechodzi proces deformacji, pojawia się w nim specjalna siła, która jest równa sile odkształcenia, ale z przeciwnym znakiem. Siła sprężysta skierowana jest przeciwko odkształceniu ciała. Jego odmiany to siła napięcia, siła reakcji podpory.

W fizyce istnieje coś takiego jak elastycznedeformacja. Elastyczne odkształcenie jest zjawiskiem deformacji, w którym zanika po zerwaniu sił zewnętrznych. Po tym zniekształceniu ciało przybiera swoją pierwotną formę. Tak więc siła sprężystości, której definicja mówi, że powstaje w ciele po odkształceniu sprężystym, jest siłą potencjalną. Potencjalna siła, czyli siła zachowawcza, jest siłą, w której jej praca nie może zależeć od jej trajektorii, ale zależy tylko od początkowego i końcowego punktu zastosowania sił. Praca konserwatywnej lub potencjalnej siły wzdłuż zamkniętej trajektorii będzie wynosić zero.

Można powiedzieć, że siła sprężystościcharakter elektromagnetyczny. Siła ta może być oszacowana jako makroskopowa manifestacja interakcji między cząsteczkami substancji lub ciała. W każdym przypadku, w którym następuje sprężanie lub rozciąganie, objawia się siła sprężystości. Jest on skierowany przeciwko siłom produkujących odkształcenia w kierunku przeciwnym do kierunku przemieszczania cząstek ciała i prostopadle do odkształcania powierzchni ciała poddawanych. Również wektor tej siły jest skierowany w kierunku przeciwnym do deformacji ciała (przemieszczenie jego cząsteczek).

Obliczanie wartości siły sprężystej powstającej wciało pod deformacją występuje zgodnie z prawem Hooke'a. Według niego, siła sprężyny jest równe iloczynowi sztywności ciała, aby zmienić współczynnik deformacji ciała. Zgodnie z prawem Hooke'a pojawia się, gdy pewne odkształcenie siły ciała lub płynów elastyczny jest wprost proporcjonalna do wydłużenia korpusu, i jest skierowana w kierunku przeciwnym do kierunku, w którym cząstki są przesuwane w stosunku do pozostałej części korpusu w czasie odkształcania cząstek.

Indeks sztywności danego ciała lubWspółczynnik proporcjonalności zależy od materiału użytego do wytworzenia ciała. Również sztywność zależy od geometrycznych proporcji i kształtów danego ciała. W odniesieniu do siły sprężystości wciąż istnieje coś takiego jak naprężenie mechaniczne. Takie naprężenie jest stosunkiem modułu sprężystości do powierzchni jednostki w danym punkcie badanego odcinka. Jeśli skojarzymy prawo Hooke'a ze stresem tego typu, jego sformułowanie zabrzmi nieco inaczej. Naprężenie typu mechanicznego, które powstaje w ciele podczas jego deformacji, jest zawsze proporcjonalne do względnego wydłużenia tego ciała. Należy pamiętać, że działanie prawa Hooke'a ograniczone jest jedynie niewielkimi deformacjami. Istnieją granice deformacji, w których działa to prawo. Jeśli zostaną przekroczone, siła sprężystości zostanie obliczona za pomocą złożonych formuł, niezależnie od prawa Hooke'a.