Język cerkiewno-słowiański: historia, znaczenie i miejsce we współczesnym świecie

Kościół słowiański jest językiem tradycyjnymBoskie usługi, używane w cerkwiach prawosławnych Rosji, Bułgarii, Białorusi, Serbii, Czarnogóry, Ukrainy i Polski. Większość świątyń jest używana razem z językiem narodowym.

Historia

Język cerkiewno-słowiański wywodzi się z dialektu bułgarskiego na południu, który pochodzi z Cyryla i Metodego - twórców alfabetu cyrylicy, języka pisanego starosłowiańskiego.

Po raz pierwszy został oddany do użytku w jednym ze słowiańskichpaństwa - Wielkie Morawy. Tam twórcy alfabetu wraz ze swoimi uczniami byli zaangażowani w tłumaczenie książek kościelnych z języka greckiego na język starosłowiański, nauczyli Słowian czytać, pisać i prowadzić boskie posługi w języku starosłowiańskim.

Po śmierci przeciwników Cyryla i MetodegoLiteratura słowiańska osiągnęła zakaz posługiwania się tym językiem w kościele, a uczniowie twórców języka zostali wydaleni. Pojechali jednak do Bułgarii, która pod koniec IX wieku stała się centrum rozprzestrzeniania się języka starosłowiańskiego.

W X wieku państwo staroruskie przyjęło chrześcijaństwo, po czym język słowiański został użyty jako język literacki.

Pisanie i topografia

Kościół słowiański, którego alfabet oparty jest na cyrylicy i składa się z 40 liter, ma swoją własną charakterystykę i wyróżniające cechy.

Istnieje kilka wariantów pisania niektórych literalfabet. Istnieje również wiele akcent znak: aspiracja, erok, krótkie, trzy rodzaje akcentów, kendema, Titley. Znaki interpunkcyjne różnią się nieco od znaków w języku rosyjskim. Znak zapytania zostaje zastąpiony średnikiem; a średnik to dwukropek.

Używane są wielkie i małe literyktóry może współgrać z nowoczesnym językiem i może być zbudowany na starożytnej zasadzie, która polega na użyciu dużej litery tylko na początku akapitu.

Aby zrozumieć znaczenie słowiańskich i słowiańskich słów kościelnychpropozycji, należy je parafrazować, przegrupowywać, a nawet dzielić na odrębne zdania. Kościelny język słowiański dla dzieci uczęszczających do kościoła i szkoły niedzielnej jest studiowany przez specjalne diety.

Tekst cerkiewno-słowiański jest drukowany w typiejeden rysunek, dwa kolory są używane do drukowania: czerwony jest potrzebny do napisania początkowej litery, nagłówków i cennych wskazań dla tego, kto czyta; czarny drukuje wszystko inne.

Wpływ na inne języki

Podstawą pisania w niektórych językach jest alfabet starosłowiański.

Kościół słowiański, którego alfabet jest podobnyRosyjski, wpłynął na wiele języków świata, zwłaszcza słowiańskiego. W języku rosyjskim istnieje wiele pożyczonych słów słowiańskich, które uwarunkowały różnicę stylu w parach wyrazów z jednym korzeniem (pełna niekompletność), na przykład: miasto - grad, pochowany - sklep itp.

W tym przypadku pożyczony cerkiewno-słowiańskisłowa odnoszą się do najwyższego stylu. W niektórych przypadkach rosyjskie i słowiańskie warianty pisowni rozchodzą się i nie są synonimami. Na przykład "gorący" i "palący", "doskonały" i "doskonały".

Kościół słowiański, jak ten użyty wmedycyna i biologia łaciny, jest uważana za "martwy" język, który jest używany tylko w kościele. Pierwsza książka, wydrukowana w tym języku, ukazała się pod koniec XV wieku w Chorwacji.

Różnice z językiem rosyjskim

Kościół słowiański i rosyjski mają wiele podobnych cech i wiele charakterystycznych cech.

Ponieważ w języku rosyjskim, dźwięki „g”, „zi”, „C” jest widoczny mocno i „CH” dźwięk „ni” - łagodnie. Znaki gramatyczne są również wyrażane przez zmianę słowa.

Jeśli na końcu prefiksu znajduje się solidny dźwięk spółgłoski, a korzeń słowa zaczyna się od samogłoski "i", to jest to odczytywane jako "s". Litera "d" na końcu słowa jest ogłuszona do dźwięku "x".

W zdaniu znajduje się temat, który znajduje się w mianowniku i predykat.

Czasownik języka starosłowiańskiego ma twarz, inklinację, liczbę, czas i głos.

W odróżnieniu od języka rosyjskiego, w języku cerkiewno-słowiańskim nie ma samogłosek zredukowanych, a litery "e" nie można odczytać jako "e". Litera "e" w nim jest całkowicie nieobecna.

Końcówki przymiotników są czytane w ten sam sposób, w jaki zostały napisane.

W języku rosyjskim jest tylko sześć przypadków, aw języku kościelnym słowiańskim - siedem (dodanych jeszcze do wokalu).

Kościół słowiański ma wielkie znaczenie wtworzenie wielu współczesnych języków, w tym rosyjskiego. Choć nie jest on używany w naszej mowie, jego wpływ na język jest zauważalny, jeśli głęboko studiujemy językoznawstwo.