Biografia Gluck i krótka twórczość haratkristika kompozytora

Biografia Gluck jest interesujący dla zrozumienia historiirozwój muzyki klasycznej. Ten kompozytor był wielkim reformatorem występów muzycznych, jego idee były wyprzedza swój czas i wpływ na pracę wielu innych kompozytorów wieku 18 i 19, w tym rosyjskim. Dzięki niemu, opera stała się bardziej smukły wygląd i dramatyczny doskonałość. Ponadto pracował na balety i małych kompozycjach muzycznych - sonaty i uwertury, które są również bardzo interesujące dla współczesnych artystów, którzy są gotowi do włączenia ich fragmenty w programie koncertowym.

Młodzieżowe lata

Wczesna biografia Glucka jest jednak słabo znanawielu naukowców aktywnie bada swoje dzieciństwo i dorastanie. Wiadomo, że urodził się w 1714 r. W Palatynacie w rodzinie leśniczego i otrzymał domowe wykształcenie. Co więcej, prawie wszyscy historycy zgadzają się, że już w dzieciństwie wykazywał wybitne zdolności muzyczne i potrafił grać na instrumentach muzycznych. Jednak jego ojciec nie chciał, aby został muzykiem i wysłał go do gimnazjum.

Jednak przyszły sławny kompozytor chciał się połączyćjego życie z muzyką i dlatego opuścił dom. W 1731 r. Osiadł w Pradze, gdzie grał na skrzypcach i wiolonczeli pod batutą słynnego czeskiego kompozytora i teoretyka B. Czernogorskiego.

Włoski

Biografia Gluck można warunkowo podzielić nakilka etapów, wybierając jako kryterium miejsce swojego zamieszkania, pracę i aktywną działalność twórczą. W drugiej połowie lat 30-tych przyjechał do Mediolanu. W tym czasie jednym z czołowych włoskich autorów był J. Sammartini. Pod jego wpływem Gluck zaczął pisać własne kompozycje. Według krytyków, w tym okresie opanował tak zwany styl homofoniczny - kierunek muzyczny, który charakteryzuje dźwięk jednego głównego tematu, podczas gdy inni odgrywają rolę wspierającą. Biografia Gluck można uznać za skrajnie nasycony, ponieważ dużo pracował i aktywnie wprowadzał wiele nowych do muzyki klasycznej.

Mistrzostwo stylu homofonicznego było bardzo ważneosiągnięcie kompozytora, ponieważ w europejskiej szkole muzycznej w omawianym czasie przeważała polifonia. W tym okresie stworzył szereg oper ( „Demetri”, „Port” i inni), którzy mimo imitacji, przyniosła mu sławę. Do 1751 roku koncertował z włoską grupą, dopóki nie został zaproszony do przeniesienia się do Wiednia.

Reforma opery

Christoph Gluck, którego biografia następujenierozerwalnie związane z historią rozwoju opery, zrobiło wiele, aby zreformować to muzyczne przedstawienie. W XVII-XVIII wieku opera była wspaniałym muzycznym spektaklem z piękną muzyką. Wiele uwagi poświęcono nie tyle treści, co formie.

Często kompozytorzy pisali wyłącznie dlakonkretny głos, nie dbający o fabułę i obciążenie semantyczne. Gluck zdecydowanie sprzeciwiał się temu podejściu. W jego operach muzyka była podporządkowana dramatowi i indywidualnym doświadczeniom bohaterów. W swojej twórczości "Orfeusz i Eurydyka" kompozytor umiejętnie połączył elementy antycznej tragedii z numerami chóralnymi i występami baletowymi. Podejście to było nowatorskie na swój czas i dlatego nie zostało docenione przez współczesnych.

Okres wiedeński

Jeden z największych kompozytorów XVIII wiekujest Christoph Willibald Gluck. Biografia tego muzyka jest ważna dla zrozumienia formacji klasycznej szkoły, którą znamy dzisiaj. Do 1770 r. Pracował w Wiedniu na dworze Marii Antoniny. To właśnie w tym okresie jego twórcze zasady nabrały kształtu i uzyskały ostateczny wyraz. Kontynuując pracę w tradycyjnym dla gatunku gatunku komedii operowej, stworzył szereg oryginalnych oper, w których podporządkował muzykę poetyckiemu znaczeniu. Obejmują one dzieło "Alcestus", stworzone przez tragedię Eurypidesa.

W tej operze uwertura, którą mają inniKompozytorzy miał oddzielny, wartości niemal zabawne, nabyte wielkie znaczenie. Jej melodia została ekologicznymi wplecione w głównym wątku i nadały ton całej prezentacji. Zgodnie z zasadą kierują swoich zwolenników i muzyków z 19 wieku.

Etap paryski

1770 są uważane za najbardziejbiografia Glucka. Podsumowanie jego historii musi koniecznie zawierać krótki opis jego udziału w sporze, który wybuchł w paryskich kręgach intelektualnych wokół tego, czym powinna być opera. Spór był między zwolennikami szkół francuskich i włoskich.

Pierwszy bronił potrzeby wprowadzenia dramatui semantyczna harmonia w przedstawieniu muzycznym, podczas gdy druga skupiała się na wokalu i improwizacjach muzycznych. Gluck bronił pierwszego punktu widzenia. Idąc za jego twórczymi zasadami, napisał nową operę opartą na grze Eurypidesa "Ifigenia w Taurynie". Praca ta została uznana za najlepszą w twórczości kompozytora i wzmocniła jego europejską sławę.

Wpływ

W 1779 r., Z powodu poważnej choroby, powrócił doWiedeński kompozytor Christopher Gluck. Biografii tego utalentowanego muzyka nie można sobie wyobrazić bez wspominania o jego najnowszych dziełach. Nawet będąc poważnie chory, skomponował wiele ody i pieśni na fortepian. W 1787 zmarł. Miał wielu zwolenników. Kompozytor uważał swojego najlepszego ucznia A. Salieri. Tradycje ustanowione przez Glucka stały się podstawą twórczości L. Beethovena i R. Wagnera. Ponadto wielu innych kompozytorów naśladowało go nie tylko w komponowaniu oper, ale także w symfoniach. Z rosyjskich kompozytorów M. Glinka wysoko cenił dzieło Glucka.