Lata 60., 70. i początku 80. Dlaczego ten okres nazywany jest "złotym wiekiem" nomenklatury i czym on jest

Socjalizm radziecki w czasie jego istnieniaJako dominująca ideologia przeszedł kilka etapów swojego rozwoju. Jak żywy organizm, to w trudnym i bolesnym dzieciństwie, dramatycznym okresie dojrzewania, uznał bezmyślny siłę młodości, a potem, że dojrzałość, o którym mówią „pożądanie”, aw końcu zaczął być stary system. Zbliża się jego zaawansowanych lat, co istota pragnie pokoju, wiedząc, że „nie ma szczęścia w świecie” ... Kraju Rad w twarz, oczywiście, jego przywódcy zdał sobie sprawę z nastrojów w połowie lat sześćdziesiątych. Przywódcy chcieli stabilności, dlatego ten okres nazywany jest "złotym wiekiem" nomenklatury.

Co to jest?

W rzeczywistości nomenklatura jest pewnym zbioremprzedmioty, z których można wybrać coś odpowiedniego. Handlowym odpowiednikiem tego terminu jest asortyment, a także produkcja przemysłowa - asortyment. W odniesieniu do żywych istot, aby zastosować takie pojęcia wcześniej, na przykład w XIX wieku, było to jakoś nie do przyjęcia. Po słowach Stalina, że ​​wszyscy obywatele ZSRR zębów w ogromnej machiny rządu, terminologia ta stała się uzasadnione. Tak, nomenklatura partia, która powstała na długo przed dojściem do władzy Leonida Breżniewa, był pewien zestaw kadr, który mógłby obsłużyć kierownictwo kraju, pozwalającą im na najważniejszych rzeczy w celu „wzmocnienia”, „wzmocnienie”, „pull” i t.

Nazewnictwo Stalina

W latach stalinowskich nie ma odpowiedzialnego pracownikanie mógł ręczyć za swoją przyszłość. Dziś zajmował ważną pozycję w każdej centrali, był dyrektorem lub główny inżynier z dużym przedsiębiorstwie przemysłowym, sekretarz powiatu lub komisji regionalnej w zamożnych okolicy, ale jutro ... Od Saratowie, główny inżynier może „wyrzucić” w Spassk-Far, z Odessy, szef sektora komitetu miasta udał w Chabarowsku. I nie jest to najgorsza opcja, zawsze należy pamiętać. Nikt nie pomyślał o porzuceniu nowego spotkania. Jest mu rozkaz - na zachód. Lub na wschód. Lub na północ. I naprzód.

Przez wiele lat główni przywódcy sowieccypisali w swoich wspomnieniach o wielu trudnościach, których doświadczyli z dala od miejsc, w których żyją. Przypomnieli sobie romans i bezprecedensowy entuzjazm tych wspaniałych dziesięcioleci, ale między liniami, z reguły, było uczucie satysfakcji z przyjemnego faktu, że wszystko to już za nami.

Nazewnictwo pod Chruszczowa

Jednak zdemaskowanie jest bardzo osobliweStalinowskie nadużycia, NS Chruszczow wcale nie odrzucił pewnych technologii kierowniczych swojego poprzednika. Virgin epicki i kilka innych imprez, został pomyślany jako środek do „dogonić i wyprzedzić” przeciwników politycznych Zachodu, żądając ich „harcowników”. W trakcie, ponownie, "wskazówki" do zaawansowanych krawędzi. Tymczasem stopniowo dzieje wzmocnienie pozycji nomenklatury partyjno-państwowej i odpowiedzialną towarzyszy bardziej podrażniona prawdziwy młodzieńczy entuzjazm, tak źle z łysą głową i pulchną figurę. Komitet Centralny i Biuro Polityczne dojrzeli z niezadowoleniem, zarówno zarząd, jak i zwykli obywatele, pragnęli prostego ludzkiego szczęścia, którego nieodzownym warunkiem jest pokój. I postanowili usunąć Chruszczowa.

Czasy dobrobytu

Związek Radziecki pod Breżniewem nie zaczął od razu zapadaćGłębokości stagnacji. Fabryk pracowała łączy stopniowo dryfował nad rozległymi polami, hutników zemsta stoke jakieś długie rzeczy, żelazo, oświecony iskry roztopionego metalu, a statek poszedł w górę od Bajkonur. plantatorów bawełny w skullcaps szczęśliwie mrużąc oczy, olej fontanny pobity na Syberii i Azerbejdżanu. Przynajmniej jeszcze spojrzał na strzały Newsreel. Że jakość większości towarów dóbr konsumpcyjnych nie potrzeb dorastanie obywateli radzieckich, którzy nie troszczą się kierownictwo kraju, sami są bardziej skłonni do korzystania z importowanych rzeczy. Globalne warunki rynkowe olej korzystne dla wzrostu obrotów dewizowych na ogół wskaźniki makroekonomiczne ZSRR były całkiem przyzwoite.

System dystrybucji

Głównym powodem, dla którego ten okres jest nazywany"złoty wiek" nomenklatury składał się z ogromnej różnicy między sposobem życia menedżerów, niektórymi przedstawicielami kreatywnych zawodów, którzy mieli dostęp do specjalnych dystrybutorów, a tak zwanymi "zwykłymi ludźmi". I nie było to w żadnych specjalnych pensjach (choć miały one miejsce), ale w możliwości wydawania zarobionych pieniędzy. Jakość i ilość dóbr materialnych dostarczanych przez sowiecki rubel z pensji pracownika lub inżyniera była nieporównanie skromniejsza niż papier tego samego rodzaju, ale wydawana w kasie miasta lub regionalnej organizacji partyjnej. Kraj o powszechnej równości stał się ostoją najbardziej wyrafinowanej segregacji na zasadzie dostępu do "koryta". To był naprawdę "złoty wiek" nomenklatury, a każdy, kto do niej wszedł, uważał się za jednego z nielicznych, wyjątkowych i wybitnych.

Relatywizm luksusu partyjnego

Marksizm jako nauka opiera się na materialistycefundacja. To jeden z kamieni węgielnych. Ale nie tylko w czynnikach materialnych leży powód, dla którego okres ten nazywa się "złotym wiekiem" nomenklatury. W drugiej połowie lat sześćdziesiątych zaczął kształtować się pewien styl przywództwa, dyktujący sposób życia radzieckich niebian. Marzenie o stabilności, które się spełniło, przerodziło się w terminowość i przewidywalność etapów kariery, instytucji, w których "najbliższe dzieci" świeciły ", a nawet cmentarzy, na których mieli znaleźć wieczny odpoczynek. Wszystko to może się jednak zdarzyć tylko wtedy, gdy przestrzegane są pewne zasady, które najprawdopodobniej będą naruszać.

Dzisiaj, kiedy ludzie mogą wydawać pieniądze, nieobawiając się, że ktoś pyta, gdzie są, wielu nie rozumie, dlaczego okres ten nazywany jest „złotym wiekiem” nomenklatury. Fakt, że na początku lat osiemdziesiątych, to było uważane za luksus, dziś wielu bogatych ludzi może jedynie prowadzić do ironicznym uśmiechem (kożuch „Lada”, bilet do Bułgarii i tak dalej. N.) Towar, dostęp do których ludzie popełniają łajdactwo rażąco zaszczycony i zrobił inny wysoce niewłaściwe działanie, te dni można kupić w najbliższym supermarkecie każdy posiadacz odpowiedniej kwoty. A potem nie było w zasięgu cenionych marzenie wszystkich wspinaczy, a perspektywa „wypaść” z to przestraszony gorsze niż śmierć.

Dziś wszyscy decydują o pieniądzach. Być może jest to bardziej uczciwe.