Nikolay Gogol. Podsumowanie: "Brakujący certyfikat"

"Brakujące czytanie i pisanie" lub jak nazwał to Nikołaj Wasiliewicz Gogol, "Byel, wypowiadane przez sekstona ..." to historia napisana przez klasykę z końca lat dwudziestych i wczesnych lat 30. XIX wieku.

Zawarte w słynnym cyklu gogolskim "Wieczory ofarma niedaleko Dikanka. " Jest to jedna z najpopularniejszych prac (wraz z Targiem Sorochinsky, May Night, czy Drowned, itp.), Napisanym przez Nikołaja Gogola. Podsumowanie ("Brakujący certyfikat", choć jest to małe dzieło, ale być może nie każdy ma czas na przeczytanie oryginału), pomoże ci w zapoznaniu się z historią w zaledwie 5 minut!

Historia powstania dzieła:

Pierwsze szkice pracy, któreJest on uważany za projekt i zostały napisane na czterech arkuszy zbiorczych (w tym obroty) raczej małego pisma, z dużą ilością poprawek i różnych plamy. Brak tytułu wersji roboczej.

Każdy zna pewien rodzaj mistycyzmu, tajemnicy,Niepewność, jaką Nikolai Gogol wniósł do każdej ze swoich prac. Podsumowanie ("Brakująca litera" pod względem atmosfery tajemniczości nie wychodzi z ogólnej serii), mamy nadzieję, pozwoli w pełni go poczuć.

Różnice między wersją oryginalną a wersją ostateczną

Należy zauważyć, że pod względem wielkości, początkowywersja utworu "The Lost Letter" była znacznie większa. Według historyków, zajmujących się projektami badawczymi powieści, opowiadania w obecnie istniejącym braku nie tylko jakiegoś opisu, ale całych kawałków, dlatego czasami są nawet różne interpretacje.

Na przykład nie zawarto ostatecznej treści: epizod z doniczkami, które nadymały policzki, niektóre szczegóły dotyczące opisu podróży starego człowieka z upału, podczas którego osiodłał chromego.

Możliwość określenia dokładnej daty pisaniahistoria "Lost Letter" nie została jeszcze opublikowana. Faktem jest, że autograf dzieła nie ma wiele do powiedzenia: nie może określić miejsca ani czasu napisania.

W jakich latach pisano dzieło?

Praktycznie wszyscy krytycy literatury są tego przekonaniHistoria została rozpoczęta przez Gogola w 1828 roku. Świadczy o tym jego list do matki, datowany na maj 1829 r. W nim Nikołaj Wasiljewicz zadaje szczegółowe pytania o różne gry karciane, które były wówczas popularne na Ukrainie.

Dowód, że "brakujący certyfikat"została zakończona nie później niż wiosną 1831 roku, może być fakt, że po raz pierwszy opublikowana w pierwszej książce „Wieczorów ...” cenzura i pozwolenie na jego publikacja została 26 maja 1831 Mikołaja Gogola.

Podsumowanie

"Zagubiony list" jest napisany w formie opowiadania zOsoby z pewnym Thomas G., który mówi swoim słuchaczom, ciągle pytając „jaka coś strahovinnu kazochku” Takie historie, które są w jego słowa: „przez całą noc, a następnie drżenie pod kołdrą”.

Zaczyna mówić o jednej interesującej sprawie, rzekomo popełnionej z własnym dziadkiem, który raz hetman zlecił zadanie, by dostarczyć list do królowej.

Pożegnając się z rodziną, dziadek wyruszył w swoją podróż. Następnego ranka był na targach Konotop. W tym czasie zaświadczenie cara znajdowało się w bezpiecznym miejscu - zostało zaszyte w czapkę. Nie bojąc się go utracić, główny bohater opowieści zdecydował się tu na "krzemień i tytoń".

Spacerując po targach zaprzyjaźnił się z pewnym imprezowiczem kozackim. Razem z nim i innym Kozakiem, który podążał za przyjaciółmi, Dziadek kontynuował.

Podczas rozmowy Kozak wiele mówiciekawe dziwaczne historie z jego życia. Prowadzony przez rozmowę, mówi swoim przyjaciołom, że sprzedał duszę diabłu, a data rozrachunku wkrótce nadejdzie (w nocy tego dnia). Nasz bohater, aby pomóc kozakom, daje mu obietnicę, że nie będzie spał w nocy. Przyjaciele decydują się odpocząć w najbliższym pubie.

Nowi przyjaciele dziadka szybko zasypiają i dlatego musi być sam na straży. Mimo że bohater próbował, sen ostatecznie pokonał go, a dziadek zasnął.

Następnego ranka, budząc się, odkrywa, że ​​nie ma nowego towarzysza - Kozaka obok niego, który sprzedał duszę diabłu, ani konie, ani czapki z wyhaftowaną literą.

Będąc w podobnej, nie najlepszej sytuacji, dziadek decyduje się zapytać o radę Chumaka, który w tym czasie był również w tawernie. Jeden z nich powiedział bohaterowi o tym, gdzie można znaleźć diabła.

Następnej nocy, po dziadka Shinkarev idzie do lasu, gdzie, przechodząc różne przeszkody, znajdzie się ogień siedzący wokół „Straszny kubki”.

Natychmiast po bohater powiedział im o swojej sytuacji i zapłacił, był w „piekle” przy stole, za którym siedział wiele potworów, stworzeń i złych czarownic.

Jedna z czarownic siedzących przy stole zaproponowała mojemu dziadkowi trzykrotne zagrywanie w grę w karty "głupiec": jeśli wygra, otrzyma czapkę z listem, a jeśli przegra, pozostanie na zawsze tutaj.

Jednak dwa razy z rzędu przegrywa główny bohaterpo raz trzeci, uciekając się do przebiegłości, nadal wygrywa. Gdy plan zadziałał, utracona umiejętność czytania powróciła do rąk dziadka, bohater decyduje się wydostać z "upału".

Obudził się na dachu własnego domu, pokryty krwią. Niemal natychmiast natychmiast wysłał list do królowej.

Widziałem inny rodzaj "cudów", głównybohater chwilowo zapomina o tym, co się stało, ale teraz co roku w jego domu zaczyna się "inna diabelstwo": na przykład żona zaczęła tańczyć wbrew swojej woli.

Ekranowanie

Historia została dwukrotnie sprawdzona: w 1945 i 1972 roku. Pierwszą wersją ekranu był film animowany o tej samej nazwie, który w wersji lightened powtórzył wątek dzieła.

Drugi był filmem pełnometrażowym. Powtórzył prace historia, ale w przeciwieństwie do oryginału, w filmie bohaterowie „The Lost Letter” są trochę inaczej, na przykład: główny bohater nie był jego dziadek, ale jako kozackiego Basil. Zaobserwowano również niewielkie odchylenia od powierzchni.

Tutaj jest mistyczne dziełojego sposób, napisał Nikołaj Gogol. Podsumowanie ("Missing Literacy" - jedna z mało znanych historii cyklu) oczywiście nie oddaje w pełni uroku języka Gogola, ale daje wyobrażenie o tej opowieści.