Wasilij Kuzniecow: biografia i kariera wojskowa

Wasilij Iwanowicz Kuzniecow - bohater Związku Radzieckiego, generał pułkownika. Urodził się 3 stycznia 1894 roku. w prowincji Perm, we wsi Ust-Usolka. Według narodowości - rosyjski. Od 1912 do 1915 roku. pracował jako księgowy w biurze Administracji Solikamsk Zemstvo. Był członkiem CPSU (B.), dołączając do partii w dwudziestym ósmym roku.

Edukacja:

Wasilij Kuzniecow ukończył dwie klasy elementarneszkoła. Potem kolejne cztery w szkole miejskiej Solikamska. Nieco później wszedł do kazańskiej szkoły chorążych, którą ukończył w 1916 roku. W 1920 roku studiował na kursach dowódcy "Vystrel". Następnie wstąpił do Akademii Wojskowej Frunze. Po Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej Wasilij Iwanowicz ukończył specjalne kursy na Wyższej Szkole Wojskowej. Woroszyłow.

Służba wojskowa

W armii Kuzniecow Wasilij pozostawili na wezwanie na wiosnę1915 Najpierw był zwykłym żołnierzem w pułku rezerwowym. Potem dotarłem na przód. Po ukończeniu kursu chorążowie otrzymali stopień młodszego oficera i ponownie wrócili do aktywnej armii.

Wojna domowa

W Armii Czerwonej Kuznetsov VI wszedł w 1918 roku. Podczas wojny secesyjnej był pierwszym dowódcą kompanii, potem batalionu i pułku strzelców. Po zakończeniu działań wojennych kierował pułkiem, dywizją, korpusem i grupą armii witebskiej. Jesienią 1938 r. Wasilij Kuzniecow otrzymał członkostwo w Radzie Wojskowej Ludowego Komisarza Obrony Związku Radzieckiego. Otrzymał tytuł korpusu, aw 1940 został generałem-porucznikiem.

Podczas Wielkiej Wojny Ojczyźnianej

W 1939 roku dowodził 3. Armią, która uczestniczyła w kampanii polskiej. Na początku II wojny światowej armia Kuznetsova została otoczona przez Grodno. Armia wycofała się z "pierścienia" w lipcu 1941 r. W rejonie Rogachev dzięki umiejętnemu dowództwu Kuzniecowa pomimo zaciętych bitew. W sierpniu Wasilij Iwanowicz wyreżyserował Dwudziestą Pierwszą Armię początkowo Frontem Centralnym, a potem Południowo-Zachodnim.

Wtedy na czele stanął Wasilij Iwanowicz KuzniecowPiąta ósma armia. Ale jednocześnie, według wspomnień jego syna (który podążył śladami swego ojca, a później został pułkownikiem), był w szpitalu. W pobliżu Moskwy panowała bardzo napięta sytuacja. Wkrótce rozpoczęto tworzenie dodatkowej pierwszej szokowej armii. Kuznetsova nie znalazła się na liście kandydatów na swojego dowódcę, przywódcy nie uznawali jego kandydatury. Ale Józef Wissarionowicz Stalin rozważał inaczej i wezwał Wasilija Iwanowicza po swojej prawej stronie ze szpitala. Zapowiedział dostawę pod kierownictwem First Shock Army.

Brała udział w bitwach w zachodniej Moskwieprzód. Uczestniczył w operacjach ofensywnych i kontrofensywnych. Pod kierunkiem Kuzniecow pierwsza armia szokowa wyróżniła się w operacji Demyana, kiedy mogła zamknąć pierścień okrążenia wokół grup wroga.

Od 1942 r Wasilij Kuzniecow przewodził sześćdziesiątce trzeciej armii na froncie Don i Stalingrad. Przez długi czas powstrzymywał wroga w Stalingradzie. Od końca jesieni, czterdziestym drugim Kuzniecow został mianowany zastępcą dowódcy Frontu Southwestern, a od grudnia pod jego zarządzania została przeniesiona do Pierwszej Armii Gwardii, który został później przemianowany Trzecią ukraińsku. Wiosną 1943 r. Wasilij Iwanowicz Kuzniecow otrzymał stopień generała-pułkownika. Od grudnia tego samego roku zastąpił dowódcę pierwszego frontu bałtyckiego. Uczestnik ofensywnej operacji Nevelsko-Gorodok. Po pomyślnym zakończeniu zadania przypisanego Kuzniecowowi otrzymał pod swoją komendą Trzecią Armię Szokową.

Czas powojenny

W okresie powojennym Kuzniecow VI, Pułkownik generalny, pozostał dowódcą Trzeciej Armii Szoków w siłach okupacyjnych. Od 1948 r. Przewodniczył Centralnemu Komitetowi DOSARM (później DOSAAF). Od pięćdziesięciu trzech lat został mianowany dowódcą armii Wołgi. Od wieku pięćdziesięciu siedmiu lat pracował w głównym aparacie Ministerstwa Obrony. W 1960 r. Zrezygnował. Kuzniecow Wasilij Iwanowicz, generał, był zastępcą Rady Najwyższej Związku Radzieckiego w drugim i czwartym zgromadzeniu. Zmarł 20 czerwca 1964 r. Został pochowany w Moskwie na Cmentarzu Nowodziewiczy.

Nagrody i wspomnienia

Dla kompetentnego kierownictwa oddziałów w Berliniepraca, odwaga i męstwo, pułkownik Generalna Kuzniecow VI otrzymał tytuł Bohatera Związku Radzieckiego, zatwierdzona przez Prezydium Rady Najwyższej ZSRR z Socjalistycznych Republik Radzieckich Unia dwudziestego dziewiątego maja 1945

Wasilij Iwanowicz Kuzniecow podniósł się do rangi pułkownika generalnego. Otrzymał Order Lenina (dwóch), Suworowa (pierwszego i drugiego stopnia) i Czerwonego Sztandaru (pięć). Otrzymał kilka krajowych i zagranicznych medali. Otrzymano zamówienia zagraniczne. Dwa polskie: "Virtuti Militar" III stopnia i Krzyż Grunwaldzki z III wieku; jeden francuski: Honorowy Legion w stopniu dowódcy.

Kuzniecow Wasilij Iwanowicz zainstalował popiersia wMoskwa i Sergiyev Posad. Nazwisko generała nazwano obszarem w dzielnicy Dmitrovsky, w Yakhroma, bulwarze w Sergiev Posad, ulice w Solikamsk, Moskwie i szkole w Dmitrov.